Nog meer hoop. Zelfs beetje blij!

Blij:
Ik vond bij het opruimen een CD-Box met daarop 70 songs uit de jaren 1966/1969: Melanie met Beautiful People, Mama’s en papa’s met Monday Monday, Johnny en Rijk met De Bostello, Ramses en Liesbeth met Pastorale, David Bowie met Space oddity en zelfs de Edwin Hawkin singers met Oh, Happy day.

Hoopvol:
Uiteindelijk gaat het bij alles en iedereen om het hanteren van de Gulden Regel: Wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. Iemand gaat het binnenkort Macron en Erdogan uitleggen. Duidelijk maken dat er kennelijk zaken zijn die anderen zo ontzettend kwetsen….. en dat het voor diegenen die kwetsen zo onbegrijpelijk is…… De walgelijke moord op le professeur is zo’n beetje door iedereen veroordeeld. Ik zou zeggen ‘Op naar de volgende stap’.

Blij:
Bij het opruimen heb ik ook veel hele mooie DVD’s gevonden. Sommige zelfs nog in de nooit geopende verpakking. Dat wordt kijken! Ik heb inmiddels al een nieuwe grotere TV besteld.

Hoopvol:
Misschien is het wel zo dat we over een week verlost zijn van de meest extreme president in het Witte Huis. Ik durf er bijna niet op te hopen maar ik hoop het toch echt.

Blij:
Wie ik ook bel (dagelijks pleeg ik tenminste 2 telefoontjes), iedereen reageert blij. Ik weet het, dat heeft niet noodzakelijkerwijs met mij te maken, maar wel met een overgaande telefoon en een stem aan de andere kant die graag een goed en mooi praatje wil houden. Soms zelfs vraagt hoe het met jou is!

Hoopvol:
Ik verwacht dat de coronamaatregelen worden aangetrokken. Opdat al die hedonistische types die de rand van de regels opzoeken en hun eigen pleziertjes boven ‘algemene verantwoordelijkheid’ stellen stomweg thuisblijven. Om aldaar te leren aardig en gezellig te zijn zonder steeds maar te vertellen wat hen is afgenomen.

Blij:
Vanwege onze gezondheidszorg die, piepend en krakend en natuurlijk ook fouten makend, bereid is ons te behandelen ondanks al het onfatsoen (ik zeg het netjes) wat over hen uitgestort wordt.

Hoopvol:
Dat we, nadat we het virus er onder hebben gekregen, begrijpen dat het probleem niet het virus is maar ons gedrag. Zoals dat ook geldt voor het milieuprobleem, de overbevolking, de te grote verschillen in perspectief en ‘erkenning’. Dat we wat vaker regels uitvoeren in plaats van ze op onze eigen manier te interpreteren (of stomweg te overtreden).

Blij:
Met veel kleine dingetjes die je in ‘normale’ tijden over het hoofd ziet.

Hoopvol:
Dat men nieuwe ogen aanschaft om op die manier nieuwe werelden te leren zien en te begrijpen. Het is nodig en het geeft je zoveel meer dan wat je nu hebt.

Blij:
Dat ik nog steeds schrijf vanuit verwondering en me niet laat leiden/lijden door al te veel ergernissen. Dat m’n inspanningen om goed te leven haar vruchten hebben afgeworpen. Waarschijnlijk omdat het best wat moeite kostte.

Hoopvol:
Dat de wijn morgen nog beter is dan vandaag.

Blij:
Dat de wijnen die ik heb laten rijpen echt mooi geworden zijn.

Hoopvol:
Dat ik die wijnen straks weer kan delen.

Blij:
Wanneer dat met een gepaste en oprechte knuffel kan.

Rob Franse, 28 oktober 2020

Hoopvol!

Kiza Magendane schrijft op 22 oktober j.l. in de NRC ‘Leer volwassenen weer wat vrijheid is’. Hij slaat in z’n laatste 40 regels de spijker recht op z’n kop. Ik vertaal het als ‘Vrijheid is de grootste verantwoordelijkheid die er voor ieder individu bestaat’. Iets waar velen van ons al decennialang steeds minder voor willen doen. We willen erg graag onze persoonlijke vrijheid, vaak verwoord als ‘dat maak ik zelf wel uit’ en geuit in gedrag wat met niemand rekening houdt, maar voor dé vrijheid (verantwoordelijkheid nemen voor de groep in plaats van dat laten doen door een sterke man) doen de meesten van ons helemaal niets.

Waarom ik dan toch hoopvol ben?

Simpelweg omdat er steeds meer mensen hun verstand vinden en daar over denken, praten en schrijven. Er komen in hoog tempo steeds meer mensen, zoals Kiza, voor hun ideeën uit. Misschien wel doordat het individualisme, het hedonisme en het gebrek aan fatsoen de laatste decennia hebben geleid tot een maatschappij waarin we mede door excessen als Trump, de Brexit, het populisme en het radicalisme eindelijk beginnen te zien dat het echte probleem niet bestaat uit wat overheden, bedrijfsleven, (social) media en jongeren fout doen, maar wat wij, Westerse volwassenen, fout doen.

Die ‘fout’ is ons gedrag. We zijn zo enorm verwend geraakt door een exponentieel stijgende welvaart en het geloof dat wij in deze wereld het grote voorbeeld zijn, dat wij niet eens meer in staat zijn onze eigen kinderen met flinkheid op te voeden. We kunnen dat niet omdat we zelf niet flink zijn! We zijn aanstellers geworden die bij alles en nog wat hulp nodig hebben. Hulp van de overheid, van de GGZ, van welzijnswerkers en van wie al niet meer die onze directe ‘nood’ kunnen oplossen zónder daar zelf verantwoordelijkheid voor te nemen.

Daarom heeft Kiza Magendane zo enorm gelijk. Het zijn de volwassenen die moet leren wat vrijheid werkelijk is zodat zij hun kinderen ‘flink’ kunnen opvoeden. Echte vrijheid is de grootste verantwoordelijkheid die je als volwassene hebt. Dat begint niet met rechten maar dat begint met plichten. Plichten richting de groep, plichten op het gebied van fatsoen en plichten op het gebied van luisteren om vervolgens met liefde, aandacht en kracht! (niet macht) jezelf én je kinderen op te voeden.

Misschien dat het komende halfjaar met daarin corona, de effecten van de coronamaatregelen, verkiezingen in de US en in Nederland, enorme uitdagingen op het gebied van klimaatverandering, geopolitieke spanningen en alle protesten om dat alles heen, een flink aantal volwassenen tot het besef zal komen dat het eventjes niet meer gaat over wie er met Kerst bij jou komen eten…… Het gaat er om dat deze volwassenen middels woord en daad laten zien waarop de kerstgedachte gebaseerd is. Wees flink! Praat niet over wat je mist of gaat missen (of nog erger: ‘wat jou allemaal afgepakt wordt’) maar hoe jijzelf zorgt dat jij en de jouwen, meer sociale wezens dan individuen, zorgen voor vrijheid voor de hele groep. En wat dat werkelijk is. We hebben net 75 jaar vrijheid gevierd. Waarom kon dat? Omdat men, ook ‘de vijand’, vanaf 1945 flink was en met elkaar in gesprek ging als groep. Over echte vrijheid met verantwoordelijkheid.

Rob Franse, 24 oktober 2020