‘Oude mannen die jonge mannen de dood in sturen’. Het is de meest rake omschrijving van het woord ‘oorlog’ wat ik ooit gelezen heb.
Wat is dat toch met een flink deel van de oude mannen. Waarom die obsessieve dwang, het persé je gelijk willen krijgen, de macht willen hebben, meer macht willen hebben. Het is bij deze mannen een ontwikkeling die je vaak al jaren eerder ziet aankomen. Is het verblinding doordat anderen (nog) meer macht hebben? De behoefte om jezelf nog eenmaal echt neer te zetten? Stomweg werkelijk te geloven dat jij degene bent die alle anderen ‘kan redden’?
Zie je dit ooit bij vrouwen? Zie je dit bij jonge mannen of bij mannen van middelbare leeftijd? Zie je dit bij een groep oudere gelijkwaardige mannen?
Uderzo schreef hier al prachtig over in Asterix en De Broedertwist. Gekozen leiders, twee oude mannen. Al op pagina 9 zie je beide leiders hoog op een schild gedragen toekijken hoe de door hen opgehitste jonge mannen elkaar te lijf gaan. En waarom? Het zal tot pagina 44 duren alvorens de dochter van een van beiden roept dat het genoeg is en dat ze het in een onderling duel ‘op de vuist’ maar moeten gaan uitvechten. De jonge mannen kijken toe en vallen er uiteindelijk bij in slaap; net als de oude vechtersbazen zelf. Asterix stelt vervolgens onder luid gejuich voor om de leiding over te dragen aan betreffende dochter en haar jonge verloofde. En de oude leiders? Die zijn samen gaan vissen. Iets wat ze veel eerder hadden moeten doen.
Dat brengt me op de managementcursus die ik zo’n 25 jaar geleden volgde. Ik was zelf manager en op één van de bijeenkomsten van een dag lang ging het over niet functionerende leiders en ‘hoe daar van af te komen’. We stelden 2 dingen vast: De kans dat een niet functionerende leider zelf opstapt is nagenoeg nihil en zo iemand kwijtraken kost vaak jaren. Diezelfde avond nog vertelde ik mijn echtgenote wat dit impliceerde. Om een paar maanden later m’n managementfunctie in te leveren…….
Terug naar vandaag. Naar een president van 69 jaar oud. Baas van een economie zo groot als Spanje. En van een enorm leger. Een oude man met machtsmiddelen, die geobsedeerd gelooft in ‘het oude Rusland’. Die niet in staat is om jonge mannen economisch perspectief te bieden. Die niet de internationale waardering en erkenning krijgt die hij zo zeer wenst. Zijn dochter heeft vast niet het vermogen om haar vader te vertellen dat hij er beter aan zou doen om te gaan vissen. De leiding van het land over te dragen aan jongeren. Aan vrouwen. Aan andersdenkenden.
Amper twee weken geleden schreef ik over ‘Chaos op komst’. Ik had dit stuk ook ‘Chaos deel 2’ kunnen noemen. Toch noem ik het ‘Stop de oude man!’. Er lopen er immers nog een aantal rond. Waarvan sommige net als Poetin regeringsleider zijn. En wapens hebben.
Hoe belangrijk is het (dus) om ‘goede leidinggevenden’ te hebben? Moet daar misschien een leeftijdsgrens aan zitten? Moeten we het misschien niet meer over een vrouwenquotum hebben maar over ‘een maximum quotum aan mannen inclusief een verplichte pensioendatum’? In welke functie dan ook? Met als advies ‘Ga vissen!’? En wanneer je je daar niet aan houdt dan ……. Tsja, daar wordt het dus ingewikkeld. Ik vrees dat we dan toch weer noodgedwongen moeten gaan luisteren naar Sag mir wo die Blumen sind https://www.youtube.com/watch?v=aLAxbQxyJSQ
Rob Franse, 24 februari 2022