Stop de oude man!

‘Oude mannen die jonge mannen de dood in sturen’. Het is de meest rake omschrijving van het woord ‘oorlog’ wat ik ooit gelezen heb.

Wat is dat toch met een flink deel van de oude mannen. Waarom die obsessieve dwang, het persé je gelijk willen krijgen, de macht willen hebben, meer macht willen hebben. Het is bij deze mannen een ontwikkeling die je vaak al jaren eerder ziet aankomen. Is het verblinding doordat anderen (nog) meer macht hebben? De behoefte om jezelf nog eenmaal echt neer te zetten? Stomweg werkelijk te geloven dat jij degene bent die alle anderen ‘kan redden’?

Zie je dit ooit bij vrouwen? Zie je dit bij jonge mannen of bij mannen van middelbare leeftijd? Zie je dit bij een groep oudere gelijkwaardige mannen?

Uderzo schreef hier al prachtig over in Asterix en De Broedertwist. Gekozen leiders, twee oude mannen. Al op pagina 9 zie je beide leiders hoog op een schild gedragen toekijken hoe de door hen opgehitste jonge mannen elkaar te lijf gaan. En waarom? Het zal tot pagina 44 duren alvorens de dochter van een van beiden roept dat het genoeg is en dat ze het in een onderling duel ‘op de vuist’ maar moeten gaan uitvechten. De jonge mannen kijken toe en vallen er uiteindelijk bij in slaap; net als de oude vechtersbazen zelf. Asterix stelt vervolgens onder luid gejuich voor om de leiding over te dragen aan betreffende dochter en haar jonge verloofde. En de oude leiders? Die zijn samen gaan vissen. Iets wat ze veel eerder hadden moeten doen.

Dat brengt me op de managementcursus die ik zo’n 25 jaar geleden volgde. Ik was zelf manager en op één van de bijeenkomsten van een dag lang ging het over niet functionerende leiders en ‘hoe daar van af te komen’. We stelden 2 dingen vast: De kans dat een niet functionerende leider zelf opstapt is nagenoeg nihil en zo iemand kwijtraken kost vaak jaren. Diezelfde avond nog vertelde ik mijn echtgenote wat dit impliceerde. Om een paar maanden later m’n managementfunctie in te leveren…….

Terug naar vandaag. Naar een president van 69 jaar oud. Baas van een economie zo groot als Spanje. En van een enorm leger. Een oude man met machtsmiddelen, die geobsedeerd gelooft in ‘het oude Rusland’. Die niet in staat is om jonge mannen economisch perspectief te bieden. Die niet de internationale waardering en erkenning krijgt die hij zo zeer wenst. Zijn dochter heeft vast niet het vermogen om haar vader te vertellen dat hij er beter aan zou doen om te gaan vissen. De leiding van het land over te dragen aan jongeren. Aan vrouwen. Aan andersdenkenden.

Amper twee weken geleden schreef ik over ‘Chaos op komst’. Ik had dit stuk ook ‘Chaos deel 2’ kunnen noemen. Toch noem ik het ‘Stop de oude man!’. Er lopen er immers nog een aantal rond. Waarvan sommige net als Poetin regeringsleider zijn. En wapens hebben.

Hoe belangrijk is het (dus) om ‘goede leidinggevenden’ te hebben? Moet daar misschien een leeftijdsgrens aan zitten? Moeten we het misschien niet meer over een vrouwenquotum hebben maar over ‘een maximum quotum aan mannen inclusief een verplichte pensioendatum’? In welke functie dan ook? Met als advies ‘Ga vissen!’? En wanneer je je daar niet aan houdt dan ……. Tsja, daar wordt het dus ingewikkeld. Ik vrees dat we dan toch weer noodgedwongen moeten gaan luisteren naar Sag mir wo die Blumen sind https://www.youtube.com/watch?v=aLAxbQxyJSQ

Rob Franse, 24 februari 2022

Chaos op komst !!

Ik denk dat we het kunnen uittekenen.

Vanaf eind februari/begin maart gaan we helemaal los!

Na bijna 2 jaar leven in en met beperkingen is er straks bijna niemand meer die zich aan wat voor regels dan ook gaat houden. Wat voor temperatuur het ook wordt, het zal voelen als voorjaar! En wat doen mensen in het voorjaar? Precies, ze gaan er op uit! Allemaal tegelijk. Te beginnen met carnaval dat plaats vindt van 26 februari tot 1 maart.

Ook interessant: Op 16 maart hebben we gemeenteraadsverkiezingen. Wat denk je dat de meeste mensen op dat moment willen? Ik denk maximale vrijheid -verantwoord of niet- enerzijds en geen enkele lastenverhoging of andere narigheid anderzijds. ‘Leg ons niets in de weg’! Met die gedachte zullen velen naar het stembureau gaan.

‘We’ willen voorlopig even vrij zijn van zorgen. Vrij zijn van beperkingen. Vrij zijn van verstandige maar lastige maatregelen t.b.v. de energietransitie. Vrij zijn van politiek gekissebis. En op wat voor partij stem je dan, in de waan van de dag? Wordt het een ruk richting rechts populisme?

We krijgen hoe dan ook te maken met stijgende prijzen, iets met gasleveranties, zeer onrustige beurzen, nog meer onrust in de VS, blijvende onrust rond de Oekraïne, nog meer Me Too onthullingen, tekorten in winkels, overal te weinig personeel en oplopende wachttijden, etc. etc.

En de zorg? De mensen in de zorg? Gaan die ook ‘los’ of worden die overspoeld door in te halen ‘planbare’ zorg?

In ons ‘vrijheidslievende’ landje hebben we straks allemaal en bovendien allemaal tegelijk overal recht op. Een recht wat we nadrukkelijk en soms zelfs met schreeuwende verontwaardiging zullen opeisen ook. Op weg naar het strand en de bossen, op terrassen, in dierentuinen, bij de dokter, in het ziekenhuis en op de vliegvelden.

Zonder angst voor de volgende covid variant. Behalve natuurlijk die paarhonderdduizend kwetsbare mensen. En alle wat angstigere mensen. En alle mensen die wachten op een operatie. En …….

Denk er om: Deze chaos komt bovenop een uitgewoonde overheid, een tekort aan woonruimte, studieschuldenproblematieken, oneerlijkheidsgevoelens, chip tekorten niet werkende systemen en veel wantrouwen.

Wat te doen met zo’n op ons aanstormende chaos? Boos worden? Schuldigen zoeken? Eisen? Schreeuwen? Zelf wel uitmaken wat goed voor ‘ons’ is? Lak hebben aan wat anderen van ons vinden?

Wat te doen met al die mensen die boos worden, voordringen en eisen stellen?

Wat te doen met iedereen die deze plotselinge omslag stomweg niet aankan? Die weer op zoek moeten naar een nieuw ritme?

Welnu, ik probeer me te realiseren dat:
• deze chaos niet van vandaag op morgen op te lossen is;
• dat mensen die gestrest zijn, onder druk staan en zich zorgen maken niet beter gaan functioneren wanneer ik ze opjaag of boos op ze wordt;
• dat mensen, ook wanneer ze ongelijk hebben, toch graag gehoord willen worden;
• dat je meer vliegen vangt met stroop dan met azijn;
• dat mediaberichten, ook wanneer ze compleet juist zijn, in veel gevallen niet onmiddellijk zorgen voor meer vreugde of minder bezorgdheid;
• dat een begripvolle blik en een vriendelijk woord vaak wonderen kunnen verrichten.

Of ik hier goed in ben? Neen, eerlijk gezegd niet. Ik erger me vrij snel aan vele vormen van menselijk gedrag. Toch heb ik een houvast. Toen ik jaren geleden nog op het hoofdkantoor van een bank werkte kon een ieder alleen maar naar binnen of naar buiten via een en hetzelfde tourniquet. Na een paar keer geprobeerd te hebben hoe de andere kant reageerde wanneer ik probeerde als eerste bij de tourniquet te zijn (wát een zichtbare ergernis en wát een actie om toch als eerste te zijn ) veranderde ik m’n gedrag door met een groots gebaar de andere kant aan te geven ‘kom maar’. Meer dan 9 van de 10 toverden direct een lach op hun gezicht en riepen ‘dank u wel’. Waarop ik betreffende persoon vriendelijk groette. Ja, het kostte me een beetje tijd. Maar het leverde ons allen een net iets beter gevoel op.

Denk er om, niemand die aan mij kon zien dat ik soms dacht: aso!

Het is precies wat ik in deze tijden ook weer wat vaker doe. En nog meer ga doen. Het heeft zelfs een naam. Het heet fatsoen. Of noem het etiquette (iets wat uitgevonden is om zelf mee te kunnen doen en de ander niet te ergeren). Nog beter is wat mij betreft het woord ‘egards’. Ofschoon sommigen al deze woorden graag zullen vervangen door ‘opvoeding’ en ‘voorbeeldfunctie’.

Ik vind het allemaal best.

Ik kies voorlopig voor het woord EGARDS. En voor handelen met egards. Misschien een beetje overdreven de andere kant op maar ach. Een goed uitgevoerd spel doet niemand kwaad. En nee, het lost de chaos niet direct op maar het voelt al veel beter.

Dus handelend mét egards (!) en met het accepteren van een zekere chaos omdat niemand het toverstokje heeft om deze chaos ‘eventjes’ op te lossen. Hopend op tenminste fatsoenlijk gedrag en nette reacties.

Rob Franse, 9 februari 2022.