Duivelse democratie. Zelden zo uit-gelachen!

 

De eerste die hard uitgelachen wordt is natuurlijk Boris Ik-ben-voor-brexit-en-heb-verdorie-gewonnen-en-nu-weet-ik-het-niet-meer. En met hem vele anderen. Lekker democratisch tegen stemmen. Dat noemen we democratie. Dan ben je uit gelachen en uitgelachen. Wat een schade!

Ik heb marketing “gedaan”. In praktijk. En weet dat mensen vooral heel veel niet kunnen. Dat ze kuddedieren zijn. Dat ze gaan voor de grootste schreeuwer (in ieder geval op korte termijn). En dat ze (of we) daarna geen spijt hebben maar anderen de schuld geven.

Wanneer je als marketeer slim en bot genoeg bent dan lach je je rot. Je lacht je klanten uit omdat ze er weer ingetrapt zijn. En wanneer je als mens humaan genoeg bent dan schaam je je tegelijkertijd ernstig. Voor wat je gedaan hebt en voor je soort.

Wie verzint het überhaupt dat democratie zou kunnen bestaan door het houden van een referendum. En dan ook nog over een referendum met slechts “ja” en “nee” als mogelijkheden. Daar waar democratie gaat over hoor en wederhoor. Over debat. Over een schaal van 1 tot 100. En dan geven we de mogelijkheden om te kiezen tussen 1 en 100. Met niets daar tussen in. Compleet gestoord (dankjewel David Cameron).

Wie weet komt er straks een referendum over het milieu en de opwarming. Dan kun je fijn kiezen tussen meer of minder dan 2 graden opwarming. Of tussen wel of geen steenkool. Of kernenergie. Of molens van 500 meter hoog. Of…….

Hou toch op. Het heeft helemaal niets met democratie te maken. Democratie gaat over debat tussen luisterende niet boze mensen die tot een vergelijk willen komen. Dat is heel iets anders dan een keuze tussen ja of nee, aangesticht door brullende politici (waarom zouden ze zo’n slechte reuk hebben?) en media die alleen maar aandacht besteden aan de idioten op de vleugels.

Hoeveel voorstemmende jongeren zouden de komende jaren hun tegenstemmende grootouders nog gaan bezoeken? Waarschijnlijk zaten ze helemaal niet zo ver van elkaar af. Maar nu wel! Hoe veel verder zitten we inmiddels van welke oplossing dan ook af? Is dit het effect van volksdemocratie? Van stemrecht? Van het elkaar “met recht op vrije meningsuiting” belagen op social media? Gesteund door “slimme” politici die boosheid weten te verzamelen?

Democratie begint te lijken op “we zijn tegen”. En dat mogen we uiten op welke manier dan ook.  Waarschijnlijk denk je niet eens na over het effect. Je maakt gebruik van je recht. “Dan hadden ze, de elite, maar eerder naar ons moeten luisteren……”.

Wie weet. Wie weet heb je daar wel gelijk. “Ze” hadden moeten luisteren….En jij? Had jij misschien ook moeten luisteren? Of mag jij je beperken tot boos zijn? En tegen stemmen?

Wanneer we niet heel goed oppassen dan zijn we straks echt uitgelachen. Helaas.

 

Rob Franse, 30 juni 2016

Het leven kan zó mooi zijn

Nú is daar hét moment voor. Waarom? Omdat er wat veel ellende over ons uitgestort wordt. Omdat er onzekerheid en zelfs angst is voor de toekomst. En vooral omdat het erg onverstandig is om niet te genieten van al het mooie wat deze wereld te bieden heeft.

Waarom ik daar juist nu over begin? Omdat de laatste weken niet zo makkelijk waren, zowel qua ellende in de wereld als in privé. En juist in zo’n periode ben ik me meer bewust van de echt mooie momenten in het leven.

Zo was het roken van de nieuwe Valentino Robusto van Olifant bij het laatste glas van de St George St Emillion 2004 een genot. Nick had gelijk toen hij mij het kistje verkocht met de woorden “dit is echt een sigaar voor jou”.

De maaltijd die we als gezin genoten in het restaurant van mijn nicht in Wageningen was verrassend, erg lekker en oergezellig. Tijd voor elkaar en tijd voor de smaken.

Het gezoem van de hommels die half klem zitten in de papavers die in alle kleuren onze tuin sieren wordt geresoneerd door de crêpe achtige blaadjes. Een trillend geluid van hommelgenot.

Een prachtig gesprek met een goede vriend over het belang van erkenning en waardering. En dat die waardering alles te maken heeft met werkelijke en oprechte aandacht en interesse.

Het gezang van Ierse supporters, niet alleen in het stadion maar ook in een metro waar ze getwtintigen een zeer vermoeide en een hen onbekend kind in slaap zingen.

Vrienden en vriendinnen die ons uitkiezen om hun verdriet te delen. En vrienden en vriendinnen die mijn verhaal kwamen aanhoren. “Gewoon” omdat het helpt om te verwerken.

Zo was het intieme afscheid van onze moeder ook een mooi en vooral een waardevol moment. Na 10 jaar (zware) dementie brak ze haar heup…. Hoe triest ook, het was goed zo.

 

Het leven heeft alles in zich. Diep verdriet en intens geluk. Grote zorgen en geweldige kansen. Het is nooit eerlijk verdeeld. De ene krijgt altijd meer dan de ander. Bij sommigen lijkt het geluk zich op te stapelen en bij anderen volgt de ene ellende de andere op.

Toch is er bijna iedere dag wel iets moois. Daarbij heb ik het geluk en het voorrecht om die gelukzalige hommel te zien. En er even bij stil te staan. Dat vermogen wens ik jou ook toe.

 

Rob Franse, 21 juni 2016