Voldoening! Dat wens ik jou toe.

Ga in gesprek.
Maak er tijd voor. Luister. Laat het tot je doordringen. Herkauw het. Geniet er van. Leer er van. Verrijk je zelf …………. En op naar het volgende gesprek.

Eind 2016 schreef ik: ‘Zo ga ik 2017 ook starten: Het toepassen van de Gulden Regel, tijd nemen voor die zaken die er echt toe doen, blijven reflecteren en afstand nemen van alles wat “stoort”.’

En het is nog gelukt ook. Ik ben er tevreden over en ga er mee door. Ik ga door met het toepassen van de Gulden Regel, met het houden van goede gesprekken en met reflecteren. Het zijn vooral de goede gesprekken waarop ik met veel genoegen terugkijk. Ze hebben me aan alle kanten verrijkt. Ze hebben me verrijkt door de andere en nieuwe inzichten die deze gesprekken opleverden. Het heeft me weer een beetje wijzer gemaakt. En daarmee tevredener. Het gaf voldoening. En naar ik mag hopen geldt dat ook voor mijn gesprekspartners.

Kan een mens meer wensen? Ik denk het niet. Daarom wens ik jullie allemaal veel mooie gesprekken toe. Mooie en goede gesprekken en de voldoening die daar bij hoort.

Wellicht ten overvloede: Gesprekken zijn iets heel anders dan discussies of smalltalk. Goede gesprekken leveren iedereen iets op. En voldoening is iets diepers en minder vluchtigs dan geluk of genot. Met ‘De beste wensen’ bedoel ik dus iets anders dan ‘gelukkig nieuwjaar’. Ik bedoel dat ik jou veel voldoening wens, maar ja ‘voldoenig nieuwjaar’ klinkt natuurlijk echt niet.

Daarom:
De beste wensen dus voor 2018!

Rob Franse, 28 december 2017

Kerstverhaal: De gelukkige kerstman

Uiterst tevreden nam de kerstman nog een hapje. Gelukzalig nam hij er een mooie slok achteraan. ‘Wat kan het leven goed zijn jongelui’. Kerstmannen spreken iedereen nu eenmaal aan met jongelui, wat goed te begrijpen is. Wat was het huis mooie versierd, wat was de verlichting gezellig, wat was alles lekker (en overvloedig) en, bovenal, wat een mooie sfeer!

‘Kerstman, wat dacht u van een mooie kop koffie met een goed glas Armagnac en een prachtige sigaar?’ Dat leek de kerstman wel wat. Wat was het een prachtige uitvinding geweest: Armagnac en sigaren die voor niemand ongezond waren, wel tevredenheid en vrolijkheid gaven, maar geen katers of ziekten konden veroorzaken. En de smaak was geweldig!

‘Weet je nog’ sprak de kerstman ‘dat er tijden waren waarin we ons schuldig voelden over alles? Of het nou ging over het eten van vlees of vis, vervoer met de auto, reizen met vliegtuigen, te weinig tijd hebben voor elkaar, te weinig bewegen, of wat dan ook……’. Iedereen ging er eens lekker voor zitten. Het was ook niet zo gek lang geleden dat deze problemen speelden.

Inmiddels weten we dankzij de neuro-wetenschappen, gecombineerd met de snel voortschrijdende techniek en -in de basis goed overdachte- algoritmes dat het allemaal een flink beetje anders is dan wij altijd dachten. Zonder er op zo’n mooie avond al te diep op in te gaan kun je zeggen dat we allemaal meer ongelijk dan gelijk hadden. En dat was echt een hele opluchting.

‘Ho ho’ zei de kerstman, want dat zeggen kerstmannen nu eenmaal, ‘vergeet daarbij niet dat we met een lach en een zekere zelfspot ook geaccepteerd hebben dat we allemaal op onze eigen manier vaak fout zaten. Of in ieder geval erg beperkt waren’.

De hele groep knikte uiterst tevreden.

‘En toch’ zij één der aanwezigen ‘was die tijd van diepgaande gesprekken over geloof, politiek, economie, psychologie en met elkaar omgaan ook wel mooi’. Het merendeel der aanwezigen stemde daar mee in. Het was alleen jammer dat alles zo erg gepolariseerd was geraakt. Zo erg dat normale gesprekken bijna niet meer mogelijk waren. Er is nog een tijdje geprobeerd om uitsluitend via social media te communiceren, maar op de één of andere manier kwamen we er wereldwijd bijna gelijktijdig achter dat we een schijnwereld in onze best wel mooie wereld creëerden die ons allemaal zeer ongelukkig maakte. Het schijnt dat heden ten dage alleen nog een oud president de moed er in houdt; helemaal alleen. En hij denkt nog steeds dat iedereen naar hem luistert.

‘Weet je wat’ stelde één der aanwezigen voor ‘laten we een bordspel maken waarmee we van tijd tot tijd diepgaande gesprekken kunnen voeren. Iets met kaartjes en opdrachten waarbij je punten krijgt voor een mooi en zuiver betoog en strafpunten voor geraaskal’. ‘Heel goed’ riep een ander ‘en wanneer je er humor en zelfspot aan toevoegt dan krijg je bonuspunten’.

Op dat moment werd er een pracht van een chocoladetaart naar binnen gebracht. Iedereen nam een stuk want de taart was overheerlijk en je werd er niet dik of vet van. Wat een voorrecht. De kerstman legde zelfs even z’n sigaar opzij.

Wat een mooie kerstavond. En omdat het al 24 december was leek het er op dat het al iets langer licht was dan de voorgaande dagen.

De zacht spinnende kat dacht er het zijne van en dacht bij zichzelf dat het goed was om een kat te zijn. Wat hadden mensen er lang over gedaan …… ‘Wij katten wist dit al zo lang…….’

Rob Franse, kerst 20…..