Slap gelul

Neem het me niet kwalijk dat ik het zo zeg. Polderen is mooi. Iedereen te vriend houden ook. Maar zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

Minstens zo erg is het dat die wonden er lang over doen om te genezen.

Soms moet je pijn nemen. Bijvoorbeeld bij een tandartsbehandeling. Lekker zonder verdoving. Even flink pijn maar daarna is het over ook. In tegenstelling tot een verdoving waar je nog urenlang last van hebt. Zo gaat het bijvoorbeeld ook met financiële pijn. Wil je jarenlang bungelen of neem je de pijn en start je opnieuw?

Na de persconferentie hoorde ik een journalist(e) van de NOS een vraag stellen waarbij ik dacht ‘die kun je zelf beantwoorden’. ‘Doe niet zo interessant’. Waarop Rutte z’n bekende toontje aansloeg. Hij had ook kunnen zeggen ‘Het is duidelijk dat ik heb gezegd wat ik heb gezegd’. ‘Volgende vraag graag’.

Maar nee. Voor de zoveelste keer wordt er door de overbekende heren Rutte en De Jong 20 minuten gepraat waarin een rijstebrij aan boodschappen verpakt is die stomweg niet, of slechts zeer ten dele, overkomt. Om vervolgens veel te geduldig door te praten met het journaille.

Volgens mij vertel je op hun niveau een visie (….). Of helemaal niets. En vertel je op een ander niveau, gericht op de doelgroep, de boodschap. In een taal die de ontvanger begrijpt.

Of ik nog luister? Nauwelijks. Het is mij al vele jaren duidelijk dat het beter is om de boodschap te lezen dan te beluisteren. Het scheelt niet alleen ergernis maar het zit ook niet zo geplakt aan een ‘bepaalde’ uitstraling. Een uitstraling die uiteindelijk irriteert.

Wie ik wel met interesse las vandaag? Herman Tjeenk Willink!

Kennelijk ben ik een van de weinigen want al veertig jaar lang praten vele politici met hem, horen hem aan en doen alsof ze luisteren. Maar er wat mee doen?

Zo wordt eens te meer bevestigd dat je tegenwoordig zeer zelfredzaam moet zijn. Dat is verdraaid oneerlijk want voor velen geldt dat dit een forse stap te ver is. Niets om je voor te schamen. Totaal niet! Ik ben alleen zo bang dat de niet zelfredzamen nog meer tegen slap gelul aanlopen dan ik. Of, mogelijk nog erger, tegen regels en/of betweters.

Mijn boodschap? Niet lullen maar poetsen!


Rob Franse, 26 november 2021


NIEMAND die ik zou willen volgen. NIEMAND met een práktisch antwoord.

We vinden de antwoorden niet om de simpele reden dat we overvoerd worden met steeds heftigere informatie en ruwere reacties dan we kunnen verwerken. Ontwikkelingen gaan razendsnel door terwijl we dat er gewoon niet bij kunnen hebben. We hebben eigenlijk behoefte aan een periode waarin er even helemaal niets verandert zodat we kunnen wennen. Om ons vervolgens goed te informeren, na te denken en te overleggen. Waar te nemen en te luisteren.

Het is een reden voor mijn onrust en gejaagdheid. Een reden om nauwelijks aan goede artikelen toe te komen.

Het is naar mijn overtuiging een reden waarom zo veel mensen onredelijke argumenten gebruiken om ‘niet mee te doen’. Het onbewustzijn roept dat het niet klopt (wat natuurlijk waar is in deze chaotische tijd) maar het bewustzijn roept vervolgens om daar tegenin te gaan. Dat op zich is een natuurlijkere weg, die bovendien beter voelt, dan de weg waarop je in veel onzekerheid zou moeten zoeken. Maar of het verstandig is?

De laatste 36 uur pijnigde ik m’n hersens. Dat wisselde ik zoveel mogelijk af met praktische zaken en veel buitenlucht. Vanavond, bij de open haard, las ik op een der laatste pagina’s van de NRC een verhaal over Nexus en Rob Riemen. Al enigszins suf gelezen het gehele artikel toch uitgelezen. Wat een verstandige praat. Maar wederom blijft de vraag, die ik hen 5 jaar geleden al stelde en waar ik nooit antwoord op kreeg, ‘Hoe dan?’……

Het is mooi om diepzinnig na te denken. Het zou nog mooier zijn wanneer je dit veel breder kunt delen en op zo’n manier weet te positioneren dat een flink aantal mensen zal denken ‘als we dat nou eens in praktijk brengen?‘.


Zie daar de grote problematiek van dit moment. Echte denkers blijven denken. Uitvoerders, zoals een kabinet, lijken nauwelijks aan denken toe te komen. Ook zij lijken ten onder te gaan aan een rijstebrij van (media)reacties.

En nu? Kunnen we de wereld even stilzetten? Of in ieder geval ophouden met reageren via (social)media, demonstraties, protesten, vuurwerk, ongemanierde praat en beschuldigingen?

Het is inmiddels zover dat ik noch denker noch bestuurder/uitvoerder zou willen zijn in het maatschappelijk domein. Een domein wat toch altijd mijn grote interesse heeft gehad. Ik overweeg me terug te trekken als veel denkend mens hierover en meer tuinier te worden met simpele uitstapjes langs de mooie historie en natuur in mijn eigen omgeving.

Er lijkt stomweg geen beginnen aan.


Dat heb ik geloof ik nog nooit eerder gedacht.
Brrrrrr…….


Rob Franse, 19 november 2021