Je weet wel, zo’n type dat op een stompzinnige manier vrolijk is. En blijft. Iemand die jou de slappe lach bezorgt. Die jou even doet vergeten dat het regent, doet vergeten dat er veel ellende in de wereld is en dat lachen om niets gezond is.
Misschien wel zo’n type uit m’n tienertijd. Iemand die er voor zorgde dat je al die saaie lesuren door kwam. Door iets te roepen als ‘roepie roepie’. Om geen enkele reden. Misschien was dat wel het beste van school: Altijd wel iemand in de buurt die de sleur of spanning voor een moment doorbrak!
Prikkels. Ik durf bijna niets te schrijven. Niets te lezen. Een beetje lamgeslagen. Te veel mensen met heel veel pijn en verdriet. Met zorgen. Gebrek aan perspectief.
Hebben die mensen prikkels nodig? Kan ik mensen ‘helpen’? Iets verstandigs schrijven? Moet ik dat? En zo ja, hoe? Kan ik de juiste Prikkel schrijven, juist nu?
Nee dat kan ik niet. Wanneer zoveel mensen vol ongeloof, verdriet, boosheid, wanhoop en ontzetting van uur tot uur leven dan willen ze alleen maar begrip en empathie. Geen verstandige woorden.
Een blij ei in de omgeving kan daarbij helpen. De getroffenen zal het niet helpen maar wel al die anderen die ‘er iets van vinden’. Het helpt al die anderen om iets ontspannener te reageren. En mensen die ontspannen reageren bereiken meestal meer.
Zoek het blije ei in jezelf en laat het toe. Het klinkt tegenstrijdig in deze tijden maar het helpt jou te ontspannen en daarmee genuanceerder te reageren wat anderen weer helpt.
Zo zorgt het blije ei niet alleen voor enige ontspanning maar ook voor barmhartigheid.
Rob Franse, 28 oktober 2023
ROEPIE ROEPIE!
Hahaha