Algemeen Belang? Daar hebben we niemand meer voor!

Bijna iedereen is bezig met een deelbelang. Of met een eigen belang. Soms met een groepsbelang. Maar met het Algemene Belang?

Het is er de laatste decennia ingeslopen: ‘Wie komt er voor míjn belang op?’ Het werd ook steeds makkelijker om dat te roepen want er moest steeds meer maatwerk komen. Voor iedereen! Of dat nou op school was, in de gezondheidszorg of bij de overheid. Het individu en de individuele ontwikkeling stond bij iedereen voorop. De top van de Maslow piramide moest ingevuld worden.

Oorspronkelijk waren de ‘oude’ media de geëigende kanalen om ‘vergeten belangen’ onder de aandacht te brengen. Waarop vele politici hun kans zagen om zich via die vergeten belangen te profileren. Het bleek slechts voorspel te zijn. E-mail en sociale media bleken al snel ideaal om nog veel meer ‘vergeten belangen’ of ‘ook heel belangrijk zaken volgens wie dan ook’ naar voren te brengen. Wat zeg ik? Naar voren te brengen? Welnee! Om er Jan en alleman mee te bombarderen. Keer op keer. Bij voorkeur met veel verontwaardiging!

Daar staan we dan. Verontwaardigd. Ónze belangen worden niet goed behartigd. ‘Er wordt met míj te weinig rekening gehouden. Als ze nou maar eens naar me luisterden. Naar míj luisterden. En zich flexibel opstelden. Het kan namelijk natuurlijk zo zijn dat ik het morgen anders zie en wil. Of dat er iets tussen kwam. Kan gebeuren toch?’

We organiseren onszelf een ongeluk. Gebaseerd op onze eigen belangen. Of op onze ‘Key Performance Indicatoren’. Anderen moeten zich wel realiseren dat wíj onze doelen moeten halen. Dat ook wíj opdrachtgevers, bazen en klanten hebben. En kinderen. Dat er ‘voor óns’ iets belangrijkers tussendoor kan komen. ‘Ik mag toch wel enige flexibiliteit van de ander verwachten!’.

Vreemd genoeg -en dat is de paradox- hebben we daar nog vrij veel begrip voor ook. Zijn we gaan proberen ons zo flexibel mogelijk op te stellen. Als persoon en als organisaties. We zijn steeds meer georganiseerd rond doelen en doelgroepen. Gefocust! Maar, betekent focussen misschien ook dat er oogkleppen opgezet worden? Steeds vaker, meer en groter? Focus die zo ver gaat dat complete IT systemen daarop gebouwd worden. Systemen die ‘geen algemeen belang’ kennen maar wel lekker functioneel zijn. Totdat blijkt dat ze eigenlijk heel beperkend en sturend zijn?

Precies zo worden we nu geconfronteerd tussen de noodzaak minder CO2 uit te stoten enerzijds (algemeen belang) en een eisenpakket aan vele Nederlandse boeren anderzijds (deelbelang). En dat na vele jaren rekenen, regelen, geitenpaadjes en wat al niet meer. Maar dat is maar een heel klein deel van het verhaal!

Het algemene belang voor ons Nederlanders bestaat op dit moment uit 1) het niet verder uit de hand laten lopen van oorlogen en het behouden van onze democratie, 2) de gezondheid en het welzijn van álle Nederlanders, 3) het beperken van klimaatveranderingen en 4) het evenwicht vinden tussen wonen, werken, vervoer, natuur, produceren en de kost verdienen op een klein stukje aardbol.

Dat -en nog een paar van dat soort zaken- is waar het echt om gaat. Dat is wat we allemáál nodig hebben. Dáár moeten we ons voor inzetten. Hoe pakken we dat aan en hoe verdelen we die lusten en lasten!

Daarna (of daarnaast) kunnen we weer eens gaan nadenken over eigen belangen (deels in de top van de Maslow piramide). Dat vergt een andere manier van denken, organiseren en acteren. Het vraagt vooral om een heel andere houding bij ons allen. En wel nu!!!

Dan nog even over de boeren en de CO2: Het gaat niet over de boeren. Het gaat om het klimaat, gezondheid, welzijn, wonen, werken, vervoer, natuur, produceren, de kost verdienen en consumeren. Kom dus niet nu met een plan wat alleen de boeren betreft en later pas met plannen voor andere sectoren. Kom, beste overheid en complete politiek, met een totaalplan -in samenhang- wat alle Nederlanders en het gehele klimaat betreft. Neem samen de regie. Zorg voor perspectief!

Ondertussen kunnen we dan bij onszelf te rade gaan over ‘ons eigen gedrag’ in de breedste zin van het woord. Dáár zit uiteindelijk de echte oplossing!

Rob Franse, 30-6-2022

Boos naschrift:

Vanavond lees ik dat 71% van de groep tussen de 60 en 70 jaar oud geen booster vaccinatie gehaald heeft. De reden volgens Nieuwsuur: Geen zin in weer een prik…………… ‘Ik (!) vind het niet nodig….’

Hoe haal je het in je hoofd om jouw persoonlijke individuele en misschien wel egotistische afweging te maken t.o.v. al die zorgverleners en al die mensen die daardoor wellicht hun operaties wederom uitgesteld zien worden. Hoe haal je het in je hoofd. Wie ben jij om ….. etc. etc.

Nogmaals: ooit gehoord van ‘Algemeen Belang’?

Schaam je!!!

Geef ze kracht! Millennials en Gen Z.

Zij hebben het nodig! Het zijn de eerste generaties sinds 1932 die echt kracht nodig hebben. Voor zichzelf en voor ‘ons’, de leeftijdsgroepen tussen de 35 en 95 jaar oud!

Waarom?
Omdat er voor het eerst sinds de jaren ’30 weer echte en enorme uitdagingen liggen. De generatie van mijn grootouders moest het hoofd bieden aan een crisis en de daaropvolgende oorlog. Hun kinderen (nu tussen de 95 en 75 jaar oud) moesten zij er doorheen slepen. Daarna was het alleen maar vooruitgang. Vanaf 1945 de wederopbouw met dank aan het Marshallplan, vanaf 1968 ‘Flower Power’ en onbeperkte vrijheid, vanaf de jaren ’80 ongekende materiele welvaart, vanaf 1989 geen Koude Oorlog meer. Iedereen een eigen dak boven het hoofd, veruit de meesten een auto(otje), ieder jaar vakantie en de verwachting van een onbezorgde oude dag.

Vanaf 2012 begon het moeilijker te worden. De crisis van 2008 is niet goed aangepakt. Pappen en nat houden. Ondertussen onze kinderen verwennend tot op het bot. Maar ho! Dat gold voor steeds minder kinderen; steeds meer kinderen misten die boot. Toch wilden ‘we’ ook hen verwennen.

Díe kinderen, nu 35 jaar en jonger, zijn grotendeels niet voorbereid op de wereld waarin ze nu terecht zijn gekomen. Toch is het een fascinerende groep. Het is de eerste groep die niet meer blind gaat voor materieel welzijn. Het is de eerste groep voor wie een eigen dak boven het hoofd niet meer vanzelfsprekend is. Net als een autootje. Of een vaste baan. Het is ook de eerste groep sinds vele decennia die daadwerkelijk nadenkt en na moet denken over ‘hoe nu verder?’. Het komt namelijk niet meer vanzelf. Voor het eerst sinds 75 jaar.

We leven al weer ruim 2 jaar in een tijd waarvan we al jaren wisten dat die zou komen. Epidemie, oorlog, inflatie, milieu, ongelijkheid, vergrijzing en wat al niet meer. De 35-plusser wil (en kan misschien) hier niet voldoende aan doen. Men wil het verworvene vooral behouden! Dat is meer dan begrijpelijk. Het is echter ook redelijk desastreus voor de toekomst. De toekomst van vooral de 35-minner.

‘Straks’ hebben wij, 35-plussers, ‘hen’ nodig. Maar hebben wij hen daar op voorbereid? Hebben wij hen, naast liefde en aandacht, ook met kracht opgevoed? Hebben wij hen een reden gegeven om straks goed voor ons te zorgen?

‘Wij’ hebben het eigenlijk erg makkelijk gehad. Ik heb daarom ook zeer veel moeite met de ‘boomers’ die alleen maar klagen. Ofschoon ik best begrijp dat het pensioen en de zorg flink tegenvallen ten opzichte van de verwachtingen. Maar vergelijk het eens met de dertiger die noodgedwongen weer bij zijn of haar ouders moet gaan wonen. Geen vaste baan heeft. Geen auto. Zorgelijke vooruitzichten. Vergelijk het met jezelf toen jij dertig was………

Voordat je wie dan ook de schuld geeft (Regering? Grootkapitaal? ……?) het volgende: ‘We’ hebben jarenlang ver boven onze stand geleefd. Niet alleen qua geld maar ook qua uitputting en vervuiling van de Aarde. ‘We’ laten het aan onze kinderen -die we al te vaak niet de kracht hebben meegegeven – om dit alles recht te trekken. ‘We’ hebben ons gewenteld in een ongekende welvaart. Ik ook!

Ik mis de kracht en het voorbeeld van opa en oma. Van hun leeftijdsgenoten. Ik ben het voorbeeld niet. Dat spijt me……..

Wat ik wel kan doen? Ik heb m’n 4e vaccinatie gehaald. Wanneer ik stem dan denk ik in het belang van mijn kinderen en hun leeftijdsgenoten. Ik probeer een niet al te grote mond te hebben naar de 35-minner (maar wel naar mede boomers). Ik probeer een luisterend oor te zijn. M’n fouten toe te geven. Fatsoenlijk en wellevend te zijn. Onder woorden te brengen wat anderen niet onder woorden willen of kunnen brengen.

Aan jullie, Millennials en Gen Z, is het om jullie weg te vinden. Niet die van jou alleen maar die van jullie samen. Met de ballast van een al te vaak verwende opvoeding of de ellende van het juist compleet ontbreken daarvan.

35-Minners, jullie hebben heel veel in handen om er iets fantastisch van te maken. Van Social Media tot Algoritmes en van goede opleidingen tot een wereld die op jullie wacht. Maar het is buitengewoon moeilijk om met al die nieuwe mogelijkheden -en onze erfenissen- goed om te gaan. Ik wens jullie dan ook toe dat jullie de kracht vinden en daarnaast de ruimte om voldoende echte ontspanning en harmonie te vinden.

Om het iets luchtiger te eindigen:
De waarheid en de daarmee samenhangende antwoorden heeft niemand in pacht. Het is fluïde en onder invloed van de omstandigheden. Iets als een eigen gelijk bestaat (gelukkig) niet. Het ‘dat maak ik zelf wel uit’ heeft zichzelf bewezen als groteske nonsens. Wat er wel is? De mogelijkheid om iets fantastisch te maken van het leven. Iets wat je alleen maar samen met anderen kunt doen in een krachtige dans!

Rob Franse, 15 juni 2022