Consunumeren, amunuseren en nuontmoeten

NU en wel onmiddellijk en zeker als er ook maar één andere is die het nu ook doet. Dat geldt niet alleen voor kinderen en dementerenden maar ook voor velen die qua leeftijd volwassen zijn. Het is ook zo oneerlijk. Hebben we eindelijk voldoende welvaart en dan moeten we toch wachten en uitstellen. Kijk, vroeger, toen het niet anders kon -bijvoorbeeld doordat je 6 maanden lang op een schip zat- was dat geen probleem. Maar nu, nu het kan, moet het natuurlijk ook nu en wel direct.

Ik snap het wel hoor. Het doet me denken aan de tijd dat mijn moeder begon te dementeren. Wanneer ze belde, wat ze een aantal keren per dag deed, dan was het haar niet duidelijk te maken dat ik niet onmiddellijk haar kant op kon komen. Tot ik riep ‘Mam, ik zit op m’n werk in Amsterdam en ik heb afspraken met klanten’. Die snapte ze en naar mijn idee gaf het zelfs rust.

Zo snap ik ook heel veel jongeren. Hersenen zijn pas op je vijfentwintigste volgroeid en opvoeding krijgt ook niet iedereen in dezelfde mate (misschien waren ouders te druk met amunusemeren). Bovendien gebeuren er op een leeftijd zo tussen de 15 en 25 jaar oud dingen die echt eenmalig zijn en die je dus echt niet wil missen. Houden we over de groep tussen de 25 en 105 jaar oud. Die groep zou ik niet willen vergelijken met (beginnend) dementerenden. Die groep heeft wel een ander probleem: Men wordt geacht eigen verantwoordelijkheid te kunnen nemen en zelfredzaam te zijn…… helemaal alleen zonder de steun van herders. Tsja, dat is voor het kuddedier wat wij zijn vaak wat al te veel gevraagd. Zeker wanneer veel schapen eigenlijk opgevoed zijn als prinsjes en prinsesjes die in de echte wereld plotseling ervaren dat ze helemaal niet als koningskind behandeld worden. Op zo’n moment kan het voorkomen dat niet het schaapachtige maar juist het ratachtige van het toch-niet-koningskind naar boven komt…..

‘Brood en spelen’ riepen de Romeinen al. ‘Laat wijsgeren zich bekommeren om de maag’ zei Lao Zi. En onze oosterburen wisten al lang dat ‘Het vreten voor de moraal komt’.

Het (neo-)liberalisme leert ons echter, in het verlengde van de Verlichting, om zelf na te denken……. Ook onze regering moedigt dat aan. Sommige mensen lijken dat slechts in te kunnen vullen met ‘Dat maak ik zelf wel uit’. Om vervolgens direct aan het consumeren en amuseren te slaan.

Amunuseer je, zou ik zeggen. Echt nadenken is vaak en voor velen toch teveel gevraagd. Uitstellen is dat al helemaal. En zonder consumeren ga je toch dood van de honger en de dorst?

Nou dan. Geniet nu van het leven. Consumeer. Amuseer. Ontmoet. Neem het risico. Stel anderen bloot aan de risico’s. Ga op zoek naar populistische stromingen en complotdenkers. Naar uitroepen die jou lekker gelijk geven. Het voelt vast heel goed……..

Proost?

Rob Franse, 27 augustus 2020

Al draagt een aap een gouden ring…….

…. het blijft in veel gevallen een onfatsoenlijk ding.

Interessant daarbij is het om vast te stellen dat er ook heel fatsoenlijke dingen zijn. Zowel apen als mensen. Hoe ze ook gekleed zijn, het zegt vaak niets over iemands fatsoen. Of over iemands flinkheid. Dat is ook zo’n ding.

Zo’n onfatsoenlijk ding is overigens wel snel herkenbaar. Het mist de flinkheid om zich fatsoenlijk te gedragen. Een beetje flink ding kan het opbrengen om zijn of vooral haar beurt af te wachten. Om op 1,5 meter afstand te blijven. Is flink genoeg om dat familiefeestje over te slaan. Hij of zij weet immers vaak van te voren dat het niet zozeer onwil is maar veeleer gebrek aan wil(skracht) om het fatsoen op te brengen om je aan regels te houden.

Deze onfatsoenlijke dingen kun je overigens niet alleen herkennen aan hun gedrag maar ook aan hun redenatie. Zij zeggen dingen als ‘moet toch kunnen, valt wel mee, als ik nu, etc.’ De fatsoenlijke dingen zeggen niet zo veel maar houden zich uit fatsoen en uit solidariteit met de (zwakkeren in de) gemeenschap aan de regels.

Hoe gaat de fatsoenlijke nu met die onfatsoenlijken om? Heel simpel: zoveel mogelijk ontlopen. En als dat niet lukt? Lekker laten gaan, stap opzij zetten en diep, maar voorzichtig, ademhalen. Of het aanspreken van een onfatsoenlijke zou kunnen helpen? Laat ik het zo zeggen: Betreffende onfatsoenlijke moet dan het fatsoen opbrengen om te luisteren……. Ik vraag me zomaar af of dat er in zit. De kans lijkt me groter dat je een weerwoord krijgt. Een weerwoord wat het dings gebrek aan solidariteit toont. Als het even wil zelfs met een uitleg over diens superieure visie op solidariteit.

Of ik denk dat iedereen die zich niet aan de regels houdt onfatsoenlijk en niet flink is? Nee. Een deel is gewoon net wat te laconiek, te gemakkelijk, te onbewust etc. Jammer maar helaas. Niet jammer maar ergerlijk tenslotte is dat deel wat roept ‘dat maak ik zelf wel uit’. Aap boven aap zogezegd. Deze aapdingen zijn helaas dom genoeg om te denken dat ze compleet boven de wet staan en dat fatsoen en solidariteit er stomweg niet toe doen. Geen idee wat we daar mee moeten. Stiekem hoop ik wel eens dat deze apen boven apen een uit z’n hum zijnde gorilla tegenkomen. Die hoeft op dat moment juist weer niet al te fatsoenlijk te zijn.

Rob Franse, 21 augustus 2020