Afgelopen donderdag zaten we rond het middaguur in de zon bij 20 graden Celsius. Lezen en tuinieren . Kopje koffie er bij. Heerlijk. Het voorrecht van pensionado’s.
Langzaam nam m’n gesomber van de laatste weken wat af.
Wat een lentedag al niet voor een mens kan doen!
Om dit te vieren nam ik al om vier uur een wit biertje. Wat een luxe en wat een genot. Ik vroeg me af waar m’n gesomber vandaan kwam. Het is iets waar ik zelden last van heb.
In de loop van de avond werd het me echter steeds duidelijker.
Dat kwam allereerst door de reacties van 4 politieke partijen op het door Kim Putters opgestelde verslag. Uit die reacties sprak geen enkel vertrouwen.
Vervolgens het dramatische optreden van Ajax. Uit de blik van John van ’t Schip na de 2-0 sprak geen enkel vertrouwen.
Naar Lubach gekeken. Heldere verhalen en flink wat galgenhumor maar vertrouwen?
Wanneer ik wat verder kijk dan zijn er genoeg uitdagingen -of moet ik het stomweg problemen noemen?- zonder dat wie dan ook enig vertrouwen uitstraalt richting mogelijke oplossingen.
Welk vertrouwen ik dan nog wel heb?
Allereerst in de aankomende lente en zomer in de overtuiging dat er hoe dan ook mooie uren tussen zullen zitten.
En in het vermogen van m’n omgeving om er wat van te maken en elkaar daarin mee te nemen. Ook als nogal wat perspectieven missen.
Zo kom je bijna terug op de manier van leven van onze verre voorouders, de jagers verzamelaars, die in vrij kleine groepen voor elkaar zorgden.
Met dat voorbeeld in gedachte ga ik vol goede moed de lente in om er samen iets van te maken en te genieten van de mooie momenten.
Rob Franse, 15 maart 2024