Een heel mooie zomeravond

Zo tegen zessen, ik had inmiddels ieder schaduwplekje in de tuin wel verkend, vond ik het tijd voor een wit biertje. Ik koos voor een goed gekoelde Weizener van Hertog Jan. Ik verplaatste m’n stoel nog eens 2 meter om net wat meer wind te vangen. Ik zat nu vlak bij m’n vijver op het moment dat de prachtige diep roze waterlelies zich begonnen te sluiten. M’n 9,5 kilo zwart met witte poten en witte buik getooide je-weet-wel kater kwam vlak naast me liggen. Het ultieme bewijs dat ik de goeie plek gekozen had, want als er iemand is die de goeie plekjes weet te vinden dan is het m’n kater Poeh wel.

Verbijsterend hoe klein die bierflesjes bij warm weer blijken te zijn. Wederom een wit biertje genomen, iets beter gekoeld, maar nu een witte Tarpist van la Trappe. Ook lekker hoor. Zo zat ik tussen massa’s bijen, hommels, vlinders en libellen me psychisch voor te bereiden op de maaltijd. Altijd weer een zwaar moment want wat drink je daar bij.

Uiteindelijk na veel afwegingen besloten tot een licht gekoelde Grand Vin Chevrey Chambertin uit 2009  voor bij de lamskoteletjes van de barbecue en de watermeloen met feta. En we hadden een gast: Een nijvere wesp die tot 5 maal toe terugkwam om het laatste vlees van de botjes te zagen. Indrukwekkend wat een concentratie en werklust zo’n wesp heeft. Na 2 minuten zagen vliegt ie weg met een stuk vlees wat net iets kleiner is dan z’n eigen kop. Zou ie het zelf opeten of gaat het naar z’n nest? Al kijkend naar de wesp en smullend van de koteletjes blijkt ook de Chevrey verbazend snel te verdampen. En we hebben nog gespietste biefstuk omwonden met spek te gaan! De keuze valt nu op een Toren Z 2007 uit Stellenbosch op 16 graden. Net als de Chevrey gedecanteerd om de wijn tot volle vreugdes drank te verheffen. En jawel hoor, dat lukt.

Het leven wordt nu voelbaar zwaarder. Heel merkwaardig. Ik besluit om met koffie en sigaar, een Olifant Valentino, voor de TV te gaan zitten om naar Ajax te gaan kijken. Tsja, iedereen maakt wel eens een fout. Gelukkig realiseerde ik me mijn vergissing al voor de rust. Zodoende kon ik de rest van mijn sigaar, vergezeld van verse koffie en een heel kleintje Tariquet VSOP Armagnac in de inmiddels donkere tuin nuttigen.

Wat dan rest is gemijmer, gebabbel en hete lucht. Je zou het de Ajax spelers en coach bijna adviseren om dit voorbeeld te volgen. Gemijmer, gebabbel en hete lucht zijn een prima combinatie op zo’n zwoele avond. Dan heb ik het niet over het liedje van Ramses Shaffy en Liesbeth List. Dat is een heel ander soort gebabbel. En ook niet over de combinatie gebabbel, hete lucht en pedanterie welke tegenwoordig niet alleen maar geuit wordt door politici, maar inmiddels ook door menig sporter en omhoog gevallen te veel aandacht gekregen jonge twintigers. Neen, niets van dat alles. Het gaat hier om gemijmer over de tuin, de natuur, de beestjes, de maaltijd, tevredenheid en verwondering. Verwondering over de schoonheid van zo’n zomeravond.

Een héél mooie zomeravond…..

 

Rob Franse, 24 augustus 2016

Jouw verwáchtingen zijn het échte probleem

 

Hoe vaak hoor je het niet. Hoe vaak zeg je het zelf niet:  “Je mag toch verwachten dat……”

Ik heb het niet over teleurgestelde Olympische sporters. Daartussen zat een aantal sporters wiens verwachtingen stomweg te hoog waren. Dat heeft te maken met realiteitszin. Het zijn jonge mensen met relatief beperkte levenservaring. Dat kan gebeuren. Daar leer je van.

Waar ik het wel over heb zijn de verwachtingen die jij hebt over ánderen!

Waar baseer je die verwachtingen eigenlijk op. Op jouw waarden en normen? Op jouw gedrag? Op de manier waarop jij denkt “recht” te hebben op? Laten we verwachtingen niet verwarren met hoop. Hoop is iets moois. Verwachtingen zijn dat in véél mindere mate. Misschien is het wel heel onredelijk om verwachtingen over en van anderen te hebben. Hoe kunnen zij überhaupt weten dat jij die verwachtingen over hen hebt?

Voordat ik daar op in ga: Je kunt alleen maar teleurgesteld worden doordat je verwachtingen niet ingelost worden. Vanuit die gedachte lijkt het erg onverstandig om al te veel verwachtingen te hebben J.

Verwachtingen over anderen dus. Die komen voort uit jouw eigen waarden, normen en gedrag. Heel vanzelfsprekend voor jou. Wanneer we als mensen langere tijd bij en met elkaar leven, naar dezelfde scholen gaan, dezelfde kerk bezoeken, dezelfde soort sergeants hebben meegemaakt in dienst, dezelfde sport bedrijven, dezelfde verenigingen bezoeken, ja dan ontstaat er als vanzelf een zekere mores. Waarden, normen en gedrag die als vanzelfsprekend zijn. En wanneer er van tijd tot tijd nieuwe mensen bijkomen dan nemen zij die waarden en normen als vanzelf over.

Maar wanneer er in één keer een hele groep bijkomt? Zeker wanneer er in de al langer bestaande groep ook al een groot verschil in waarden, normen en gedrag is?

Je zou kunnen zeggen dat in Nederland sinds ongeveer 1968 de waarden steeds minder universeel zijn geworden. We verlieten onze geboorteplaatsen, onze vaste structuren, ons onderscheid in rangen en vooral standen, onze kerken en onze families. We werden steeds sneller beïnvloedt door andere mensen en door media. Het paste heel goed bij het verlichtingsdenken en de snel groter wordende wereld. Het benauwde en de verkramping verdween. De wereld opende zich steeds meer en de welvaart nam enorm toe. En vrijheid…..Vooral vrijheid…….

De laatste jaren echter, ook door een inmiddels tegenvallende welvaart en een grotere tweedeling in de maatschappij, worden we in toenemende mate geconfronteerd met onzekerheden. Onzekerheden over het nu en het straks. En dan toont zich meer dan ooit (het smeermiddel –overheids-geld is er bijvoorbeeld bijna niet meer) het gebrek aan algemene waarden en normen.

Is dat erg? Ja, wanneer je blijft roepen “je zou toch mogen verwachten dat…..”. Nee, wanneer je die verschillen accepteert en jouw verwachtingen durft uit te spreken naar anderen. En dan niet bang bent om te horen én te acceptéren dat veel van die verwachtingen van jou niets beter zijn dan de verwachtingen van anderen. Dat die ander ook verwachtingen heeft; vaak net of flink anders dan die van jou. En over jou!

Ik heb het dus niet over integratie. Of over mislukte integratie. Ik heb het over mezelf en over jou. Over mezelf en over jou in samenlevingsverband, in verenigingsverband, in vrijwilligerswerk……..

Hou dus op met teleurgesteld en boos zijn omdat je mocht verwachten dat. Spreek je verwachtingen naar de ander uit en vraag hem of haar naar zijn of haar verwachtingen. Het zou een mooi begin kunnen zijn van een veel prettiger leven en functioneren voor jouzelf!

 

Rob Franse, 20 augustus 2016

Zonder verwachting dat jij straks niet meer verwacht dat…………