Preventie? Maak het eerst leuk en lekker!

We moeten minder suiker, alcohol en roken. Moeten. Net zo goed als we minder moeten vervuilen. En we moeten korten op pensioenen. We moeten flexibeler werken tegen flexibelere lonen.

Mogen we ook nog iets? Is er misschien iets wat we er voor terugkrijgen? Zoals lekkerder, leuker, makkelijker en aangenamer?

Als kind moest ik van mijn moeder eerst m’n bord leegeten (met groente!). Omdat het zo goed voor me was. En pas dan kreeg ik een lekker toetje (met meestal veel suiker trouwens).

Wat krijg ik, direct en vandaag nog, als ik suiker, alcohol en m’n rokertje laat liggen? Of wanneer ik m’n open haard niet stook? Niet naar verweggistan op vakantie ga? Kortingen accepteer op m’n pensioen of m’n inkomen? En kom nou even niet aan met het verhaal dat het zo goed voor me is. Dat zal best wel. Ik wil het stomweg naar m’n zin hebben. Wat ik niet wil is ‘moeten’. En wat ik al helemaal niet wil is dat mij zaken afgenomen worden.

Stel nou eens dat ik een begripvol en meegaand type ben….. En dat ik meega in al deze zaken die voor mij (deels als individu en deels als deel van deze maatschappij) ‘goed’ zijn. Vooral goed in de zin van mijn fysieke en financiële gezondheid (of is het de gezondheid van de maatschappij? Het gaat namelijk bij al deze zaken om generieke (!) adviezen. Niet om adviezen specifiek op mijn situatie gericht). Dan nog mis ik m’n dagelijkse portie lekker, leuk, gemak en welbevinding. Anders gezegd: Ik krijg m’n toetje vandaag niet!

‘Straks’ zal ik er profijt van hebben….. Tsja, dat zal nog maar moeten blijken. Nu lever ik in ieder geval in!

Waar ik heen wil?

Ik wil dat er naast ‘verstandig en soms zelfs noodzakelijk’ ook aandacht is voor direct welbevinden. En laat dit nou voor iedereen verschillend zijn! Sommigen, zelfs velen, hebben weinig luxe en wel hun financiële, fysieke en psychische ‘ongemakken’. Ongemakken (en vaak meer dan dat) die goed te bestrijden zijn met suiker, alcohol, roken en reizen. En meer van dat soort zaken.

Wat er gebeurt wanneer je deze zaken (te) duur maakt? Of erg moeilijk bereikbaar maakt? Dan vinden mensen of een alternatief (wat vaak nog ‘slechter’ is) of een ander kanaal (illegaal met alle gevolgen van dien). Denk maar aan spiritus, lijm, gootsteenontstopper, pilletjes en wat al niet meer enerzijds en de maffia (sinds de drooglegging), drugshandelaren (hallo Brabant) en illegale sigarettenfabrieken anderzijds.

Kan dat?

Natuurlijk! Maak alles wat ‘goed’ is makkelijk bereikbaar en goedkoop. Maak het bovendien leuk, lekker, mooi en bevredigend. Stel keiharde eisen aan de fabrikanten van alles wat slecht is (internationale wetgeving) en stel zo mogelijk nog hardere eisen aan iedere vorm van jongerenmarketing. Subsidieer alle innovaties op het gebied van ‘echte verbeteringen’.

En hou op met mensen het ‘gevoel’ geven dat ze moeten inleveren. Dat ze ‘fout’ zijn. Daarbij gaat het niet om wat jij of de overheid daar van vindt maar hoe ‘zij’ het ervaren. Wanneer je mensen bovenstaande gevoelens geeft dan weet je één ding zeker: Ze gooien hun kont tegen de krib, weigeren te luisteren en gaan hun eigen gang……. Letterlijk roepen ze: ‘Dat maak ik zelf wel uit!’
Denk daar maar eens over na.

Rob Franse, 28 november 2018

ABNAMRO en zwartepieten

Die hele zwarte pieten toestand probeer ik langs me heen te laten gaan. Wanneer je je gelijk probeert te halen middels demonstraties tijdens kinderfeesten dan heb je iets niet goed begrepen. Wat ik niet langs me heen kon laten gaan is de weer opzwellende ‘onmin’ tussen de top en de subtop van ABNAMRO.

Waar het zwarte pieten bij de intocht van sinterklaas nog met open vizier gebeurt, daar gebeurt het binnen ABNAMRO middels anonieme brieven. Voor diegenen die het niet gevolgd hebben: Een aantal ‘zeer seniore managers’ uit grote zorgen over de top van het bedrijf middels een anonieme en gelekte brief aan de voorzitter van de raad van commissarissen. Dat is trouwens niet de eerste keer.

Er zijn een paar grote overeenkomsten tussen ABNAMRO en zwarte piet. Beide fenomenen zijn al heel lang geleden ontstaan en moeten zich om tal van redenen aanpassen. Het verleden valt niet uit te wissen. Je zou beide op dit moment niet verzinnen. Een katholieke heiligman op een vervuilende stoomboot uit den vreemde die arme kinderen in Nederland komt voorzien van cadeautjes is des te merkwaardiger wanneer je ziet dat de duurste cadeaus naar rijke kinderen gaan. Wanneer je nu naar een bank kijkt dan zou je best graag van heel veel oude produkten, systemen, klanten en personeelsleden af willen. Maar helaas; dat kan nu eenmaal niet zonder heel veel te beschadigen.

Beschadiging is misschien wel de grootste overeenkomst tussen beide. Het was al niet zo makkelijk om te bedenken ‘hoe verder’, maar de manier van omgaan met het probleem verergert de zaken meer dan ernstig. In beide gevallen heb je er dus een probleem bijgekregen: Recente beschadiging. Het lijkt Brexit wel……

Is er een uitweg?

Wellicht. Maar daarvoor zullen flink wat mensen over hun schaduw heen moeten springen. Het begint er mee dat je jezelf en je eigen gelijk ter discussie moet willen stellen. Dat kan door meer waarde te hechten aan je eigen gedrag, fatsoen, waarden en normen. En minder waarde te hechten aan jouw eigen gelijk.

Toen ik 4 jaar geleden bij diezelfde bank ontslagen werd ging dat gelukkig heel netjes (niet dat ik er blij mee was, maar dat is iets heel anders). Letterlijk heb ik gezegd: ‘De wereld beweegt, de bank beweegt en ik beweeg. Daarbij is het niet realistisch om te denken dat we altijd allen dezelfde kant op bewegen. Daarbij wil ik niet uitsluiten dat de bank gelijk heeft!’. Met andere woorden: Na veel discussie bleek de bank de winnaar en ik de verliezer. Mea culpa. Maar ik ging wél met opgeheven hoofd!

Ik ben er nog steeds tevreden over dat het zo verlopen is. Ik kijk terug op een mooie tijd bij de bank. Net zo goed als ik met tevredenheid terugkijk op het sinterklaasfeest uit mijn jeugd en uit de jeugd van mijn kinderen. En ja, de wereld blijft bewegen. Er zijn altijd vele anderen met andere ideeën dan die van mij.

Wat níet verandert is ons vermogen om samen of tot acceptabele oplossingen te komen of om netjes uit elkaar te gaan. Een vermogen wat helaas steeds verder weggedrukt lijkt te worden door het nastreven van het eigen gelijk en onbeschaafd (communicatie) gedrag.

Soms kun je beter je eigen gelijk inleveren en de steven wenden. Je kunt dan weer frisse wind inademen. Je gaat met behoud van je eigen fatsoen, waarden en normen een nieuwe dialoog aan. Een dialoog (of een debat) met behoud van eigenwaarde! En wie weet hoeveel ruimte dat geeft aan de achterblijvers om tot acceptabele besluiten te komen….

Rob Franse, 19 november 2018