Karrensporen. Een verademing en bijna een noodzaak!

Ontwikkelingen, veranderingen en over elkaar heen knallende indrukken komen in zo’n tempo dat ze niet meer bij te benen zijn. Laat staan dat we ze kunnen verwerken, er aan kunnen wennen en ze zo kunnen laten bezinken dat we het begrijpen en het kunnen opslaan in ons onbewustzijn. De snelheid van vooral technische ontwikkelingen ten opzichte van de traagheid van ons aanpassingsvermogen. Menselijk gedrag dat niet zo snel evolueert als we wellicht zouden wensen.

Dat betekent dus dat we non-stop aan moeten staan. Bewust. Omdat het nog geen deel van ons onbewustzijn is geworden. Doodvermoeiend. Veel vermoeiender dan ‘stomweg hard werken’ waarbij je ten dele op je routine en gewoonte kunt acteren.

In de laatste 10 jaar is het allemaal zo hard gegaan dat bijvoorbeeld uitvoerende ‘overheidsinstanties’ het niet meer kunnen bijbenen. Automatiseringsprojecten de gebruikers niet opleveren wat men er van hoopte. Ouderen die hun baan kwijt geraakt zijn en al binnen een paar maanden hun oude werk niet meer herkennen.

We raken niet gewend aan regels rond Covid, simpelweg omdat ze steeds veranderen. Wat trouwens ook geldt voor steeds veranderende plannen rond stikstof en anti-opwarmingsmaatregelen.

Ook in het verkeer kunnen we niet gewend raken aan de snelheid (en vaak de onhandigheid) van elektrische fietsen, van snorfietsen op de rijbaan, van steeds grotere groepen wielrenners die ‘op een app’ doordenderen en aan de snel ouder wordende groep waartoe ikzelf behoor die langzaam minder snel en handig wordt. Al die verschillende snelheden op de weg…..

Zelf thuis moet je steeds aan van alles wennen omdat bijna iedere leverancier, van overheidsdiensten tot banken en van apotheek tot energie, de dienstverlening blijft veranderen. Onder het motto ‘we maken het u makkelijk!’ Geloof mij, daarmee maak je het velen beslist níet makkelijk!

Dan te bedenken dat we aan de vooravond staan van ‘de grote verbouwing’ van Nederland. Kunnen we dat wel? Hebben we een overheid die dit kan managen én uitvoeren? Kunnen wij hier als burgers mee overweg? En vooral: Met welke snelheid?? We hollen nu al achter de ontwikkelingen aan!

Hoezeer ik ook genoot van 50 jaar op tempo werken, coachen en besturen, er was bijna altijd wel de gelegenheid om een karrenspoor te vinden. Op het werk, onderweg en thuis. Een karrenspoor waarop je in relatieve rust toch vooruitkwam. Even op adem kwam. Gebruik makend van je onbewustzijn. Bewust van je omgeving. Tot jezelf komend. Nieuwe inzichten en ideeën genererend.

Wie ik ook spreek, van welke leeftijd dan ook, het steeds maar ‘aan staan’ zonder natuurlijk ontsnappingsroute treft iedereen. Wil je nu ontsnappen dan moet je echt en zelf op zoek. Bijna ieder karrenspoor is verdwenen of veranderd door van bovenaf ingrijpen. Het heet nu ‘fietsstraat waar de auto op bezoek is’. Of op kantoor ‘concentratieruimtes’ en ‘ontspanningsruimtes’.

Ik prijs me rijk een rustige tuin te hebben waarin waterlelies, vlinders, bijen en vogels hun vanzelfsprekende ritme op natuurlijke manier op mij overdragen. In die tuin organiseren wij af en toe wijnbeleverijen. Anderhalf uur afgekoppeld en ontspannen genietend van een wijntje, hapje, verhaaltje en van elkaar. Misschien gaan we wel meer beleverijen houden. Nu nog het karrenspoor buiten huis en tuin zien te vinden. Niet alleen voor nu maar zeker ook voor straks.

Een karrenspoor waarop ik samen met anderen de enorme hoeveelheid zeer snelle veranderingen even kan afkoppelen. Terug naar de gelukzaligheid van samen geen haast hebben. Tijd om tijd te hebben. Wellevend te zijn. Genietend van de vertrouwde rust. Mijmerend. ‘Neem me niet kwalijk’ zeggend omdat ik een ander voor de voeten loop. Onbereikbaar te zijn om straks als mens goed bereikbaar te zijn. Weg van onnatuurlijke prikkels en op naar natuurlijke verwondering.

Wat een verademing. Letterlijk………

Rob Franse, 27 juli 2022

Struisvogels en komkommers

En dan hoeft er even helemaal niets…….
Het is zomer en het wordt echt warm. De zon hoeft niet eens opgezocht te worden. Velen hebben vakantie. Tijd voor onbekommerdheid dus. Ook voor diegenen die geen vakantie hebben. Rustige lange avonden en lome weekends voor iedereen. Lekker weinig afspraken.
Als het goed is dan gaat dat alles gepaard met ‘lekker weinig nieuws’. Journalisten zijn grotendeels op vakantie, politici zijn met reces en vele bedrijven staan tijdelijk op een laag pitje.
Van (grote wereld) problemen willen we even niets weten. We hebben even pauze nodig. Het is één van die weinige momenten in het jaar dat we met recht een voorbeeld kunnen nemen aan de struisvogel en dus de kop in het zand mogen en kunnen steken.
Lekker komkommertijd. Zou het woord ‘onbekommerd’ daar misschien vandaan komen? Het zal wel niet want straks, na de zomer, gaan we ons weer bekommeren. Om van alles en nog wat. We zullen wel moeten gezien alle uitdagingen die er voor ons allen liggen en nog aankomen.

Zal dit de laatste onbekommerde zomer zijn? Kunnen we een volgende zomer(vakantie) nog betalen? Is er een volgende zomer genoeg water? Is er nog bos? Mogen we nog energieverspillend reizen?
Als ik naar het gedrag van vele landgenoten kijk dan lijkt het er bijna op dat diegenen die het zich kunnen veroorloven hierop vooruitlopend ‘maximaal gaan genieten en spenden’. En dat in combinatie met het ‘inhalen wat de laatste twee jaar niet kon’. Vliegtuigen vol struisvogels…

Of ik er wat van vind? Er een mening over heb? Daar waar iedere deskundige er de laatste twee jaar compleet naast zat voor wat betreft de voorspellingen over ons ‘na-corona-gedrag’?
Nee. Ik vind er niets van. Ik kom niet verder dan waarnemen. Waarbij ik het grijze hoofd zo af en toe schud. Vol verwondering over de mensheid in het algemeen en sommigen in het bijzonder. Wetend dat een onbekommerde zomer zeer waardevol is. Nodig is om bij te tanken. Tot jezelf te komen.
Het is mij best wanneer je van alles wilt inhalen. Maar of je dat iets oplevert?

Wel heb ik een suggestie. Voor de periode vlak na de zomer. Een periode die getekend zal worden door inhaalfeestjes, inhaalborrels, inhaalverjaardagen, inhaalbruiloften, inhaalexposities en inhaalconcerten die om aandacht zullen wedijveren met inhaalacties op het werk, in de politiek, ten behoeve van de energietransitie en in de gezondheidszorg (met of zonder corona):
Probeer wat minder in te halen. Kijk vooruit. Er staat nog veel te gebeuren. Weeg de keuzes goed af en zorg daarbij voor voldoende tijd voor jezelf en jouw geliefden!

Rob Franse, 15 juli 2022