“De mens is hoop en slaap gegund als tegenwicht voor al het gedoe in het leven”, aldus Voltaire.
En zo is het ook.
Bij iedere nieuwe geboorte, bij ieder nieuw contact, bij iedere nieuwe collega en zelfs bij iedere nieuwe politicus is er altijd weer hoop op nieuw elan, nieuwe inzichten en dus een nieuwe toekomst.
Andersom is het ook zo dat je hoop kunt ontlenen uit het feit dat vroeg of laat iedereen weer van het toneel verdwijnt….. Ook diegene die ………Afijn.
Niet voor niets kennen we de regels “Hoop verloren, al verloren”. En “hoop doet leven”. Je moet (!) dus wel hoop houden. Juist als het wat moeilijker is. Bedenk daarbij dat geduld de tweelinghelft van hoop is.
Ik zie slechts voor één groep mensen een echt probleem en daarmee een gebrek aan hoop. Dat zijn de echte egoïsten en de mensen zonder enige gemeenschapszin.
In dat geval kun je geen hoop putten uit nieuwe geboortes, nieuwe contacten, nieuwe collega’s en nieuwe politici.
Voor deze groep mensen bestaat, denk ik, de enige hoop uit “hoe kan IK…..??”. Zonder zich te beseffen dat het vaak anderen zijn die jou hoop kunnen bieden……..
Rob Franse
24 april 2024