Durf je het mysterie aan?

Ik denk het niet. Maar ik hoop van wel.
Een mysterie willen we eigenlijk slechts aan wanneer we in alle veiligheid en met vele zekerheden op onze bank zitten.
Veiligheid en zekerheid zijn voor velen inmiddels zo belangrijk geworden -in deze onzekere tijden- dat we bereid zijn om van alles ‘zeker te weten’.
Polarisatie heet dat. De vlucht van de angstige. In vroeger tijden zou men het ‘afgoderij’ noemen. Iets waar wij mensen altijd gevoelig voor zijn geweest. En nog steeds zijn. We noemen het nu alleen anders.

Toch is het leven een mysterie.
We weten er bitter weinig van af.
Velen van ons kijken er tegenaan als een probleem dat om oplossingen vraagt.
Hopend op de ‘kracht van een sterke man’. ‘Iemand’ die oplossingen aandraagt en uitvoert.
Maar helaas, die ‘kracht’ blijkt meestal in feite ‘macht’ te zijn die onzekerheid en boosheid verzamelt om op die manier de eigen angst en onzekerheid te lijf te gaan. Vermoedelijk badend in het eigen zweet ……

Leven met onzekerheid is dus het devies.
Waarbij het leven een dans is met de omstandigheden.
Niet een gevecht.
Ook geen uitdaging (het jeukwoord van menig manager en menig publicist).
‘Uitdaging’ betekent bij velen immers niets meer of minder dan op een popiejopie manier een ‘probleem’ niet serieus nemen.

Ja, er zijn problemen. Sommigen van ons hebben meer problemen dan anderen. Problemen vragen om oplossingen. Snel graag.
Realiseer je daarbij wel dat er daarnaast altijd veel onzekerheden, vragen en onredelijkheden zullen zijn.

Leer er mee om te gaan. Wees flink (het gouden woord van kort na de oorlog wat we ten onrechte vergeten zijn). Jank niet. Dans met het leven. Wees barmhartig. Maak er wat van. Zoek samenwerking. Geef de ander een begripvolle glimlach…. En omarm (!) het mysterie van het leven.

Rob Franse, 15 november 2022

Doof voor 2 briljante gedachtes. Daarom een oproep!

We móeten innoveren en veranderen. We hebben echt geen enkele andere keus meer.

Dat gezegd hebbende is de vraag niet zozeer of we dat kúnnen maar vooral of we dat eigenlijk wel wíllen. Je hoort immers de meeste mensen -zeker als ze wat ouder worden- steevast zeggen ‘maar wel op mijn manier’ of ‘hebben we het dan altijd fout gedaan?’.

Wij mensen zijn gewoontedieren die op zekere leeftijd zelfs gaan zeggen ‘het zal mijn tijd wel duren’.

Nou, vergeet het maar. Hoe jammer dat voor velen ook is. Veranderingen gaan sneller dan ooit en ze moeten ook sneller dan ooit gaan om de uitdagingen van vandaag en morgen, van de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen en van de eigen ‘oude dag’ aan te kunnen. Het zal jouw tijd dus níet duren. Kijk maar naar de vele -deels gedwongen of noodzakelijke- veranderingen die de laatste 3 jaar over ons heen denderen. En naar alle plannen en ideeën die er momenteel (half af!) liggen.

Eerst die 2 briljante gedachtes, o.a. uitgesproken door de grote denker Bertrand Piccard:
1. Je kunt de wereld van morgen niet uitvinden met de denkwijzen van vandaag.
2. Innovatie draait niet zozeer om het hebben van nieuwe ideeën als wel om het afscheid nemen van oude overtuigingen.

‘Beangstigend’ is het woord dat in mij opkomt. Een woord dat ik durf uit te spreken zonder ontkenning. Een woord dat de meesten van ons eerlijk zouden moeten durven uitspreken in plaats van het zich boos verzetten tegen die veranderingen. Geef eerlijk toe dat je geen afscheid dúrft te nemen van jouw oude overtuigingen. En van je gewoontes. Dat je het eng vindt.

Ik kan een hele serie aanstaande veranderingen opnoemen waar ik zelf echt tegenop zie. Misschien ook wel omdat m’n ervaring op vele gebieden dan niets meer waard zal zijn! Of erger nog, dat ik hulp moet gaan inroepen omdat ik het zelf niet meer weet of kan. Het me niet gelukt is om alle veranderingen bij te benen…

Daarom een oproep!
Stop met het veranderen van al die zaken die niet persé veranderd hóeven te worden!

En vooral met al die zogenaamde kleine veranderingen die ‘het ons (!) makkelijker maken’.
Naast het feit dat het merendeel van de Nederlanders zelf aangeeft de hoeveelheid nieuwe informatie stomweg niet aan te kunnen hebben we ook laaggeletterden (2,5 miljoen Nederlanders = 14%) en zijn we snel vergrijzend (nu 1 op 6 en binnen 20 jaar 1 op 4 = 25%). Wanneer we iedereen zelfredzaam willen houden dan moeten al deze groepen zoveel mogelijk kunnen terugvallen op vertrouwde gewoontes! Te beginnen met ‘de ouderen’.

Ja. Innovaties en andere manieren van denken zijn keihard nodig. Maar dat geldt ook voor zelfredzaamheid voor iederéén. Zorg er dus zoveel mogelijk voor dat ingeslepen gewoontes níet veranderd hóeven te worden. Verander alleen datgene wat écht iets oplevert! Anders heeft straks al snel de helft (14% + 25% + ??) van de Nederlandse bevolking ondersteuning nodig bij alle mogelijke dagelijkse zaken …… Ondersteuning die er helemaal niet is!

Een bijkomend voordeel van een bepérkt aantal veranderingen zou kunnen zijn dat ‘we’ daar weldegelijk oren naar hebben. Mits goed gebracht natuurlijk. Waarmee ik bedoel te zeggen dat het uiteindelijke effect voor de gebruikers vooral ‘comfortabel’ moet voelen en (dus) niet voorafgegaan is door allerlei politiek geneuzel!

Kortom: We hebben niet alleen nieuwe denkwijzen nodig. We hebben niet alleen het vermogen nodig om afscheid te nemen. We hebben ook het vermogen (tijd, ruimte, rust, vertrouwen) nodig om graag (!) te willen luisteren.

Rob Franse, 3 november 2022