Weet je wat echt eng is? Jouw eigen mening!

Heb ik je aandacht? Heb ik je voldoende beledigd? Benieuwd hoe je er na het lezen van dit artikel over denkt.

Ik zal je eerst vertellen hoe ik daar op kom. “Voor veel burgers is hun mening hun belangrijkste bezit geworden”, aldus hoogleraar publieke opinie Henri Beunders. Volgend artikel: “In Amerika is alles gepolariseerd”. Nog één: “De mens is sterk geneigd om berichten van vrienden klakkeloos voor waar aan te nemen”. En ook: “We durven elkaar niet meer in de ogen te kijken” (Psychiater Dirk de Wachter). Of “Arrogant links snapt kiezer niet”(Jacques Monasch). Naast deze artikelen nog een paar die ik met regelmaat hoor: “Dat is ook maar een mening” (niet alleen beledigend maar vooral dom). Of: “Ik mag toch ook een mening hebben?”. Minstens zo aardig: “Ja, maar ons soort mensen wéét wel hoe het werkt”.

Wanneer ik dit zo naast elkaar leg (het zijn berichten van slechts 2 etmalen) dan is er één grote gemene deler: “Mijn” mening. Is het erg dat jij een mening hebt? Nee hoor, helemaal niet, behalve wanneer je gewoon iets vindt zonder ooit hierover iets serieus gelezen, beluisterd of bekeken te hebben. En dat ook nog uit flink verschillende bronnen. En dan ook nog zowel feiten als achtergronden. En jouw mening getoetst te hebben aan mensen met een andere mening (bij voorkeur een onderbouwde mening).

Geef het maar toe, op deze manier vorm jij zélden jouw mening. Laat staan dat je die mening toetst. Daar zijn tenminste 2 heel goede redenen voor: Ten eerste leef jij in een omgeving waar je weinig hoort van echt anders denkenden en ten tweede wil je het gewoon niet horen; je wilt gelijk hebben en de mening van een ander kan bij jou onrust geven.

Dus ja, ik vind dat veel mensen slecht in staat zijn om hun eigen mening te vormen. Dat op zich hoeft niet eng te zijn. Het wordt pas eng wanneer het gecombineerd wordt met zorg, uitzichtloosheid, niet gehoord worden en boosheid. Is dat nu aan het gebeuren? Ja!

Nu zal jij zeggen dat jij géén last hebt van die zorg, uitzichtloosheid, niet gehoord worden en boosheid. Dus dat het aan die ander ligt………. Maar betekent dat dan niet ook, dat jij diegene bent die niet luistert? Voordat je roept dat dit niet jouw taak is, wat misschien nog wel waar kan zijn ook, lijkt mij dit alléén acceptabel wanneer je in dat geval zegt “ik heb hier geen mening over”. Om het concreter te maken: Veel stemmers op Trump en soms ook op Wilders stemmen op hen omdat hun oude politieke partijen niet (voldoende) naar hen luisterden. Veel mensen zijn boos omdat werkgevers en instanties niet naar hen luisterden. Naar velen met een andere cultuur wordt niet geluisterd. Over die mensen met hun eigen meningen mag jij dus welbeschouwd geen mening hebben. En let op: “ze moeten zich maar aan ons aanpassen” is (!) een nadrukkelijke mening. Misschien willen ze wel maar kunnen ze niet. Ik weet het niet, ik heb daar geen mening over J.

Mijn conclusie: Meningen worden al te vaak op een bedenkelijke manier gevormd. We toetsen die mening zelden aan iemand met een echt andere mening en mede daardoor wordt die mening in beton gegoten. Twee (of meer) partijen met in beton gegoten meningen. Of dat tot rampen kan leiden? Wat dacht je van Brexit? Daar zijn forse ruzies binnen families tussen oud en jong. Wat dacht je van de Amerikaanse verkiezingen? Wie er ook gekozen wordt, de andere partij zal zeer boos zijn. Wat dacht je over de mening van een flink aantal moslims enerzijds en een flink aantal Westers denkenden anderzijds? We zien het laatste jaar waartoe dit kan leiden.

Zo. Nu ben ik benieuwd of je het met me eens bent dat jouw eigen mening best eng is. Er is maar één manier om daar achter te komen: Toets die mening aan iemand die een echt andere mening heeft en die mening op net zo’n manier gevormd heeft als jij dat met jouw mening hebt gedaan. Ik ben zeer benieuwd wat de uitkomst zal worden. De aller bekwaamsten zullen wellicht hun mening bijstellen of meer begrip hebben. De aller domsten zullen waarschijnlijk in gevecht raken. En de machtszoekers gaan manipuleren. Benieuwd benieuwd………..

Ik wens je succes met het vormen van jouw mening over dit artikel J

 

Rob Franse, 24 oktober 2016

 

Leuk werk?

Precies op het moment dat ik met enige verbijstering (en wat somberheid) napruttel over wat ik las over werken bij het UWV (systemen die altijd plat gaan), Pro Rail (nee, dat zal helpen, weer ambtenaar worden), ING (iets met een directeur HR en hoe hij graag ziet dat personeel….) en het onderwijs (werkdruk ?) floept m’n E-mail 2 maal op: U bent getagged op een foto!

Snel kijken natuurlijk, want o jee, wat voor foto’s zijn er van mij in omloop. En in welke situatie….. Blijkt het een hele blije foto te zijn van één van de fantastische marketingteams waarvan ik ooit deel uitmaakte. Ik kan me niets van de foto of het moment herinneren, maar wel van die tijd, die collega’s, de pret en de prestaties.

Hoe zou het die collega’s vergaan? Hebben ze nu net zo veel plezier als toen? Volgend bericht: “Een reünietje in januari”. OK jongens, dat lijkt er op. Kennelijk is iedereen nog altijd “in” voor pret. Of zou het nostalgie zijn? Een terugverlangen naar toen? Zullen we straks zeggen “Zo geweldig als toen is het niet meer……….?”.

Toegegeven, het was in de hoogtij dagen van onze conjunctuur. Een tijd waar elke keer weer meer kon dan de keer daar voor. Daar wordt je natuurlijk blij van.

En nu?

O ja, ik beleef heel veel plezier aan m’n “werkzaamheden”. Ja, ik zit ook nu weer in heel leuke teams: Het Vechtstreekmuseum in Maarssen (niet alleen ben ik daar gastheer maar ik mocht laatst ook helpen een tentoonstelling in te richten), het bestuur van Gilde Nederland (hoe kunnen we o.a. meer doen aan de projecten Taalmaatje, Coach4you en Power), een heel bijzondere wijnhandel (waar ik zo af en toe wat meepraat en ervaringen deel J)en natuurlijk de reageerders op m’n blog. Maar het is toch anders dan een team waar je de gehele week mee optrekt…..

En alle anderen? Vooral diegenen met een keurig betaalde baan? Bij een groot bedrijf of grote instelling? Of misschien een iets minder grote onderneming? Hebben die nog steeds “pret”? Zou er, zeker bij die bedrijven die ik in het begin noemde, nog een tafelvoetbalspel  staan? Of een dartboard hangen? En het nog gebruiken ook? Neemt men nog de tijd om even een halfuurtje na te borrelen?

Wanneer ik de kranten lees dan is er veel kommer en kwel. Anderzijds: Destijds schreven de kranten ook niet over de pret op de vloer. Ik weet het eerlijk gezegd niet….. Zou het zo kunnen zijn dat men, ondanks de druk en de zorgen, toch nog pret heeft? Pret in het werk, met collega’s, en pret na het werk? Het lukte ons destijds, zeker wanneer de druk en spanning opliepen, om toch tijd te maken voor een spelletje tafelvoetbal. Even de spanning er af. En dan weer door. Hoe meer pret met het tafelvoetbal, hoe harder we werkten en hoe beter we presteerden.

Mijn advies aan iedereen die het momenteel “zwaar” heeft op het werk: Probeer dagelijks  tussendoor  tenminste 5 minuten samen pret te maken. Het hielp toen. Misschien helpt  het nu ook. Misschien wel juist nu! Direct daarna kijk je toch net wat anders tegen je werk aan. Het werk lijkt bijna leuker te worden….

Stel dat ik nu weer manager was….in een bedrijf met uitvallende systemen,,,,, met dreigende ontslagen……… Zonder de mogelijkheid dat direct op te lossen……..  Tafelvoetbalspel? Dartboard? Boksballen? We deden het destijds en het hielp…….

Wie weet, wie weet. Leuk werk lukt niet altijd, maar soms kun je het wel wat leuker maken……

 

Rob Franse, 21 oktober 2016