Maand: juli 2018

Het is een oud spelletje wat zelden meer gespeeld wordt. Nog sterker: Tegenwoordig gaat het juist om een duidelijk ja of nee, zwart of wit. Meestal is het ook geen spelletje meer maar bittere ernst. En dom! Natuurlijk ben ik de laatste week geschrokken van alles rond minister Blok en, voetballer Özil. De reden van die schrik is bij mij vooral gelegen in de reacties van alles en iedereen er om heen. En dan vooral de media. Er was geen enkele sprake van verslaglegging. Nee, het ging om verontwaardigde duiding. In één keer, al bij de eerste koppen, werd er stelling genomen.

Even heel nuchter: In de bovengenoemde optredens kun je spreken van onhandig optreden. En om heel veel redenen zou je daarvan kunnen zeggen ‘klaar, zand er over’. Maar dat doen we niet! ‘We’ vergroten het direct enorm uit en zijn vóór of tégen.

Blok probeerde wat te prikkelen op een interne bijeenkomst en deed dat meer dan onhandig. Daarbij is het kwalijk om stiekem te filmen, dat stiekem door te zetten en het op te blazen. Wie help je er mee? Özil is gewoon een topvoetballer (en geen diplomaat) die voetballend en sociaal veel mooie dingen gedaan heeft en waar velen van hebben genoten. Hij heeft de luxe van een Duitse en een Turkse achtergrond. Een luxe die soms misschien best lastig is. Moest hij nou wel of niet naast de president gaan staan? En hoe belangrijk is dat nou helemaal?

Geen ja, geen nee, geen zwart, geen wit. Probeer het eens op die manier te duiden. Ga de dialoog aan! Neem níet van te voren een stelling in.

Maar ja,, dat doen we liever niet (meer). Liever gaan we zonder dialoog op voor een referendum waar je maar 2 keuzes krijgt: Ja of nee. En dan komt er bijvoorbeeld een Brexit uit waarvan vervolgens blijkt dat iedereen die nét ietsjes anders had bedacht. Een preferendum of raadpleging met 7 verschillende opties die je op een schaal van 1 tot 10 kunt waarderen was waarschijnlijk vele malen nuttiger en vooral minder destructief geweest.

Democratie is immers niet (!) meeste stemmen gelden maar wel (!) rekening houden met de minderheid.

Denk daar maar eens over na.

Rob Franse, 24 juli 2018

Ik ben in zo’n stemming om even wat irritaties van me af te schrijven. Er gebeurt zo veel idioots om ons heen dat wijzelf het kennelijk nodig vinden om daar nog een schepje bovenop te doen.

In willekeurige volgorde met commentaar:

‘Mijn kind moet het zelfde kunnen als alle andere kinderen’….. Arm kind. Laat het kind datgene doen wat hem of haar past, ook als het een beperkt kind is in welke zin dan ook. En leg jouw kind uit dat altijd andere kinderen zullen zijn die bepaalde dingen wel kunnen die hij of zij nooit zal kunnen. Concentreer je op wat je wel kunt.

‘Eindelijk luistert de overheid naar mij’….. Zo. En wie ben jij wel dat de overheid speciaal naar jou moet luisteren. Behartig je een groter belang of wil jij net als zoveel anderen stomweg je zin hebben.

moet doe‘Als ik ergens niet tegen kan dan is het wel mensen die mij vertellen wat ik moet doen’….. Mijn hemel. Je zult zo iemand als dokter, tandarts, schuldhulpverlener of instructeur tegenkomen. Of als teamlid.

Bovenstaande doet me direct denken aan die 50 (!) chauffeurs die in de file op de snelweg voor de tunnel binnen het kwartier omdraaien, tegen het verkeer inrijden en via de oprit er weer afrijden. Waarschijnlijk riepen ze iets als ‘dat bepaal ik zelf wel’.

‘Ik ben heel goed in staat om mijn eigen keuzes te maken’……Welkom in wereld van Trump, Erdogan, Poetin en nog zo’n stel. Neen! Eigen keuzes maken is razend moeilijk. Als je denkt dat dit niet zo is dan begrijp je echt niets van je onbewustzijn en van beïnvloeding.

‘Ja, maar je denkt toch niet dat ik dat gelezen heb’….. Dat je het niet gelezen hebt is prima hoor. Maar onthoud je dan van commentaar.

Zo, dat voelt beter. Laten we eerst maar eens kijken en beluisteren wat voor idioots wijzelf allemaal uitkramen voordat we alles en iedereen betichten van imbeciliteit. Of doe ik dat nou juist zelf? Dat zou natuurlijk best kunnen. Helaas heb ik geen tieners meer in huis die me consequent corrigeren.

Dat brengt me op de volgende vraag: Wil jij svp reageren met jouw grootste jeukopmerkingen? Wie weet voel ik me wel aangesproken. Misschien kan ik er dan wel iets mee doen. Jij bent een lezer wat betekent dat jij niet alleen in jezelf geïnteresseerd bent. Toch? De reden om dit te vragen is heel simpel: Ik wil niet zo worden of zijn als al die mensen die ik bekritiseer. Dat is een levenslange uitdaging die de moeite waard is.

Laten we voorkomen dat we zelf idioot worden en dat idioot worden overlaten aan alle schreeuwlelijkers van deze wereld. Van hoog tot laag. Van je afschrijven helpt daar bij (bij mij in ieder geval wel). Net als naar de juiste muziek luisteren op het juiste moment. Terwijl ik dit schreef had ik snoeihard ‘With a little help from my friends’ van Joe Cocker opstaan…… Ik denk zo maar dat ik dat nummer nog een keer ga draaien.
Rob Franse, 17 juli 2018