25 Libellen vanuit mijn vijver ……

Na het diner zat ik buiten in alle rust in de laatste zon in het niet aflatende gezelschap van een vlinder. Het was een atalanta die mij duidelijk maakte dat hij of zij ook graag gebruik wilde maken van die laatste zon plek. Het was een opportunistisch en vasthoudende vlinder. Keer op keer bleef deze vlinder landen op m’n lijf waarbij er een zekere voorkeur bleek te zijn voor m’n shirt. Het ten dele kalende hoofd is viermaal onderzocht maar bleek steeds na enkele seconden niet aan de wensen des vlinders te voldoen.

Natuurlijk verbeeldde ik mij dat het de vlinder om mij te doen was ofschoon ik beter wist. Ik zat stomweg op vlinders laatste zon plek van die dag. Ach, kennelijk was mijn rust -iets wat ik niet van nature heb- deze maal voldoende om de vlinder te doen besluiten de plek dan maar te delen. Waarbij het vanzelfsprekend goed was dat de vlinder bovenop mij zat en niet andersom.

Met een glimlach en half geloken ogen keek ik de tuin rond die feeëriek verlicht werd door de ondergaande zon. Plots was daar weer zo’n enorme libelle. Het beest is nauwelijks te volgen voor een mensenoog. Niet in het minst omdat deze dragonfly op volle snelheid haakse hoeken kan maken.

Wat was dat mooi afgelopen maand. Uit onze vijver zijn dit seizoen tenminste zo’n 25 libellen gekropen. Dat wil zeggen: De nimfen kropen vanuit de vijver in de stengels van de zwanenbloem om aldaar de perfecte plek te vinden voor hun metamorfose tot libelle. Ik zette mijn stoel er soms naast om deze metamorfose te volgen. Vanuit een klein plekje in de nek van de nimf breekt de libelle in spe naar buiten en ontrolt de dan nog piepkleine en natte vleugels maximaal uit om deze zo te laten hangen dat ze goed kunnen drogen. Na verloop van tijd zit er op de stengel een kant en klare libelle die nog nooit gevlogen heeft.

De meeste libellen maken hun eerste vlucht van enkele meters van de zwanenbloem naar een inmiddels door de zon opgewarmde struik om daar te bekomen van die eerste vlucht en moed bijeen te rapen voor meerdere vluchten. Er was echter een libelle die de verkeerde kant op vloog en prompt stuitte op het venster in mijn achter pui. Versuft zat het beestje op de grond. Wat de libelle bewoog om op mijn uitgestoken vinger te kruipen weet ik niet. Wat ik wel weet was dat hij daar lang bleef zitten. Lang genoeg om hem over te dragen aan een aantal buurmeisjes en hun moeder die niet bekend waren met dit metamorfose wonder.

Ach, de wereld kan zo mooi zijn. Een laatste hommel, zwaar en moe van al het werk van de dag vliegt in een ongeëvenaarde rust met een tevreden en zacht brommend geluid van mij weg. Vlinders, libellen en hommels. Ieder op hun eigen manier. Hoopvol richting de volgende dag?

Rob Franse, 29 juli 2021

Waardigheid, realiteitszin en humor!

Jouw eigen weerbaarheid en veerkracht worden voor een groot deel bepaald door deze drie woorden: Waardigheid (levensovertuiging, visie, missie), Realiteitszin (pessimisme kan daarbij heel positief zijn) en Humor (die best flink mag schuren).

Dat geldt voor jouzelf en het geldt voor de groep of groepen waarvan jij deel uitmaakt.

Wie ik momenteel ook spreek, de weerbaarheid en vooral de veerkracht zijn het afgelopen anderhalf jaar afgenomen. Niet alleen bij jezelf maar zeker ook binnen de groep of organisatie waarin jij leeft en werkt. Ritmes en gewoontes staan zwaar onder druk.

Dus: Ga er uit en zoek afleiding. Zoek het in de kleine dingetjes in de omgeving. Wees ontvankelijk voor leuke en mooie zaken. Kijk! Neem je tijd.

Probeer daarna je eigen ritme te hervinden. Misschien moet je je ritme wel aanpassen. Vermijdt energieslurpers (vermijdt voorlopig ook gezelschappen want in iedere gezelschap zitten wel mensen die jou momenteel meer energie kosten dan dat ze opleveren).

Pas dan kun je voorzichtig weer proberen je ritme met en in de groep te vinden. Dat zal tijd kosten.

Resultaten, in welke vorm dan ook, zullen pas na de voorgaande drie stappen geboekt worden. Ja, dat duurt dus nog even. Er gaat tijd overheen voordat je het gevoel zult hebben weer echt samen aan de slag te zijn en vooruitgang te boeken.

Ben jijzelf niet zo weerbaar en veerkrachtig? Probeer je dan aan te passen aan de groep. Je hebt het nodig en het levert bijna altijd meer op dan te proberen alles op jouw manier te laten verlopen. Accepteer dat je anderen nodig hebt. Accepteer dat anderen, leden van de groep of organisatie, jou best willen helpen om samen weerbaar en veerkrachtig te zijn mits je vooral luistert en meedoet. Wanneer jij de anderen alleen maar energie kost dan zal ook niemand naar jou wíllen luisteren. Men zal pas naar jou willen luisteren, ook als je minder veerkrachtig bent, wanneer jij je eerst aanpast en je kwetsbaar opstelt. Let maar op. Uiteindelijk zullen ook de zeer weerbaren hun kwetsbaarheid aan jou laten zien. Maar eerst jij!

Is dit dan misschien het moment om een deel van jouw enorme vrijheid en jouw mening voor een deeltje in te leveren? Ik denk het wel. Het levert rust en tevredenheid op doordat de weerbaarheid van de groep ook jouw weerbaarheid wordt. Dat voelt goed.

Wij Nederlanders snakken op dit moment naar saamhorigheid. Wij kijken daarvoor vooral naar de overheid. Maar misschien moeten we beter kijken. Zoeken en kijken naar die mensen en die groepen die waardigheid en realiteitszin met humor weten te uiten. Hun handelswijze wél gebaseerd hebben op realisme en samenwerking met waardigheid en daarbij misschien wat minder gericht zijn op jou als kleine groep of individu en jouw wensen. We lijken daarin wat te ver doorgeslagen te zijn……

Rob Franse, 22 juli 2021