Helaas, we blijken niet zelfredzaam te zijn en we zijn nauwelijks geschikt voor democratie. Ons denkvermogen beperkt zich vaak tot “het is me niet welgevallig” wat vaak geuit wordt als “dat vind ik nou eenmaal”. Als we al in staat zijn tot denken dan is het werkelijk “doen” voor de meesten nog altijd een stap te ver. We zijn daarnaast ook nog eens zeer verslavingsgevoelig; is het niet roken of drinken dan is het wel suiker of een schermpje. Kortom: We zijn een zootje ongeregeld!
En wat doe je met een zootje ongeregeld? De meningen zijn ernstig verdeeld. Sommigen roepen om een sterke man. Anderen zijn voor zeer strakke regelgeving en flinke overheidsbemoeienis. Weer anderen geloven in educatie. Ook geloof en/of religie worden genoemd als oplossing. Net als nationalisme. Communisme of socialisme worden overigens niet meer genoemd. Je kunt je zelfs afvragen hoe lang het nog duurt voordat (neo-)liberalisme niet meer genoemd wordt………
In het licht van bovenstaande is het toch een absoluut wonder dat we in ons land al ruim 70 jaar in vrede leven….. Waarbij het merendeel van ons stomweg gelukkig is……. Rest (dus) de simpele vraag: Hou behouden we de vrede en hoe blijven we gelukkig? En, niet onbelangrijk, hoe krijgen we de minder gelukkigen ook gelukkig?
Simpele vragen behoeven simpele antwoorden, maar helaas. Die zijn er niet! En al helemaal niet omdat het merendeel van ons vindt dat regels en afspraken heel belangrijk zijn zolang ze voor alle ánderen gelden. Want zelf leven we best graag “ongeregeld” wanneer ons dat zo uitkomt. Dus blijven we “een zootje”.
Nu ik er wat langer over nadenk ben ik best wel gelukkig met alle (overheids-)leiding en alle regels in ons land. En ook met de EU. Ik ben zeer gelukkig met de kans dat Macron waarschijnlijk president wordt (wat de kans op het bijeenhouden van de EU vergroot). Het stemt me zeer hoopvol dat de coalitiebesprekingen lijken te gaan leiden richting veel afspraken over duurzaamheid. Alles hopelijk leidend tot weer nieuwe regels die natuurlijk niet honderd procent geweldig zullen zijn, maar wel net die randvoorwaarden (!) gaan opleveren waardoor wij, binnen die regels, nog steeds een zootje ongeregeld kunnen zijn……….. Dat heb ik, denk ik, veel liever dan alles 100% goed geregeld met als effect dat ik dan “geheel geregeld” ben en geen “zootje” meer.
En wie weet, nu we met duurzaamheid de goede weg op lijken te gaan, vinden we ook nog wel eens een oplossing voor de schermpjesverslaving, het immigratievraagstuk, de Euro en wat al niet meer.
Met dank aan alle leiding en alle regels blijven we een lekker zootje ongeregeld. Hoera!
Rob Franse, 26 april 2017