Het gaat er niet om Of je het regelt maar Hoe je het regelt

“Het interesseert me niet hoe je het regelt, als je het maar regelt”. Hoe vaak heb je dat zelf niet te horen gekregen in je leven. FOUT! Het doet er wel degelijk toe hoe je het regelt. In veel gevallen is het zelfs minstens zo belangrijk als de vraag of het geregeld is. Niet voor de grap wordt er gezegd dat het de toon is die de muziek maakt.

Hoe ik daar zo op kom? Misschien door Trump, of door de media, of door veel beleid wat slecht uitgevoerd wordt. Het zal allemaal wel een rol gespeeld hebben. Nee, wat mij echt deed nadenken is de enorme hoeveelheid grofheid welke bijvoorbeeld geuit is rond Sylvana Simons. Of rond Erdogan. Rond Moslims en Joden. Een grofheid die met de week erger wordt.

Steeds meer mensen in de huidige wereld zijn onder het mom “vrijheid van meningsuiting” zo ver gekomen, ongetwijfeld aangestoken door “voorbeeldgedrag” van anderen, zoals sommige cabaretiers en politici, dat alles geoorloofd lijkt om je eigen gelijk te halen. En nu komt het: Meestal lukt dat niet. Nog sterker, het werkt meestal averechts!

Hoe je iets regelt heeft, dus, veel te maken met de manier waarop je iets zegt, de manier waarop je je laat horen, de manier waarop je luistert, kortom: Met omgangvormen. Nu is dat een hele lastige. En dat is zo lastig omdat we, zowel individueel als in welk groepsverband dan ook, net wat verschillende omgangsvormen hebben. Dat is lastig, maar niet onoverkomelijk zolang er maar een zekere gedeelde set waardes is. En die set gedeelde waardes hebben we in een groot deel van Europa al een flink aantal jaren. Je zou het met een beetje goede wil sociaal liberaal kunnen noemen. Dus ruimte voor het individu in een geaccepteerd sociaal verband. Dat ging, en gaat vaak nog steeds, heel goed zolang iedereen zich redelijk binnen de ongeschreven regels beweegt. En omdat die niet echt hard beschreven zijn noem ik ze even fatsoensregels.

Die fatsoensregels zijn in de laatste 20 jaar bij herhaling opgerekt; misschien wel overschreden. En wanneer je dat maar vaak genoeg doet, dan vraagt iedereen zich af hoe die regels nou eigenlijk zijn. En of die regels wel zo hard zijn. Of ze wel zin hebben. Misschien wel fout zijn. En weet je wat, als anderen zich er niet (voldoende) aan houden, waarom zou ik dat dan wel doen?

Daar zitten we dan. We weten het vaak niet meer. Wat we wel weten is dat er onvoorstelbaar veel regels en ”afspraken” zijn. En daar hebben we allemaal onze eigen individuele mening over. Die we dan ook nog eens allemaal uiten. Ja hoor, op onze eigen manier. Nou, daarom werkt er dus zo veel niet. Omdat het wel “geregeld is” maar het meestal niet “geland” is. Niet geaccepteerd. En daar schelden we dan over.

De oplossing? Niet even snel iets regelen, maar “fatsoenlijk” overleggen. Mensen de tijd geven om te geven en te nemen en zaken te laten landen.

Ooit zij iemand tegen mij, toen ik wederom voortreffelijk geholpen was in een ziekenhuis: “Het is toch te gek voor woorden dat jij wel goed geholpen bent omdat je begrip en charme in de strijd gooit……..” Nou, denk daar maar eens goed over na.

 

Rob Franse, 5 juni 2016