Heb jij grip op je leven? Die kans is best groot. Alleen al het feit dat je dit leest betekent dat je werkend internet hebt, de Nederlandse taal machtig bent, interesse hebt, begrijpend kunt lezen (hoop ik) en je gedurende een paar minuten kunt concentreren. Het is een felicitatie waard. Je hoort nog net niet tot een minderheid, binnen Nederland dan, maar toch.
Ik las laatst dat ‘grip op je leven’ tot 7 maal belangrijker is dan inkomen. Laat dit nou eens niet helemaal waar zijn, dan nog. Ook las ik dat, in ieder geval voor 67-plussers, autonomie en ‘het er toe doen’ in de top 3 van belangrijkste zaken staan.
Misschien dat deze 2e fase coronamaatregelentijd daarom wel zo lastig is. Hoeveel grip op je leven heb je wanneer je gebruik maakt van de mogelijkheid om ‘er weer uit te gaan’? Hoe zeker weet je dat mensen op 1,5 meter afstand van je blijven? Kun je er wat aan doen als ze dichterbij komen?
Wees eerlijk: We zijn de grip op ons eigen leven in de laatste paar maanden toch een beetje kwijtgeraakt. De een wat meer dan de ander. Niemand die dat prettig vindt. Anderzijds wel een mooie oefening in het je verplaatsen in anderen en dan in het bijzonder in die mensen die nauwelijks grip op hun leven hebben. Deels door eigen schuld maar al te vaak een kwestie van domme pech: Op de verkeerde plek geboren met de verkeerde gezondheid in verkeerde omstandigheden.
Probeer het je even voor te stellen: Je wilt grip op je leven maar het lukt je niet. In het slechtste geval kom je iemand zoals ik tegen, blakend van zelfvertrouwen en badend in luxe, die op z’n minst uitstraalt dat je niet zo moet janken maar ‘eindelijk eens flink moet worden’.
Het riep bij mij afgelopen week de vraag op of ik, zelfs als ik dat zou willen en fysiek zou kunnen, überhaupt geschikt zou kunnen zijn om anderen te vertellen hoe ze grip op het leven moeten krijgen. Waarschijnlijk krijg ik een reactie als ‘dankjewel belerende betweter; jij hebt makkelijk praten’.
Daar sta je dan met je goede bedoelingen: Wel grip op je eigen leven maar niet in staat om dat over te dragen op diegenen die dat niet hebben. Geen grip dus op een groot deel van de maatschappij. Het doet me een beetje anders tegen de maatschappij aankijken dan voorheen. Of ik daar blij van word? Neen. Wel begripvoller. Misschien wordt dat wel bedoeld met oudere mannen die wat meer compassie krijgen. Heeft de corona crisis me toch iets geleerd.
Rob Franse, 14 mei 2020