Het is een trieste vaststelling maar o zo logisch en o zo begrijpelijk.
Wanneer een wereld zich al te snel en al te onvoorspelbaar ontwikkelt dan gaan wij, mensen, op zoek naar een vorm van houvast.
Argumentatie en redenatie schieten al snel te kort, zelfs wanneer je voldoende tijd, voldoende ontwikkelde hersens en voldoende kennis zou hebben.
Bijna ongemerkt verschuift het redeneren richting onderbuikgevoel, al te vaak en ten onrechte intuïtie genoemd. Intuïtie is namelijk jouw verzamelde kennis en ervaring op bepaalde gebieden die opgeslagen zijn in jouw onderbewustzijn terwijl een onderbuikgevoel niets meer is dan dat. Een gevoel. Vaak vermengd met boosheid, angst, verlangens en verdriet.
Dat zou tot daar aan toe zijn ware het niet dat vooral veel politici en verkopers precies hiervan misbruik maken. Jouw onderbuik gevoel. Een gevoel wat je bovendien als snel in de armen drijft van charismatische leiders uit de politiek, een hele massa influencers en slimme geloofsvoorgangers.
Ik neem het niemand kwalijk. Simpelweg omdat je houvast zoekt, een goed gevoel wil hebben en ergens bij wil horen.
Vaak is het ook niet verkeerd om je gevoel te volgen. Maar minstens even zo vaak wel. Bijvoorbeeld wanneer je gaat stemmen.
Je gevoel volg je eigenlijk alleen maar wanneer je jouw gevoel op bepaalde gebieden getraind hebt. Ervaring hebt opgedaan. Niet wanneer je probeert de meest geschikte mensen op de juiste posities (bij de overheid) te krijgen. Dan heb je helemaal niets aan jouw gevoel omdat je hier geen ervaring mee hebt of over voldoende kennis beschikt.
Dan moet je luisteren naar argumenten en naar doorgerekende programma’s en niet naar boosheid en oneliners. Realiseer je toch asjeblieft dat steeds meer ‘verkiesbaren’ zich tot jouw onderbuikgevoel richten om jouw stem te krijgen en daarbij nauwelijks interesse hebben in jouw echte belang.
Men maakt gebruik van jouw ergernis of boosheid van het moment. Niet van jouw zorgen of jouw problemen voor de (directe) toekomst.
Schaam je dus niet. Er zijn manipulatoren, zoals destijds Joseph Goebbels, die zo doortrapt slim zijn dat menigeen zich daar nauwelijks tegen kan verzetten. Zo goed als we heden ten dage ons ook nauwelijks kunnen verzetten tegen slimme reclames, influencers, dogmatici, de verzamelde social media en wat al niet meer.
We willen al te vaak ‘gehoord worden’. Dat is wat je ook hoort bij vele ‘straat interviews’. ‘Als ze nou maar eens naar ons luisterden’. ‘
Nou, dat is precies het probleem. Er wordt teveel geluisterd naar boze en bezorgde mensen zónder hen te informeren. Nog sterker: Een flink deel van die luisteraars gaat mee in boosheid. Roepen iets als ‘dan gaan we dat regelen’. Stoer hoor maar het leidt tot niets!
Probeer dus je verstand te gebruiken.
Luister naar verstandige, deskundige en moreel ontwikkelde wijze mensen.
En nu komt het: Wie zijn dat en waar vindt je hen?
Welnu, het zijn meestal de mensen zonder een al te grote bek en zonder al te veel verheven moraliteit die niet al te dol zijn op zichzelf.
Ik kom dan al snel uit bij de buurtvaders. En helaas houdt het daar al bijna op……… Met excuses aan alle jeugdleiders, goede ondernemers, fantastische vaders en moeders, etc.
It takes a village dus. Niet al te groot. Met daarin een passende rol van en voor iedereen. Ons kent ons. Wel aardig en aandachtig maar niet belangrijk zijn.
Gebruik je gevoel voor de juiste zaken op het juiste moment. In alle andere situaties gebruik je jouw verstand en kennis en het verstand en de kennis van anderen. Ook als hun antwoorden jou niet altijd welgevallig zijn.
Rob Franse, 31 januari 2024