Zo gek is dat eigenlijk niet dat vele mensen leuker en prettiger zijn dan voorheen. Velen voelen zich beter en velen gedragen zich beter. Zou het iets te maken kunnen hebben met meer rust? Met meer nadenken? Meer lezen? Minder vrijheid nemen en je meer aan regels houden? Minder performance en meer jezelf zijn? Minder in files staan? Minder in het overvolle OV zitten (of staan)? Geen last meer hebben van kantoortuinen? Gewoon een avond of een heel weekend thuis kunnen blijven in plaats van vele verplichtingen af moeten waarvoor je jezelf moet opdirken en waarvoor je gezellig moet doen? Met kleinere groepen mensen? Met dichter bij huis blijven? Met uitgebreider koken?
Ik ken vele leuke mensen. De meesten zijn vooral leuk wanneer ik ze spreek in een kleiner gezelschap. Wanneer ze niet al te veel rekening hoeven te houden met al die anderen. Zich minder hoeven te profileren. De rust hebben om aandacht te geven. Hun telefoon weggelegd hebben.
Wát een zegeningen.
Waar ik vooral benieuwd naar ben is wat er op dit gebied blijvend zal veranderen wanneer alle beperkingen opgeheven worden. Blijven we ook dan wat vaker thuis? Zeggen we tegen vele uitnodigingen ‘nee, dankjewel’, dat is mij te druk? Of ‘de reis is me te ver en te duur’? Of gewoon ‘geen behoefte aan’?
Ik weet zeker dat een aantal lezers zal zeggen dat ik een wat al te introverte thuiszitter ben. Onaardig misschien wel. Dat het toch leuk is om feestjes te hebben. Dat het toch heerlijk is om zorgeloos zonder regels te leven. Lang leve de drukte, de gezelligheid, het je opdirken, je performen, en veel mensen spreken.
Maar toch.
Was het zo langzamerhand niet erg overdreven? Was het niet zo dat je bij voorbaat werd uitgemaakt voor ongezellige nerd? Werd je niet heel raar gevonden wanneer je niet drie maal per jaar op vakantie ging? Je niet ik weet niet wat voor foto’s deelde van al die geweldige plekken en gelegenheden waar je was? En met wie allemaal?
Was het niet bijna dwang?
Ja, soms wel. Wie herinnerd zich niet die collega die iets leuks organiseerde op het werk waaraan iedereen mee moest doen. Die jou probeerde te motiveren met ‘doe niet zo flauw, zet nu gewoon dat hoedje op en zing mee’?
Misschien zou dat wel een heel mooie winst kunnen zijn van deze nare periode. We vinden het voortaan niet meer erg als mensen niet mee willen doen. We respecteren het dat iemand graag zou zien dat iedereen mee doet maar we respecteren ook die mensen die dat liever niet doen. Waarmee die laatste groep niet de groep ongezellige grijze muizen is. En waarbij die eerste groep niet die groep overdreven feestvierders is.
We zijn verschillend.
En verschillend zijn is vooral mooi wanneer je dat van elkaar mag. Wanneer de vrijheid van de een niet de vrijheid van de ander beperkt.
Doordenkend zou dit een mooie inleiding kunnen zijn om eens anders naar ‘discriminatie’ te kijken.
Rob Franse, 19 juni 2020