1. Een goede psychische gezondheid
2. Goede kwaliteit van je relaties (thuis, vrienden, werk, je buurt, vrije tijd,….)
3. Gelijkheid
4. Er bij horen (en iets bijdragen)
Daarnaast heb je voldoende (….) middelen/geld nodig alsmede een acceptabele fysieke gezondheid.
Ben je verrast? Ik niet echt. Het staat in ‘The origins of happiness’, geschreven door economen en gedragswetenschappers van Princeton University.
Maar dan komt het! Ze beschrijven vervolgens wat je (dus) minder hard nodig hebt én hoe een overheid daarop zou moeten reageren. Waar zou de overheid haar beleid op moeten baseren. Kort samengevat: Je richten op tegengaan van werkloosheid, terugval van inkomen en tegengaan van alcoholisme, depressie, overwerktheid en mishandeling. En je minder richten op extra geld en economische groei.
Ik heb het een aantal dagen op me laten inwerken. Ik denk liberaal en zou mezelf een sociaal liberaal willen noemen. Ik denk terug aan de opkomst van het populisme, aan Brexit en aan de verkiezing van Trump. En ik denk vooral aan de totale teloorgang, internationaal, van het socialisme. Sinds de val van de muur in 1989 zijn we met ons hoofd in roze liberale wolken gaan lopen. Bijna 20 jaar later, in 2008, stopte de wal het schip. Ik dacht een tijd lang dat we zouden gaan draaien. Draaien van alleen maar korte termijn winsten en zelfredzaamheid naar een meer sociaal liberalisme met betere grenzen aan het kapitalisme en een betere verdeling van middelen en kansen. In de zomer van 2012 werd het mij duidelijk dat dit niet ging gebeuren. Nog sterker: We gingen op de oude voet verder maar dan versterkt.
Waarom zijn we gaan stemmen op populisten? Waarom zijn we gaan stemmen op zogenaamde ‘sterke mannen’? Waarom zijn we veel nationalistischer geworden? Denken we dat dit helpt om hetgeen we écht nodig hebben te bereiken? Ik vermoed dat het een combinatie is van teleurstelling en boosheid enerzijds (met het socialisme is het niet gelukt) en slim (media) optreden versus heel dom (media) optreden anderzijds.
Dat opgeschreven hebbende kom ik tot de afschuwelijke conclusie dat wij, stemmers (!!), buitengewoon beperkt zijn (ik zeg het netjes). En dat de gekozenen niet in staat zijn om een beleid te maken dat in de buurt komt van wat jij en ik nodig hebben.
Best gek in een tijd dat de facto alles aanwezig is om een voor iedereen goed beleid neer te zetten………………..
Rob Franse, 2 maart 2018