Wat ons vanaf komend jaar rest is waarschijnlijk niet meer dan schoolpleindemocratie. De democratie van ‘meeste stemmen gelden’. Níet de democratie van de meeste stemmen gelden wáárbij we rekening houden met een minderheid die anders denkt. Níet de democratie gebaseerd op het gelijkheidsideaal maar op die van persóónlijke vrijheid met lekker veel overconsumptie.
En wat doe je dan op zo’n schoolplein. Hoe deed ik dat zo’n kleine 60 jaar geleden. Je vormde, niet eens bewust, een (eigen) groep(je). Het schoolplein was groot genoeg voor meerdere groepen. Gelukkig maar. Bovendien was er toezicht op het schoolplein.
Zo las ik trouwens ook de kersttoespraak van de koning. Eigenlijk zei hij ‘dit is ook jullie schoolplein’. Iets wat heden ten dage kennelijk nodig is. Waarna een oudere jongen getwitterd schijnt te hebben ‘het is ons schoolplein’. Nu maar afwachten naar wie de onderwijzers het meest gaan luisteren…… Afwachten wie er nog naar de zachte stemmetjes gaat luisteren aan de rand van het plein.
Eigenlijk heb ik niet zo veel met een koning of met het koningshuis. Toch ben ik nu wel degelijk gelukkig met iemand die boven de politieke partijen staat en nog op de hoogte is van de 7 kardinale deugden. Dat is lang niet in ieder land het geval.
In Utrecht wordt momenteel erg veel minder vuurwerk afgeschoten dan in voorgaande jaren. Dat schijnt te maken te hebben met het advies van een 83-koppig burgerberaad waar de gemeenteraad naar geluisterd heeft. Klinkt als democratie.
Of ik nog hoop heb?
Ja. Ik luisterde niet alleen naar de koning. Ik las niet alleen over het burgerberaad. Ik sprak deze dagen wel met m’n kinderen die jong, enthousiast en kritisch genoeg zijn (zeker en ook op hun vader en moeder). Ik luisterde vorige week ook naar Buitenhof en een fantastische Beatrice de Graaf. Ik reken me rijk met het leven in een mooie bubbel.
En ik hoop dat ik vroeg of laat mensen uit andere bubbels tegenkom die me misschien wel iets willen vragen over het nut van democratie en het voordeel van deugden boven uitsluitend persoonlijke vrijheid en overconsumptie.
Hoop doet immers leven.
Rob Franse, 27 december 2024