Vooropgesteld: Ik ben niet zo van de feesten. Of in ieder geval niet meer. Daarbij is ieder bruiloftsfeest extra risicovol omdat er rekening gehouden moet worden met de combinatie van familie, vrienden en collega’s die elkaar (wellicht) niet altijd evengoed liggen.
Regen: Jawel hoor, het regende. Dat is niet alleen voor het feest een tegenvaller maar ook voor een ieder die zich door de regenachtige vrijdagmiddagspits moet worstelen om toch vooral om half zes aanwezig te zijn.
Chauffeur: Dat was dan weer een meevaller. We werden niet alleen gereden maar zelfs recht voor de deur afgezet. Iets wat voor onze minder goed bewegende lijven een zeer aangename extra was.
Er ingezogen: Binnen een minuut werden we het feest min of meer ingezogen. Hier hoefde niets op gang te komen. Dat is fijn ….. Naderhand vroeg ik me af wat daarvan het geheim was.
Het geheim: Een bruidspaar met de uitstraling ‘we hebben er niet een beetje zin in maar ‘we hebben er heel erg veel zin in’. Gekoppeld aan een heel slimme, leuke en goede opzet die ook nog eens perfect en ongedwongen werd uitgevoerd.
Het gevolg: Iedereen had er onmiddellijk zin in. Iedereen kon ook ongedwongen met diegenen praten, kletsen en lachen waar hij of zij zin in had. Hetzelfde gold voor het eten en drinken. Al die afwisseling maakte het feest meer dan aangenaam.
Het leven is een feest: Bij dit feest had het bruidspaar gehandeld naar het idee ‘wees niet te beroerd om zelf de slingers op te hangen’. Figuurlijk gesproken natuurlijk.
Het vervolg: Blijven feesten? Wie weet. Wanneer je het bruidspaar zo zag dan lijkt dat tot de mogelijkheden te behoren.
Mijn afdronk: Ook wanneer het wat moeilijkere of mistroostige tijden zijn, voor jouzelf of vanwege al het ‘gedoe’ in de wereld: Blijf van tijd tot tijd feesten, lachen en praten. Maak er samen iets moois van. En wees de initiator en organisator dankbaar.
Dus: Onze zeer hartelijke dank! We blijven nieuwsgierig naar ‘jeugdigen’.
Rob Franse, 25 mei 2024