Prikkels voor de grijze massa

Vandaag is zo’n druilerige dag die al bij aanvang schreeuwt om de juiste muziek. Iets wat een beetje vrolijkheid brengt! Mooie muziek genoeg. Ook voldoende verantwoorde muziek. Maar op zo’n dag als vandaag gaat het om vrolijkheid. Ella Fitzgerald dus toch maar ingeruild voor Joe Cocker. En ja hoor, dat helpt.

Zoals zo vaak stort ik me op een hele stapel zaken die ik wil doen en wil lezen. Vooral verstandige dingen. En interessante dingen. Maar vrolijkheid? Na 2,5 katern NRC gelezen te hebben, waarbij ik meerdere artikelen oversloeg omdat het meer van dezelfde ellende was, had ik al bijna de moed opgegeven. Maar ziet! Op pagina 11 van het 3^e katern lachen mij Asterix en Obelix toe. De kop boven de recensie zegt: “Op elke pagina valt weer iets te grinniken”. (Ik wou dat de voorpagina van de krant dat verkondigde).

Ik heb de recensie van A tot Z gelezen. Het voorspelt eindelijk weer een fantastische Asterix te worden, getiteld “De Papyrus van Caesar”. Blij scheur ik de pagina uit. Een glimlach verschijnt op m’n gezicht. Of ik nu direct naar de winkel race om dit album te kopen? Neen! Natuurlijk niet! Dan is straks de lol er veel te snel af. De lol zit ‘m nu net in de belofte, het verlangen, het uitstel. Zo iets als de ontvangst van de reclamefolder van de speelgoedwinkels voor december. Aankruisen wat je wilt hebben. En wel 10 keer verlekkerd controleren of je alles wel hebt aangekruist. En voor de zekerheid een top-3 maken.

Misschien is wel één van de leukste dingen aan zo’n nieuw album dat het “hard copy” is. Je kunt het vasthouden, er aan ruiken, er een goeie stoel mee opzoeken. Maar misschien wel het allerbelangrijkste: Ik kan het niet binnenhalen via TV, PC, laptop, tablet of Phone. Hoe mooi is dat! Iemand, misschien wel ik zelf, moet door de regen naar een winkel in de hoop dat ze ‘m hebben. Niks niet laten afleveren. “Onze” Ab is inmiddels zo gewend pakketjes af te leveren dat hij gewoon de achterdeur opentrekt, de boel op de bijkeukentafel zet en iets roept als “Doei”. Heel handig. Praktisch. Soms zelfs fijn (zeker als het zwaar is).

…..Wie kan zich niet herinneren voor het eerst met pappa een kerstboom gekocht te hebben? Meestal was het al donker, koud en nat. Maar wat een feest. Lopend met die boom naar huis. Vol trots! Je handen kapot, je neus druipend, maar trots. En blij! En later doe je hetzelfde met jouw kinderen (het was wederom koud, nat en guur). Alleen was die boom veel zwaarder dan vroeger (ja ja, de rol van pappa). Hoe zou het zijn als Ab de boom in de bijkeuken zet met de woorden “Doei……”. Nadat ik ‘m besteld had via internet natuurlijk?

Nee……..Nee! Er zijn van die dingen………. En daar hoort dus ook een nieuwe Asterix bij. Niet nu, maar straks. Leuk!!

 

Rob Franse, 22 oktober 2015

 

 

Het staat er letterlijk op de voorpagina van het AD van vandaag: “Veel ouders klagen daarover, omdat ze graag 2 weken op vakantie gaan, maar elke school er verschillend mee omgaat. Dat is een ramp”. De kop er boven is: “Einde aan chaos rond meivakantie”.

En op pagina 2: “Niet luisteren? Ja, dan slaat de vlam in de pan”.

Ergens verderop staat ongetwijfeld geschreven dat het ook een ramp is dat we niet meedoen aan het EK. Want nu kunnen we de straat niet versieren met oranje weetikveelwat.

NOS.nl meldt om 13.44 dat het nu al vol files staat: Vakantieverkeer! Iedereen wil nu direct naar z’n vakantieadres.

En kort daarvoor schrijft NOS.nl op dat mevrouw Walvisch van de PO-raad vindt dat er gekeken moet worden naar wat goed is voor leerlingen, want “vooral bij die lange schooljaren zijn kinderen tegen het einde bekaf”.

Ach ach ach ach. Ach gossie. Ik heb het dus helemaal verkeerd begrepen. Ik dacht dat een ramp iets was als de oorlog in Syrië. Wellicht de werkeloosheid en de daaruit voortvloeiende ellende. Ouderen die verstoken blijven van hulp.

Maar nee!, Ik heb het fout! Helemaal fout! Het is een ramp dat er in ons leven wellicht een paar jaar zijn dat het ene kind nog op de basisschool zit en de andere vervolgonderwijs heeft en dat de overlap in vakanties maar een week is. En dat we dus maar een week samen op vakantie kunnen in mei. Ach, die uitgeputte kinderen; die moeten toch echt in mei 2 weken op vakantie!

Lieve droeftoeters en sufkutten, ik heb met jullie te doen. Erg naar. Al eens overwogen om lekker thuis te blijven? Lekker in je pyjama hutten te bouwen in de woonkamer? Heb je nog wifi ook. En je ontwijkt de filestress die door deze “oplossing” alleen maar groter wordt.

En over die gasten die roepen dat als er niet geluisterd wordt “de vlam in de pan slaat”? Tsja, dan bestorm je toch gewoon een opvanglocatie voor oorlogsvluchtelingen. Vind ik logisch wanneer de overheid jouw facebook pagina niet gelezen heeft.

Plotseling krijg ik enorm veel begrip voor die onderwijzeres die een kind op z’n stoel vastbond (ook een berichtje van vandaag). Er werd vast niet voldoende naar het kind geluisterd. Bovendien was hij hard aan vakantie toe. Ergens ver weg. Heel ver weg. Hélemaal fout van die onderwijzeres.

Dus even samengevat: Je bent het eerste het beste individu wat echt overal recht op heeft en je bent behept met een weloverwogen mening. En je krijgt niet 100% wat je wilt. Dat is dus een ramp, begrijp ik nu……….

Tsja, dan heb ik toch weer wat geleerd vandaag.

 

Rob Franse, 16 oktober 2015