Wees niet zo bang voor “gekaapte” ideeën. Verschillend behandeld worden mag!

Ooit zei Youp van ’t Hek dat hij “Tsjakkaaa” niet meer kon zeggen omdat “iemand anders” zich dat tot zijn handelsmerk had gemaakt…..

Ik moest daar aan denken vanwege een aantal reacties op mijn mail van vorige week  over een klooster nieuwe stijl en een aantal artikelen in de media. Dan gaat het vooral om ideeën van Wilders, van Trump en het gaat over Telegraafkoppen. Eerlijk gezegd begrijp ik dat ook wel. Door bepaalde ideeën, gedachten en meningen op een bepaalde manier en met een bepaalde toon te uiten krijgen ze een lading waardoor vele anderen er niet eens meer over willen denken, laat staan praten. A la Youp dus. En nee, ik ga de voorbeelden niet geven.

Terug naar het kloosteridee. Je mag ook het woord “hofje” gebruiken of “campus” of …….. Want wat is er fout aan verschillende groepen mensen verschillend behandelen? Bij een voetbalvereniging krijgen de spelers uit het 1e een andere behandeling dan die uit het 23e; vindt iedereen logisch. Aan een masterstudent stel je andere eisen dan aan een MBO leerling. Van een beroepschauffeur verwacht je andere kwaliteiten achter het stuur dan van je tante. Toch?

Toen ik 10 jaar geleden in Amsterdam werkte maar veel in Zwolle kwam viel het me op dat er in Amsterdam een bedrijfsrestaurant was met veel snelheid en dat het restaurant in Zwolle vooral leek op het onderkomen van de biljartvereniging. Een Groninger die ik belde zij “jaja” en bedoelde dat hij even wilde praten (wat heel wat is voor een echte Groninger) terwijl de Maastrichtenaar met “jaja” stomweg “nee” bedoelde. Met Rotterdammers ga je anders om dan met Amsterdammers. Plattelanders wonen niet voor de grap op het platteland en stedelingen niet voor de grap midden in een grote stad.

Of ik anders omga met een Brabander dan met een Amsterdammer? Ja! Anders kom ik niet tot zaken. Of ik anders omga met een oude oma dan met een weerbarstige tiener? Ja! Of ik als vrijwilliger anders met mensen omga dan als professioneel marketeer? Wat dacht je?

Hou je vast, we gaan een stap verder! Of ik met een asielzoeker anders omga dan met een geboren Maarssenaar? Natuurlijk. Of ik anders omga met een homo dan met een hetero? Soms wel ja. Of ik anders omga met een zwaar Christelijk iemand dan met een humanist? Zeker. Of ik anders omga met een streng gelovige Moslim dan met een Christen? Allicht. Weet je hoe dat heet? Je aanpassen!

Terug naar m’n verhaal van vorige week over het klooster. Of zo je wilt hofje, of campus……… Wanneer mensen zo verschillend zijn dan is het toch wijsheid om zo te gaan wonen en leven dat je elkaar geen overlast bezorgt? Niet om elkaar nooit (meer) tegen te komen maar wel om, ieder op zijn of haar eigen manier, zo prettig mogelijk te leven? Met op punten gelijkgestemden? Ik denk zo maar dat de meesten van ons dan veel meer tot hun recht komen.

 

Daar over doordenkend: Waarom geldt voor iedereen, ongeacht het beroep, dezelfde pensioenleeftijd? Waarom geldt voor alle kinderen de plicht om naar school te gaan maar mogen ze wel heel verschillende ideeën en overtuigingen voorgeschoteld krijgen? Waarom mag iedereen met een rijbewijs de snelweg op en/of met gladheid rijden? Waarom mag iedereen zeggen wat hij wil, zonder te weten bij wie het terecht komt (en hoe er dus op gereageerd wordt)? Waarom telt ieders stem bij stemmingen voor 1? Waarom mogen we überhaupt allemaal overal over stemmen?

 

We leven in een overgangstijdperk met vele onzekerheden en snelle veranderingen. Misschien is het wel een tijd om wat meningen te herzien en op wat andere manieren tegen zaken aan te kijken. Daarbij zou het zo maar eens kunnen zijn dat bepaalde ideeën van mensen en partijen die we niet zien zitten wel degelijk goed kunnen zijn. Maar ik weet het; het kost mij ook moeite om dat toe te geven. Het begint, denk ik, met het niet “laten” kapen van je ideeën. Met niet te snel betitelingen als populisme, fascisme of gutmenschen ergens op te plakken.

Goed naast elkaar leven kan zo maar eens beter blijken te werken dan slecht samen leven. Onder voorwaarden natuurlijk…………………….

 

Rob Franse, 12 januari 2017

Dáárom ga ik een klooster nieuwe stijl beginnen!

Jazeker, een klooster. Een klooster is een gemeenschap van mensen die dezelfde waarden en normen delen met daaromheen een muur. Althans, zo zie ik dat.

Is daar dan behoefte aan? Nou en of! En wel voor een aantal verschillende groepen mensen.

Allereerst denk ik aan de groep mensen die deze zeer veel eisende, snel veranderende en verhardende wereld niet (meer) aankan. De mensen die last hebben van burn outs, depressies etc. Veelal mensen die op zoek zijn naar rust en iemand die hen daarbij kan helpen. Iemand die misschien zelfs wel een stuk verantwoordelijkheid wil overnemen.

Vervolgens denk ik aan de groep mensen die te slecht is om nog onbezorgd thuis te kunnen wonen maar te goed is om opgenomen te worden in bijvoorbeeld een verpleeghuis.

Ik denk aan alle overtuigde verlichtingsdenkers, inclusief de Geert Maks en Rob Riemens van deze wereld. Mensen die geloven of geloofden in een betere wereld maar nu geconfronteerd worden met een groeiend populisme. Een populisme wat zo maar richting fascisme zou kunnen afglijden met alle gevolgen van dien.

Misschien passen daar ook wel veel werkwilligen bij. Een deel zal nu werk hebben en een ander deel zal werkloos zijn. Wat hen bindt is de behoefte om “gewoon” goed werk te leveren, zich daar aan te committeren, maar inmiddels ziek zijn van de ieder jaar verhoogde doelstellingen.

O, wie er ook bij passen zijn al die mensen die werkelijk willen luisteren en zich willen verdiepen. Mensen die op zoek zijn naar feiten, misschien zelfs een stukje waarheid, en gek worden van alle niet lezers en zich niet verdiepende die feiten boos afdoen met de woorden “dat is ook maar een mening”.

Ik vergeet vast nog wat groepen. Toch kom ik al op vrij forse aantallen. Waarschijnlijk fors groeiende aantallen bovendien. Ik vrees zo maar dat er dan ook een heel lange muur nodig is. Een muur overigens die niet zo zeer nodig is om mensen binnen te houden, maar vooral om andere mensen (inclusief gedrag, meningen en overtuigingen) buiten te houden.

Nu ik het er zo over heb: Waarom zijn er de laatste 30 eeuwen met regelmaat kloosters en vergelijkbare zaken gebouwd? Waarom was daar behoefte aan? Was dat vanwege een (te) harde buitenwereld? Of was dat misschien omdat de kloosterlingen zelf niet “hard genoeg” waren? Was het uit teleurstelling over de wereld buiten de kloosters? Was het omdat de kloosterlingen tot de overtuiging kwamen dat “de anderen” toch alleen maar “barbaarser” zouden worden?

Zouden beide partijen, diegenen die het klooster nieuwe stijl wel in zouden willen en diegenen dat die juist niet willen, wellicht prima naast elkaar kunnen bestaan? Zouden de partijen elkaar laten bestaan en elkaar in hun waarde laten? Zouden ze misschien zelfs van tijd tot tijd van elkaar kunnen leren? En, wie weet, voordeel hebben van elkaar?

Ik zie mogelijkheden. Misschien gaat het daar ook wel om. Blijven denken in mogelijkheden. Niet denken in vluchten, elkaar willen veranderen of in vechten maar in slim naast elkaar leven. Ieder op zijn of haar eigen manier.

Samen leven, ieder op zijn eigen manier, blijkt niet te werken. Naast elkaar leven wellicht wel. Heel misschien, wie weet, heb je dan niet eens een klooster nodig. Misschien kun je je beperken tot verschillende landen met verschillende leefstijlen die over en weer de lieve vrede bewaren.

Of hebben we dat al eens geprobeerd?

 

Rob Franse, 6 januari 2016