Komkommertijd? Niets daar van. Er gebeurt heel veel tegelijkertijd. En we schieten alle kanten op. Vaak met vreemde tegenstellingen. Ik zal er een paar noemen:
Heel Europa voert de druk bij Griekenland op om financieel economisch nu (!) te hervormen. Maar waar blijft de druk van Griekenland en Italië naar de rest van Europa wanneer het over vluchtelingen gaat?
De huizenprijzen blijven stijgen…Maar begrijp ik nu goed dat dit heel lokaal en in heel specifieke prijsklassen plaats vindt? Dus appartementen in Amsterdam, wat kraakt onder het toerisme, worden tot 20% overboden en op ruime huizen met ruime tuinen in een rustige omgevingen (zelfs dicht bij de randstad) wordt geen bod gedaan?
Beurzen, en niet alleen de aandelen beurzen, schieten alle kanten op. Gaat het hier om zoekers naar nieuw kapitaal en pensioenbeleggers of om pure speculatie?
De medische mogelijkheden om patiënten technisch te helpen groeien exponentieel. Fantastisch. Maar waarom verzorgen we herstellende patiënten bijna niet meer? En betalen we de verzorgers “bescheiden”?
Waarom zijn er slechts 100.000 vacatures en vallen er nog steeds heel veel ontslagen terwijl vele werkenden het heel veel te druk hebben?
Ruim 600.000 werklozen? Waarschijnlijk zijn het er eerder 1,2 miljoen. Gelukkig lijken er door regeringsbeleid zo’n 40.000 vacatures bij te komen. Is dat mooi?
Hoe kan het dat we in ons onderwijs 1 op de 6 kinderen “afstempelen”? En dat gelijktijdig veel talent niet tot wasdom komt?
Hoe kan het dat we 5 miljard Euro gaan verdelen onder de mensen die toch al werk hebben? Dat zijn nu juist mensen die meer behoefte aan extra tijd hebben; meer dan aan geld. Bovendien: We hebben geen 5 miljard over; we hebben “minder tekort”.
En dichter bij huis:
Ik was helemaal blij met een vriend die goed herstelde van onze meest gevreesde ziekte. En 2 weken later overlijdt mijn buurvrouw aan diezelfde ziekte. Ze was exact even oud als ik……
Waar haar man diep verdriet heeft, is een andere buurman in de wolken met de geboorte van zijn derde dochter. In precies dezelfde week.
Waar de meeste vogels met de hitte van vorige week helemaal stil waren, zaten 5 staartmezen precies op die bladeren van de struik, die door mijn tuinsproeier nog net geraakt werden. Piepend van genot.
Waar ik met volle teugen geniet op een beschaduwde plek in m’n prachtige achtertuin zie ik op een foto in de krant een Griek van mijn leeftijd bijna huilend op straat zitten vlak bij een lege geldautomaat.
………Ja, ik weet het, zo zit het leven in elkaar………..
Maar toch staat mij bij dat we nog niet zo heel lang geleden echt komkommertijd hadden. Het ging over verpozing in de warmte van de vakantiemaanden, over de Tour de France, over ijsverkoop en over de belevingen van tante Truus op de camping.
Komkommers, je zou er bijna een artikel aan wijden. Misschien later deze zomer? Ik ben zo bang van niet. Kamers worden teruggeroepen van reces, mobile media houden ons non stop op de hoogte van al het wel en vooral al het wee. Verveeld, loom en vooral zorgeloos rondhangen is er niet meer bij. De media zullen ons altijd en overal, bij voorkeur schreeuwend, op de hoogte houden. En anders houden we elkaar wel van minuut tot minuut op de hoogte.
Plotseling verlang ik naar een heel verveelde zomer waarin er echt niets te doen is. Een beetje staren, een beetje mijmeren…. Hooguit onderbroken door een enkele ansichtkaart. Mooi, want uit die verveling ontstaat creatie.
Ik wens jullie dan ook veel komkommers toe!
Rob Franse, 9 juli 2015