Prikkels voor de grijze massa

Zoekend -in de laatste weken- naar rust, wijsheid en een leuk bestaan raakte ik toch bijna dagelijks overprikkeld.

Tot ik het volgende las: ‘Je bent geboren om geluk te beleven’ en ‘Geluk behoort toe aan hen die ook aan het geluk van anderen denken’.
Ik las het in ‘Zarathustra spreekt’ van Kader Abdolah.

Later las ik van de Vlaamse psycholoog Paul Verhaeghe dat we er met alleen kennis niet komen omdat we die kennis gebruiken of ontkennen zonder wijsheid.

Koppel ‘geluk beleven’, ‘geluk van anderen’ en ‘wijsheid’ aan elkaar, neem tegelijkertijd afstand van partijen die alleen maar boosheid verzamelen en vijanden zien, en je bent al heel aardig in de buurt van rust, wijsheid en een leuk bestaan.

Verbittering, boosheid en ontkenning leiden slechts tot meer ongeluk. Goede gedachten en mooie ontmoetingen leiden daarentegen tot geluk.

Ik wens dat geluk ook jou toebehoort!

Rob Franse, 12 april 2025

Dat is wat ik de laatste weken ervaar. Het kan natuurlijk komen door veel zonneschijn en meer licht. Door weinig regen. Het kan ook komen door mijn subjectieve blik op de wereld (m’n lijf en kop functioneren na maanden eindelijk weer goed).

Toch denk ik dat er iets ander aan de hand is. Ik merk het in gesprekken en ontmoetingen. Ik merk het op rotondes. Ik zie het aan veranderende politieke voorkeuren bij stemmers.

Alsof overal de scherpe randjes af zijn.

Kan het zo zijn dat we ons allemaal volstrekt te pletter zijn geschrokken van wat er momenteel in de VS gebeurt? Van hoe onze regering en Tweede Kamer functioneert? Hoe vele instanties niet meer in staat zijn om naar behoren te functioneren en te leveren?

Kan het zo zijn dat we wellicht daardoor denken ‘count our blessings’? Dat we in vergelijking met andere landen en tijden het -zeker de laatste decennia- toch wel heel erg goed hebben gehad ? En dat het ook nu, ondanks onze regering, Tweede Kamer, arbeidstekorten, huizen tekorten etc. nog steeds heel goed met ons gaat wanneer we ons vergelijken met vele Amerikanen, Oekraïners, Gazanen, Israëli’s en wie al niet meer?

Gaan we wellicht een beetje naar elkaar toe bewegen? Minder op zoek naar boze leiders en meer op zoek naar verbindende leiders? Worden we hulpvaardiger en begripvoller? Worden we ongemerkt wat flinker en minder klagend?

‘Voeden’ we inmiddels onze boosheid wat minder en ons aardig zijn wat meer? Keren we ons wat meer af van de verzamelaars en ophitsers van boosheid?

Zijn we internationaal wat bescheidener geworden nu we ons realiseren dat we niet alleen een klein landje zijn maar inmiddels ook best wel klein qua internationale solidariteit en dat ons moralisme steeds dichter tegen egoïsme aanschurkt?

Waarbij de vraag bij dit alles natuurlijk is wie ‘we’ zijn! Ik hoop dat ‘we’ met heel veel zijn, van alle leeftijden, politieke stromingen, geloven en wat al niet meer.

Aardiger en verstandiger, een mooie basis voor onszelf en voor elkaar.
Wie weet wat de komende maanden ons brengt?

Rob Franse, 21 maart 2025