Categorie: Geen categorie

Ik hoor de een na de ander vertellen dat ze Facebook niet meer gebruiken. En dat ze het niet missen ook. Ik lees over mensen die vakantie gaan houden op wifi vrije plekken. Ik las zelfs dat je vakantieplekken hebt waar je jouw smartphone tijdelijk kunt ruilen voor een stokoude maar altijd werkende Nokia.

Procter & Gamble, een zeer grote adverteerder, heeft besloten veel minder te adverteren via social media in het bijzonder en op internet in het algemeen. Het zeer hard groeiende en succesvolle bedrijf Action maakt helemaal geen gebruik van internet….. geen webshop; je moet naar de winkel toe! Er is een school in Eindhoven waar smartphones taboe zijn. En de tech-elite van Silicon Valley stuurt hun kinderen massaal naar computerloze scholen.

Ik geef graag toe dat het maar een paar signalen zijn. Maar ik word er wel gelukkig van!

Ben ik dan zo’n grote tegenstander van social media? Nee hoor, maar de manier waarop het gebruikt wordt door het merendeel van de consumenten (ik zeg bewust consument en geen mens), door bedrijven, door de politiek, door actiegroepen en bovenal door de frightful 5 heeft inmiddels schokkende vormen aangenomen. In de US leest maar liefst 44% van de bevolking uitsluitend nieuws via Facebook. En In Nederland kijkt de gemiddelde inwoner inmiddels 2 uur en 51 minuten op z’n telefoonschermpje.

Ik weet hoe beïnvloedbaar wij mensen zijn. Ik weet wat nudging is. Ik weet hoe goed de frightful 5 daarin zijn. Ik weet dat we vooral bevestigd willen worden zelfs wanneer we dommer dan dom zijn en doen. Ik vermoed dat de Brexit en Trump mede mogelijk gemaakt zijn via social media.
Kan onze democratie wel functioneren met social media? Kunnen we keuzevrijheid wel aan; en waar kiezen we dan uit? Kiezen we tussen doorwrochte argumentatie of door iets wat lekker bekt en wat lekker makkelijk tot ons komt? Bijvoorbeeld via social media?

Ik las dat vier op de vijf Nederlanders minder dan eens per maand, of nooit, volk over de vloer krijgt. Social media zal daar vast niet de enige reden voor zijn. Maar toch.

Steeds vaker hoor ik “Wat leuk, we hebben echt gepraat. Dat doe ik eigenlijk zelden”. Het zijn vooral jonge mensen die dit tegen mij zeggen.

Als social media zó 2016 is, het jaar wat ons Trump en Brexit bracht alsmede bijvoorbeeld wat toestanden in Turkije, wat is dan hét alternatief?

Wat mij betreft is dat het keukentafelgesprek, niet onderbroken door social media, computer of TV. Een keukentafelgesprek omlijst door de geuren van een zelf gemaakte maaltijd. De combinatie van samen eten en samen praten. Ongestoord echt praten en luisteren.

Rob Franse, 8 augustus 2017

Natuurlijk ben ik beïnvloed door de prachtige uitzending van Zomergasten met Eberhard van der Laan (30/7/2017 en 10 dagen terug te zien via uitzending gemist). Niet in het minst door de gepaste emoties van het laatste half uur. Je zou bijna vergeten dat hij daarvoor ook heel belangrijke dingen zei, zoals “ik ben geen politicus”……..

In een tijd dat velen van ons de politiek helemaal spuugzat zijn is dat prettig om te horen, maar nog veel prettiger om te ervaren! “We” ervaren dat bij van der Laan, de Amsterdammers voorop, maar het geldt evenzeer voor bijvoorbeeld Ahmed Aboutaleb in Rotterdam en Marc Witteman in Stichtse Vecht.

Hoe kan dat nou? Burgemeesters zijn toch ook politieke figuren? Of waren dat in veel gevallen in ieder geval? En ze hebben toch te maken met een zeer politieke gemeenteraad?

Het antwoord is denk ik meerledig. Allereerst werkt het benoemingsproces denk ik heel redelijk (politieke partijen, commissaris van de koning en gemeenteraad samen). Ook de controle op de burgemeester werkt goed (gemeenteraad, ambtenaren en lokale media). Kennelijk heeft hij of zij een goed apparaat om zich heen. Maar dat kan toch niet de complete verklaring zijn? Hoe komt het dat een burgemeester in veel gemeenten daadwerkelijk boven de partijen staat? Echt een burgervader is? Zich een verantwoordelijk en betrokken bestuurder voelt? Zich ethisch en moreel gedraagt?

Weten doe ik het niet, maar ik vermoed dat de noden van een gemeente -haar inwoners, bedrijven en instellingen- de burgemeester dwingen om te besturen! Besturen op zo’n manier dat iedereen binnen de gemeente er beter van wordt. Je zou bijna denken dat een gemeente daarbij een betere organisatie en controlevorm kent dan een regering of een beursgenoteerde onderneming. Misschien komt het wel doordat er in een gemeente heel veel praktische zaken stomweg geregeld moeten worden. Misschien is een gemeente, van welke grootte dan ook, een vanzelfsprekend werkzaam geheel. Misschien heeft een gemeente minder dan een regering last van politiek en media. Misschien heeft een gemeente het voordeel dat ze geen aandeelhouders hebben die persé winstgroei willen. Anderzijds hebben gemeenten al te vaak de handicap van incapabele gemeenteraadsleden (de goeden uitgezonderd) en dito wethouders.

Of is het zo dat we van een burgemeester alleen het goede (willen) zien?
Wie het weet mag het zeggen…..

 

Rob Franse, 2 augustus 2017