Auteur: rob

“De mens is hoop en slaap gegund als tegenwicht voor al het gedoe in het leven”, aldus Voltaire.

En zo is het ook.

Bij iedere nieuwe geboorte, bij ieder nieuw contact, bij iedere nieuwe collega en zelfs bij iedere nieuwe politicus is er altijd weer hoop op nieuw elan, nieuwe inzichten en dus een nieuwe toekomst.

Andersom is het ook zo dat je hoop kunt ontlenen uit het feit dat vroeg of laat iedereen weer van het toneel verdwijnt….. Ook diegene die ………Afijn.

Niet voor niets kennen we de regels “Hoop verloren, al verloren”. En “hoop doet leven”. Je moet (!) dus wel hoop houden. Juist als het wat moeilijker is. Bedenk daarbij dat geduld de tweelinghelft van hoop is.

Ik zie slechts voor één groep mensen een echt probleem en daarmee een gebrek aan hoop. Dat zijn de echte egoïsten en de mensen zonder enige gemeenschapszin.

In dat geval kun je geen hoop putten uit nieuwe geboortes, nieuwe contacten, nieuwe collega’s en nieuwe politici.

Voor deze groep mensen bestaat, denk ik, de enige hoop uit “hoe kan IK…..??”. Zonder zich te beseffen dat het vaak anderen zijn die jou hoop kunnen bieden……..


Rob Franse
24 april 2024

Wij, beperkte denkers met teveel eigenwaan, hebben al te vaak een mening die in graniet gebeiteld is.

Een mening die we bovendien luidkeels verkondigen en dus (…) moeten verdedigen.

Hoeveel eenvoudiger en oplossingsgerichter zou het zijn om je eerst een voorzichtige mening te vormen op basis van lezen en luisteren en die vragend voor te leggen aan jouw omgeving die hopelijk mede bestaat uit andersdenkenden. Opdat jij jouw mening wat kunt aanscherpen én nuanceren.

Helaas worden we dagelijks vele malen geconfronteerd met stellige meningen. Denk daarbij aan de 2e kamer, de media en social media. We zien dat die stelligheid zelden wat oplevert. Met als triest dieptepunt de huidige formatie pogingen.

Precies dat doen velen ook in het dagelijks leven. Zakelijk en privé. We hebben een stellige mening, bijvoorbeeld over asielzoekers, en vinden daarom (?) dat er minder asielzoekers toegelaten moeten worden. Maar misschien bedoel je eigenlijk heel iets anders. Misschien bedoel je dat je geen woning kunt vinden en dat we daarom geen asielzoekers moeten toelaten. Het is een denkfout die de meesten van ons dagelijks maken. Met als effect dat niet alleen de oplossingen steeds verder uit beeld raken maar dat er tevens steeds minder begrip voor elkaars noden en zorgen is.

Het wel of niet vaccineren is een ander mooi voorbeeld. Het wantrouwen wat ontstaan is door in graniet gebeitelde meningen zorgt op bijna alle gebieden voor wantrouwen. Dus ook richting vaccinaties.

‘Debat’ vanuit zorgen en wensen in plaats van debat op basis van ‘meningen en oplossingen’ zou heel veel problemen kunnen oplossen.

Hou daarbij de volgende formule in gedachte: E = K x A. Effectiviteit = Kennis/kunde x Acceptatie. Daarbij zit het geheim in ‘Acceptatie’. Iets accepteren doe je nu eenmaal makkelijker wanneer iemand eerst naar jou luistert (niet naar jouw oplossing maar naar jouw probleem) en vervolgens met ‘mogelijke oplossingen’ (niet dé oplossing) komt.

Dat betekent dat niemand zijn of haar ‘oplossing’ hoeft te verdedigen en er dus ruimte is voor debat. Voor luisterende oren.

Succes er mee!

Rob Franse, 11 april 2024