Maand: januari 2016

Je zou kunnen zeggen dat het niet krijgen van de juiste schokken of wake-up calls op het juiste moment, je doet voortsudderen op een manier die in het beste geval niet bevredigend is. En je in het slechtste geval niet op tijd waarschuwt om het roer om te gooien.

Iets in onze manier van omgaan met onszelf en de (latente) signalen klopt niet. Iets waardoor we weleens waar vrij rustig kunnen voortkabbelen, maar iets wat tevens inhoudt dat we het “gevaar” niet tijdig voorzien. En dat gevaar is niet zo zeer een beer op de weg, maar wel het niet in de gaten hebben dat we kansen vergooien, de verkeerde richting op bewegen, te weinig energie in onze relatie stoppen, in hetgeen we werkelijk willen, wat we werkelijk belangrijk vinden.

En dan kan het zo maar te laat zijn. Veel spijt. “Waarom heb ik dat nooit eerder gezien”. Nu is het te laat. Had ik maar…….  Geef het toe. Ook jij herkent dit bij jezelf.

Om al dit soort redenen wens ik mensen, zeker in hun jonge leven, tijdig de nodige schokken toe. Schokken om wakker te worden. Om je ogen open te doen en de juiste keuzes te maken. Toch kreeg ik daar onlangs voor op m’n donder. En nog terecht ook! Simpelweg omdat mijn goed bedoelde opmerking, ongeweten, een oude wond opende. Een wond veroorzaakt door een schok die je niemand toewenst. Want zo is het natuurlijk ook. Vaak, al te vaak, hebben mensen de nodige schokken gehad. Schokken die te heftig waren. Schokken die onherstelbaar waren. Of het nu uiteindelijk goed is afgelopen of niet. (Gelukkig is het in deze situatie goed afgelopen).

Maar het blijft me ernstig bezig houden. In bovenstaande gaat het vooral om persoonlijke ontwikkelingen. Persoonlijk leed ook.

 

Een klein dood jongetje, op een ver strand gefotografeerd, veroorzaakte zo’n schokeffect wat een hele wéreld even wakker schudde. Net als een stel gekken in Parijs. Of dwazen in Keulen.  Het doet ons, en dan vooral regeringsleiders en journalisten, de ogen openen. Maar of dat helpt? Ja, het is een schok. Een schok die ik eigenlijk niemand toewens. Maar wel “effect” heeft……….

Het schokt ons bijvoorbeeld meer dan de 750.000 doden per jaar ten gevolge van muggenbeten met een ellendige afloop.(Tot het gevolgen zou kunnen hebben voor de Olympische Spelen natuurlijk). Het schokt ons meer dan alle onbekenden die zo maar doodgaan aan eenzaamheid. Of ondervoeding. Of…..

Pffffff. Even wakker schudden dus.

Ik beloof mezelf plechtig voortaan beter na te denken voordat ik iemand iets toewens. En vervolgens ga ik proberen het beter onder woorden te brengen. En wanneer ik nu de daad bij het woord voeg dan hoop ik, oprecht, dat een ieder op het juiste moment de juiste wake up calls krijgt, zonder dat die wake up call schade aan richt, maar met een positief effect op een ieders reacties en handelen. Waarbij ik het nog mooier zou vinden wanneer dit schokeffect helemaal niet nodig zou zijn. En vervolgens hoop ik dat onze collectieve emoties niet alleen maar de boventoon voeren bij de schok van een goed genomen maar heel nare foto.

Aan de andere kant zou ik zo graag heel veel mensen wakker schudden…….Wakker schudden om niet in de valkuilen van dit leven te vallen, wakker schudden om zich te realiseren wat ze aan waardevols hebben wat zomaar weg kan zijn wanneer je het niet de juiste aandacht geeft. En dat is zowel persoonlijk als wereldwijd……… Dit is wel een tijd om wakker te worden hoor.

 

Rob Franse, 30 januari 2016

 

Hebben jullie het World Economic Forum in Davos een klein beetje gevolgd? Nee? Dat hindert niets hoor. Ik zou me alleen verbazen als je vervolgens wel een mening durft te hebben over de ontwikkelingen in deze wereld. Klinkt dat een beetje hard? Mooi zo. Precies de bedoeling. In Davos spreken en luisteren vele groten der Aarde over datgene wat er met onze wereld staat te gebeuren. Erg veel belangrijkere dingen kunnen er toch niet bestaan?

Welnu, sommigen aldaar, alsmede vele journalisten, denken dat 2016 een historisch jaar zal worden. Een definitieve gang richting KI (= kunstmatige intelligentie).Met alle gevolgen van dien. En dat heeft natuurlijk veel gevolgen voor (economische) ontwikkelingen, maar zeker ook voor de werkgelegenheid. Wereldwijd.  Eng? Natuurlijk is dat eng, maar het is vooral spannend!

We kunnen allemaal begrijpen dat er extra werk gaat ontstaan in de techniek (heel gespecialiseerde techniek trouwens). En natuurlijk gaat er werk “weg geautomatiseerd” worden. En dan hopen we dat al die nieuwe ontwikkelingen zullen leiden tot meer economische bedrijvigheid. En van daar uit meer werkgelegenheid. Zeker weten we wat dat betreft niets. Het wordt met recht spannend.

Over 2 verschillende zaken lees ik erg weinig. En juist dat baart me zorgen.

De 1^e zaak is dat dit soort grote en snelle veranderingen een slagvaardige overheid nodig heeft. Kennis van zaken, visie, vernieuwing en aangepaste regelgeving. En dat allemaal met snelheid. Zowel op gemeentelijk als provinciaal als landelijk als Europees niveau. Lijkt mij een ultieme test voor zowel overheden als voor de democratie.

De 2^e zaak krijgt nog minder aandacht. En dat gaat over, als we niet heel erg oppassen, een mensheid die nog maar één van beide hersenhelften kan gebruiken waarbij het lichaam helemaal nergens meer voor nodig is. Heel simpel gesteld: Wanneer je straks uitsluitend internet en het internet of things nodig hebt, dan kun je bijna alles vanuit je luie stoel doen met een simpele smartphone (als het al niet vanzelf geregeld wordt). En het werk wat daar aan voorafgaat is voor een enorm percentage voer voor onze linkerhersenhelft.

En dat minder door de dag heen bewegen en het steeds minder de rechterhersenhelft gebruiken is al een flinke tijd aan de gang. Zo zijn er wetenschappelijke onderzoeken die stellen dat ons empathisch vermogen in de laatste 40 jaar met 40% is afgenomen. En vraag maar eens bij de GGD na hoe het staat met het obesitasprobleem.

Het zou toch verdraaid jammer zijn wanneer we ons lijf en onze rechterhelft steeds minder weten te gebruiken. Juist op die 2 gebieden gebeuren de meest interessante en bevredigende zaken.  Zonder een goed functionerend lijf kun je niet eens lopen. En waardering en fantasie zitten bijvoorbeeld in die rechterhersenhelft. Heb je al eens bedacht of seks mogelijk is zonder goed functionerend lijf of zonder goed functionerende rechterhersenhelft? Of denk je dat seks leuker wordt door het internet of things?

Ben ik dan een tegenstander van het gebruik van de linkerhersenhelft? Nee. Moet de linkerhersenhelft minder gebruikt worden? Wederom Nee.  Maar wat er wel “moet” is het gebruik van het lijf en de rechterhelft in evenredigheid met die linkerhersenhelft. En niet zo zeer om en om, maar waar mogelijk gelijktijdig.

Toch een mooie uitdaging niet waar? Proberen te voorkomen dat zelfs seks wordt overgenomen door het internet of things? Niet omdat we dat willen, maar omdat we het straks wellicht niet meer kunnen? En zou het toeval zijn dat KI niet alleen staat voor kunstmatige intelligentie maar ook voor kunstmatige inseminatie?

 

Rob Franse, 24 januari 2016