Je zou kunnen zeggen dat het niet krijgen van de juiste schokken of wake-up calls op het juiste moment, je doet voortsudderen op een manier die in het beste geval niet bevredigend is. En je in het slechtste geval niet op tijd waarschuwt om het roer om te gooien.
Iets in onze manier van omgaan met onszelf en de (latente) signalen klopt niet. Iets waardoor we weleens waar vrij rustig kunnen voortkabbelen, maar iets wat tevens inhoudt dat we het “gevaar” niet tijdig voorzien. En dat gevaar is niet zo zeer een beer op de weg, maar wel het niet in de gaten hebben dat we kansen vergooien, de verkeerde richting op bewegen, te weinig energie in onze relatie stoppen, in hetgeen we werkelijk willen, wat we werkelijk belangrijk vinden.
En dan kan het zo maar te laat zijn. Veel spijt. “Waarom heb ik dat nooit eerder gezien”. Nu is het te laat. Had ik maar……. Geef het toe. Ook jij herkent dit bij jezelf.
Om al dit soort redenen wens ik mensen, zeker in hun jonge leven, tijdig de nodige schokken toe. Schokken om wakker te worden. Om je ogen open te doen en de juiste keuzes te maken. Toch kreeg ik daar onlangs voor op m’n donder. En nog terecht ook! Simpelweg omdat mijn goed bedoelde opmerking, ongeweten, een oude wond opende. Een wond veroorzaakt door een schok die je niemand toewenst. Want zo is het natuurlijk ook. Vaak, al te vaak, hebben mensen de nodige schokken gehad. Schokken die te heftig waren. Schokken die onherstelbaar waren. Of het nu uiteindelijk goed is afgelopen of niet. (Gelukkig is het in deze situatie goed afgelopen).
Maar het blijft me ernstig bezig houden. In bovenstaande gaat het vooral om persoonlijke ontwikkelingen. Persoonlijk leed ook.
Een klein dood jongetje, op een ver strand gefotografeerd, veroorzaakte zo’n schokeffect wat een hele wéreld even wakker schudde. Net als een stel gekken in Parijs. Of dwazen in Keulen. Het doet ons, en dan vooral regeringsleiders en journalisten, de ogen openen. Maar of dat helpt? Ja, het is een schok. Een schok die ik eigenlijk niemand toewens. Maar wel “effect” heeft……….
Het schokt ons bijvoorbeeld meer dan de 750.000 doden per jaar ten gevolge van muggenbeten met een ellendige afloop.(Tot het gevolgen zou kunnen hebben voor de Olympische Spelen natuurlijk). Het schokt ons meer dan alle onbekenden die zo maar doodgaan aan eenzaamheid. Of ondervoeding. Of…..
Pffffff. Even wakker schudden dus.
Ik beloof mezelf plechtig voortaan beter na te denken voordat ik iemand iets toewens. En vervolgens ga ik proberen het beter onder woorden te brengen. En wanneer ik nu de daad bij het woord voeg dan hoop ik, oprecht, dat een ieder op het juiste moment de juiste wake up calls krijgt, zonder dat die wake up call schade aan richt, maar met een positief effect op een ieders reacties en handelen. Waarbij ik het nog mooier zou vinden wanneer dit schokeffect helemaal niet nodig zou zijn. En vervolgens hoop ik dat onze collectieve emoties niet alleen maar de boventoon voeren bij de schok van een goed genomen maar heel nare foto.
Aan de andere kant zou ik zo graag heel veel mensen wakker schudden…….Wakker schudden om niet in de valkuilen van dit leven te vallen, wakker schudden om zich te realiseren wat ze aan waardevols hebben wat zomaar weg kan zijn wanneer je het niet de juiste aandacht geeft. En dat is zowel persoonlijk als wereldwijd……… Dit is wel een tijd om wakker te worden hoor.
Rob Franse, 30 januari 2016