“Jij moeten proeven”. Ah, la Bella Italia………

Het was weer zo ver. “Het” Italië evenement in Nederland (zie www.italieevenement.nl  op 20, 21 en 22 mei bij kasteel de Haar) blijft één van onze meest favoriete uitjes. En dit jaar werden onze verwachtingen weer ruim overtroffen.

Daar waren meerdere redenen voor. En de meeste van die redenen hadden te maken met geweldige smaken en fantastische mensen met tijd en aandacht. En dat maakt het voor liefhebbers zoals wij een unieke belevenis. Een deel van de standhouders is puur en uitsluitend Italiaans. Geen woord anders dan Italiaans, afgezien van “jij moeten proeven”! Nou, dat hebben we gedaan. 5 Uur lang. En proeven begint met kennismaken. In welk brabbeltaaltje dan ook. Aandacht voor elkaar. Tijd. Trotse blikken gecombineerd met brede gebaren zoals alleen Italianen die kunnen maken. Trots op wat zij te verkopen hebben. En terecht! Heel bijzondere en pure smaken gecombineerd met een verhaal over het waar, het hoe en het waarom. Je ziet het landelijke gebied voor je. Je ziet de mensen werken. Je ziet hun tevredenheid en trots.

En je krijgt met regelmaat de indruk dat zij het een voorrecht vinden om hun prachtige producten met jou te delen. Zoals wij het een voorecht vinden om te mogen proeven! Soms zijn het de Italiaans producenten zelf. Soms zijn het Nederlandse verkopers die apetrots zijn op het feit dat ze van een heel klein perceel een heel klein gedeelte van de oogst of productie mogen verkopen. Vaak voor het eerst buiten Italië! En wat heb je dan aan ons dankbare klanten.

Voordat ik vertel wat we gekocht hebben moet ik eerst vertellen dat we, wijs geworden, voor de zekerheid een steekwagentje achter in de auto leggen. En jawel, we hadden het steekwagentje nodig ook! En wel voor het volgende (wat ongeveer een kwart was van wat we hebben geproefd). En bij dat proeven hebben we ons erg ingehouden. Van te voren hadden we zelfs een lijstje gemaakt van de zaken die we wilden proeven (het heeft nog net een indigestie en een verbod op autorijden voorkomen). Het leven bestaat uit keuzes maken!

Maar daar is ie dan, de lijst met aankopen (alsof we terug zijn gekomen van een strooptocht):

  • 2 liter extreem zuivere olijfolie uit het diepe zuiden
  • Een schitterende witte balsamico met een vleugje sinaasappel
  • 10 potje pesto met een vleug van hazelnoot
  • 6 heel echte boerse Chianti’ s
  • 6 witte Tramins Aromatico, een fantastische begeleider bij bijvoorbeeld foie gras
  • 6 witte Arneis, wat zo geweldig past bij venkel of vitello tonato
  • 12 witte Merlots uit het Noordoosten; een ware trouvaille
  • Een echte prachtige oude peccorino (niet een stukje, maar de gehele kaas)
  • 1 truffel salami
  • 3 venkel salami’s (je moet toch iets eten bij de Chianti)
  • Segafredo koffie, jawel
  • En een prachtig groen lederen schort waar de olijfolie niet intrekt….

Maar dat is niet het enige waar we zo tevreden mee zijn. Waar we ook erg tevreden van zijn geworden zijn de versnaperingen, koffie, drankjes en lunch die ter plekke onder het genot van Italiaanse muziek genuttigd zijn.

Bovenal zijn we tevreden en gelukkig door de manier waarop een ieder met elkaar omging. Tijd, echte aandacht, trots, proeven-proeven-proeven, een praatje en nog een praatje, interesse, uitleg, grazi, grazi, grazi. Prego!

M’n rug en nek hebben te lijden gehad. M’n beurs heeft nog meer te lijden gehad. Maar ons humeur is voor de rest van de dag onverwoestbaar!

En de klantenman en marketeer in mij denkt nog eventjes: Wat goed dat niet iedereen dit soort producten verkoopt. Wat goed dat niet iedereen zoveel oprechte aandacht en tijd voor de klant heeft. Dan zou er voor geen enkele marketeer werk overblijven. Niets.

De filosoof en levensgenieter in mij twijfelt. Moet ik dit helemaal voor ons zelf houden of…….

Hoe dan ook “jij moeten proeven”. Met tijd en aandacht.

 

Rob Franse, 20 mei 2016

 

Vernietigend beleid vernietigd. Hoera!

Er is de laatste jaren nogal wat vernietigend beleid gevoerd. Op meerdere gebieden en op     verschillende niveaus. En wanneer dat aangepakt of teruggedraaid wordt dan maakt mij dat gelukkig. Of ik nu gelukkig ben? Nou, eigenlijk wel een beetje. En het geeft hoop voor die zaken die nog niet teruggedraaid zijn!

Allereerst is er de berisping van de gemeentes door de hoogste rechter aangaande de vaak rigoureus teruggeschroefde huishoudelijke hulp. Dat mag niet zo maar! Tegelijkertijd blijkt uit onderzoek dat mensen die hulp krijgen, o verrassing, vaak helemaal niet zo zelfredzaam zijn als de overheid dacht! En, wederom verrassend, dat mantelzorgers niet dezelfde kwaliteiten hebben als professionals.

Vervolgens een gele kaart van de Algemene Rekenkamer voor de IT van de belastingdienst. Het systeem blijkt zo krakkemikkig te zijn dat niet alleen kleine wijzigingen in de belastingwetgeving nagenoeg onmogelijk zijn, maar dat zelfs tariefswijzigingen voor ongekende problemen zorgen.

De rekenkamer had trouwens ook een gele kaart voor defensie. Dat snap ik. Wanneer je “pang pang” moet roepen bij oefeningen omdat er geen kogels zijn, dan ben je nog slechter bewapend dan wij destijds als jongetjes met onze  blaaspijpen van PVC. Wij hadden tenminste nog bessen!

En hojo, hojo, minister Henk Kamp gaat vanaf 1 oktober energiebesparing verplicht stellen. Het blijkt namelijk dat energiebesparing op basis van vrijwilligheid nauwelijks werkt. Bijzonder toch?

En lieve mensen, dat is de oogst van slechts één dag!

En natuurlijk, de veranderingen moeten nog plaats vinden. We zijn er nog niet. Maar het geeft wel hoop. Mij geeft het ook hoop dat een aantal andere idiote zaken wellicht aangepakt gaan worden.

Wat dacht je bijvoorbeeld van de huidige uitkeringsregels voor mensen zonder werk? En dan met name voor 50-plussers? Sollicitatieplicht terwijl echt iedereen weet dat het nagenoeg zinloos is. En er wel mogelijkheden zijn om deze groep betekenisvol voor zichzelf en de maatschappij in te zetten? Maar ja, of de IT systemen dat aankunnen…….

Of van de complete manier waarop we met vluchtelingen omgaan? Ja, het stelt ons voor enorme uitdagingen en nee, je kunt echt niet iedereen binnenlaten. Maar het zijn wel mensen. Toch? En een beetje menselijke benadering……..

Zal ik ook nog iets zeggen over verpleegtehuizen? Nee, laat ik dat maar niet doen. Dan praat ik mezelf de put in.

 

Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. En wat moeten we blij zijn met de Trias Politica. En met alle mensen die zich niet zo maar neerleggen bij slecht beleid.

Maar lieve regeringsmensen, tweede kamer stemvee, eerste kamer mensen die hun poot niet stijf weten te houden, naar de mond pratende beleidsambtenaren…….Is het misschien een idee om bij iedere volgende beleidsbeslissing je oor eerst eens te luister te leggen bij de mensen op de vloer? En daarmee bedoel ik niet de managers van de vloer en ook niet de vloermensen die door de managers uitgezocht zijn, maar de vloermensen op de vloer, bij de koffieautomaat en op straat.

Het vernietigen van vernietigend beleid is een goede stap. Het zou een nog betere stap zou zijn om de tijd te nemen om eerst te luisteren naar de praktijk, dan na te denken (ja, dat is moeilijk en het kost tijd), dan nog eens na te denken over meer dan alleen het budget en de gevolgen van korte termijn budget beslissingen en dan tot een weloverwogen (!) besluit te komen. Richting een beleid dat brede ondersteuning krijgt

Dan roep ik niet alleen “hoera” maar zelfs “driewerf hoera”.

 

Rob Franse, 18 mei 2016