Vol ongeloof over zoveel amateurisme, zulke vage en vuige communicatie, zoveel nare op de persoon gerichte agressie, zo enorm bezig met korte termijn eigen belang ten koste van lange termijn algemeen belang en zo’n immens gebrek aan fatsoen gaat mij niet in de inmiddels veel te warme kleren zitten.
De komende weken staan in het teken van buiten zijn, verwonderen, de dorstige egel, de naar vocht hunkerende planten de op de borrelsteen badderende mussen, de zeurende puber eksters en mensen-kelen die gesmeerd moeten worden met kostelijk vocht.
Weinig afspraken, leven bij het uur, lekker doen waar ik zin in heb en vooral wegblijven van al die mails en wat al niet meer van mensen die iets van me willen, moeten en/of hun excuses aanbieden voor hun ‘foutjes’, ‘vergissinkjes’ en ‘ach, dat was ik helemaal vergeten’ zaken. Ik ben zeker op dit gebied er ‘even’ klaar mee.
Kom ook gerust niet langs met verzoeken om donaties of met prachtige aanbiedingen. En al helemaal niet voordat de eerste koppen koffie gedronken zijn. Of tijdens de Tour de France etappes. Laat staan tijdens het avondmaal!
Of je tussen de regels door kunt lezen dat ik een beetje aangebrand ben? Jôh! Ofschoon het meer ongeloof is wat je leest of meent te lezen.
Wanneer ik weer iets ga schrijven? Geen idee. Wanneer ik er weer echt zin in heb. En aan díe zin ga ik vanaf nu op mijn eigen manier ‘werken’. Niet door te zoeken maar door te vinden.
Lekker!
Rob Franse, 4 juli 2025
My feelings exactly.
Het circus van Jeroen Bosch trekt gewoon door tot in de eeuwen der eeuwen!
Zin(geving) is er altijd, Onzin(nigheid) helaas ook. Geniet inderdaad!