Voor me stonden 2 mannen met boodschappen (we hebben inmiddels beiden een serieus rugprobleem, vandaar). ‘Good afternoon, i only speak English’. ‘Good afternoon en goedemiddag’. Dank voor de boodschappen. ‘Where do you come from?’ Er volgde een nadenkende stilte. De ene man bleek Hongaar en de andere een Griek. De Hongaar wilde wel iets vertellen. Het kwam er op neer dat hij -net als de Griek- erg blij was om in Nederland te werken. Wel had hij wat moeite met de manier waarop Nederlanders maar vooral Duitsers tegen Hongaren aankijken!
De essentie van zijn verhaal: Wij Hongaren hebben tweemaal samen gewerkt met Duitsers en tweemaal verloren. De leider die er nu zit weet dat en realiseert zich dit. Hij wil geen vijanden maar maakt ook niet zomaar vrienden. Voor het maken van vrienden moet je eerst rustig gaan zitten en kalm praten en luisteren. Ik wenste beide mannen een prettig weekend met dankzegging voor de boodschappen.
Het liet me niet meer los. Een gewone Hongaar en een gewone Griek. Niet te beroerd om ver weg van huis mij m’n boodschappen te bezorgen. Vergelijkbaar met m’n van oorsprong Marokkaanse krantenbezorger en onze Turkse slager. Vergelijkbaar met de Nederlandse bezorger van Post.nl.
Gewone gesprekjes tussen gewone mensen. Zij kunnen sjouwen en diensten verlenen en ik kan betalen. Wanneer het erg warm is inclusief een koud blikje cola of flesje water. We weten niet van elkaar wie we zijn, wat we vinden en op wie we stemmen. We erkennen elkaar, hebben begrip voor elkaar en maken het elkaar makkelijk en aangenaam. Klaar.
Ik kon al die ontmoetingen en gesprekjes niet van me afzetten toen ik me zette tot het lezen van de. Lees ik nou goed dat er uitsluitend goede en slechte mensen bestaan? En mensen die dingen fout doen of erg fout? Mensen die er weinig of zelfs niets van begrijpen? De kranten en andere media klinken een beetje als de bange zichzelfbeschermers uit m’n schooltijd die alles afdeden met het woord ‘afgang!’. Om daarna verder te gaan met hun enige lach vermogen wat neerkwam op uitlachen. Vaak dezelfde soort hoger opgeleide die ik later zwaar gefrustreerd tegenkwam omdat het leven hen niet datgene had opgeleverd waar ze toch recht op hadden…….
Wij mensen zijn al te vaak sukkels die zowel ergens bij willen horen en tegelijk een groep tegenstanders willen hebben. Iedere nuance daar tussenin lijkt te moeilijk en te bedreigend. Dat terwijl het leven geen gevecht met omstandigheden is maar een dans met omstandigheden. Ga zitten en ga met elkaar in gesprek. Luister! Mijn vriend Herman en ik probeerden vandaag samen een complex verhaal te redigeren naar een verhaal wat alle betrokkenen zou aanspreken. We schreven en lazen en luisterden naar elkaar en werden het (nog) niet eens. Om daarna af te sluiten met het tevreden gevoel dat we wel weer stappen richting elkaar hadden gezet.
Zou zoiets ook in de (geo)politiek kunnen? In alle vormen van besturen? Tussen buurtbewoners? Ik blijf denken van wel. Omdat ik minimaal wekelijks die hoop opdoe. Mits ik maar voldoende nieuws en uitspraken van beterweters weet te vermijden. Zitten. Luisteren en praten met een open gemoed 😊
Rob Franse, 9 mei 2025