Je kunt er niet omheen in deze tijd van het jaar. Letterlijk en figuurlijk. Ze zijn groot, hoog, rechthoekig en vooral wit. Of gebroken wit. Soms zelfs een beetje vies wit.
Eigenaren van deze sleurhutten of redelijk snel rijdende mobiele huizen zijn er niet alleen dolblij mee maar ze verheugen zich ook op een mooi stukje vrijheid. Daar moet eerst wel wat voor gebeuren. Het witte ding moet uit de stalling gehaald worden, volgepropt worden en vooral startklaar zijn voor het moment van vertrek.
Een drukke bedoening zo vlak voor het huis. Of het nou op de eigen oprit is, half op de stoep of anderzijds zo dicht mogelijk in de buurt.
Naar die bedoening mag ik graag kijken. Hoeveel fietsen? Is dat nou een complete zak aardappelen? Veel pindakaas trouwens. En o jee, een voortent die toch nog even gelucht moet worden.
Tussen dit moment van ophalen en de inruimacties enerzijds en het uiteindelijke vertrek anderzijds zit soms eventjes en soms meer dan eventjes. Het eerste en het laatste moment vind ik leuk. Je ziet de voorpret. Het moment dat het stilstaande gevaarte in al zijn of haar ‘witheid’ in de tussentijd grauw begint te worden is meer dan ooghoek vullend en niet het moment waarop je denkt ‘wat leuk’, laat staan ‘wat mooi’.
Groen? Waarom niet, zeker niet wanneer het geval tegen begroeiing aanstaat. Rood/geel zoals die van Bassie en Adriaan? Flower/power bloemmotief om extra cachet te geven aan het vrijheidsgevoel? Desnoods fluorescerende lichten aan de onderkant?
Persoonlijk zou ik dat mooi vinden. Het zou een extra glimlach op m’n gezicht toveren. Misschien ook wel bij de trotse bezitters. Wellicht nog meer dan nu het geval is.
Een witte……….
Hoe dan ook, veel plezier er mee!
Rob Franse, 8 mei 2024
En zit hier met een glimlach te lezen! 🙂
Grappig bericht maar wel een beetje een (ondoordachte) karikatuur. Is niet erg want gelukkig neemt niet iedereen een camper (alhoewel het er steeds meer op lijkt). Het begint met de witheid van de campers (of caravans). Dat is niet helemaal toevallig. Meestal zoeken mensen toch de wat warmere oorden op. Helaas lukt het niet om altijd een schaduwrijke plek te vinden. Wanneer wij (ja, u dacht het al: ik ben een camper bezitter) in de volle zon staan zijn wij heel blij dat de camper wit is ivm de hitte (dus voor mij geen groene). De zon heeft natuurlijk ook een voordeel voor onze zonnepanelen want wij staan daarmee volledig zelfstandig (dat wil zeggen zeer zelden aan de “walstroom”). Het ophalen en inladen duurt bij ons ongeveer een uur en dan zijn we op pad, en nee, wij nemen geen aardappelen mee want onderweg hebben ze ook supermarkten en goede restaurants. Terugbrengen idem, binnen een uur geregeld. Er zijn vast mensen die 3 weken voorraad meenemen maar die mensen doen dat ook wanneer ze met de auto naar een appartement rijden. Als het om milieu gaat wint de camper (Adblue, HVO diesel, Zonnepanelen, laag waterverbruik, laag gasverbruik, schoon afvalwater door filter etc) glansrijk van het vliegtuig, de auto en (afhankelijk van wat men op de eindbestemming doet) zelfs de trein (vergeet ook niet dat een camper makkelijk 30 jaar meegaat). Dus ja, met een beperkte blik ziet het er allemaal nogal ridicuul uit, wanneer je wat kritischer kijkt ligt het toch anders.
Tsja Ron, wanneer iedereen zich zo gedroeg als jij dan had ik weinig om over te verbazen en te schrijven.