Ik denk het niet. Maar ik hoop van wel.
Een mysterie willen we eigenlijk slechts aan wanneer we in alle veiligheid en met vele zekerheden op onze bank zitten.
Veiligheid en zekerheid zijn voor velen inmiddels zo belangrijk geworden -in deze onzekere tijden- dat we bereid zijn om van alles ‘zeker te weten’.
Polarisatie heet dat. De vlucht van de angstige. In vroeger tijden zou men het ‘afgoderij’ noemen. Iets waar wij mensen altijd gevoelig voor zijn geweest. En nog steeds zijn. We noemen het nu alleen anders.
Toch is het leven een mysterie.
We weten er bitter weinig van af.
Velen van ons kijken er tegenaan als een probleem dat om oplossingen vraagt.
Hopend op de ‘kracht van een sterke man’. ‘Iemand’ die oplossingen aandraagt en uitvoert.
Maar helaas, die ‘kracht’ blijkt meestal in feite ‘macht’ te zijn die onzekerheid en boosheid verzamelt om op die manier de eigen angst en onzekerheid te lijf te gaan. Vermoedelijk badend in het eigen zweet ……
Leven met onzekerheid is dus het devies.
Waarbij het leven een dans is met de omstandigheden.
Niet een gevecht.
Ook geen uitdaging (het jeukwoord van menig manager en menig publicist).
‘Uitdaging’ betekent bij velen immers niets meer of minder dan op een popiejopie manier een ‘probleem’ niet serieus nemen.
Ja, er zijn problemen. Sommigen van ons hebben meer problemen dan anderen. Problemen vragen om oplossingen. Snel graag.
Realiseer je daarbij wel dat er daarnaast altijd veel onzekerheden, vragen en onredelijkheden zullen zijn.
Leer er mee om te gaan. Wees flink (het gouden woord van kort na de oorlog wat we ten onrechte vergeten zijn). Jank niet. Dans met het leven. Wees barmhartig. Maak er wat van. Zoek samenwerking. Geef de ander een begripvolle glimlach…. En omarm (!) het mysterie van het leven.
Rob Franse, 15 november 2022