Confrontatie met m’n eigen onzin

Ik las het zinnetje op een woensdagochtend op pagina 17 van de ochtendkrant. Helemaal onderaan: ‘Schrijven is een manier om gedachten te creëren en vervolgens te ordenen’.

Zo’n lekker eenvoudig niet kwaaddoend zinnetje tussen alle dramatische berichten die een ochtendkrant meestal beheersen.

Om vele redenen ben ik het er mee eens. Ik schrijf al vele jaren op vele manieren. Steeds vaker overkomt het me dat ik, na een nachtje slapen, een en ander verander in de tekst. Al dan niet geholpen door commentaar van een tegenlezer. Eigenlijk gaat het altijd op die manier. Ik lees en hoor van alles, peins er over, wandel wat rond en begin met schrijven. Meestal loop ik tijdens dat schrijven nog een keer rond. Vervolgens pas ik weer wat aan. Een enkele keer leg ik het geschrevene terzijde of gooi het stomweg in de prullenbak.

Uiteindelijk stuur ik het geschrevene naar iemand of naar een groep toe. Bijna altijd nadat er tegen gelezen is (zeker als het een E-mail betreft). Meestal hopend op een reactie. Een reactie die me weer doet verder denken, die me leert, die me confronteert of me op een nieuw spoor zet.

Het ordent m’n gedachten.

Door zo te schrijven kom ik meestal ook goed voorbereid op bijeenkomsten of vergaderingen. Word ik zelden geconfronteerd met mensen die denken dat ik iets anders bedoelde dan datgene wat ik over probeerde te brengen. Het geeft me een zekere rust.

Wat stond er nog meer in dat krantenartikel? ‘Bij schrijven ga je het gesprek met jezelf aan’, ‘De mens is vooringenomen en denkt genoeg te weten om de juiste beslissingen te nemen’, ‘Eigenlijk gaat het er om juist te weten wat je niet weet’.

Wat een wijze zinnen.

Ze blijken van Robbert Dijkgraaf te komen, pratend over de naar hem vernoemde essayprijs.

Ik geloof dat ik bovenstaande al een aantal jaren weet. En toepas. Ik weet heel zeker dat ik dit vele jaren lang niet geweten heb. Best zonde. Het had me op jongere leeftijd waarschijnlijk goed kunnen helpen. Dan had ik mezelf kunnen confronteren met m’n eigen onzin in plaats van hiermee geconfronteerd te worden wanneer het maar al te vaak te laat was …..

Tsja. Het past wel in m’n beeld dat we op jonge leeftijd veel leren wat we helemaal nergens voor nodig hebben. En verdraaid weinig leren over die zaken die ons echt zouden kunnen helpen. Best jammer, maar beter laat dan nooit.

Schrijf ze!

Rob Franse, 22 oktober 2021

Eén gedachte over “Confrontatie met m’n eigen onzin”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *