Ik riep het hard en vrij plotseling. Het was nodig om de rust even terug te brengen. Je hoopte dat iedereen even zou luisteren. Tot bedaren zou komen.
Als basketbal coach deed ik dat met regelmaat. Het was vaak nodig ook. Soms deed de andere coach iets vergelijkbaars. Een enkele keer deed een goede scheidsrechter dat.
Hoe hectischer de wedstrijd, hoe meer time outs. Los nog van de time out die rust heet.
De time-outs hadden niet altijd het gewenste effect, maar de druk was er wel eventjes af. Voor de goede orde: De druk van het domme dingen doen was er even af; niet die van de druk om te willen winnen.
Soms moest je tijdens een seizoen als verenigingen bij elkaar komen. Zaken uitspreken. Zorgen dat het leuk zou blijven.
Ik kan me herinneren ooit gezegd te hebben dat het zonder die gasten van de tegenstander (niet de vijand!!) helemaal niet kon. Je hebt elkaar nodig om een competitie te spelen. Op welk niveau dan ook!
Ik denk met zeer veel genoegen aan die tijd terug. Het liep wel eens uit de hand maar het kwam altijd weer goed. Ieder jaar weer hadden we competities en ieder jaar genoten velen daar van. Tegenstanders leerden elkaar ook waarderen en respecteren.
Stel nou eens dat iedere gemeenschap op deze wereld een coach heeft die time-outs kan afroepen. Naast standaard rustmomenten. En scheidsrechters die dat ook kunnen. Daarnaast een winterstop en een zomerstop. Verplicht ‘even niet’.
Stel nou eens dat we in de huidige winterstop even de koppen leegmaken. Een compleet verbod op kranten, journaals en andere media. Een beetje zoals je vroeger op vakantie was en van alle nieuws en contacten verstoken was.
Een beetje zoals wij met z’n vieren kerst gevierd hebben. ‘Even niet’. Stomweg even sjoelen.
TIME-OUT! lieve lezers.
Er zijn van die momenten dat je het met z’n allen eventjes echt niet meer weet. Dan past het ons te zwijgen.
Rob Franse, 7 januari 2021