Ik las het in de krant. Een grote kop riep mij toe: ‘Als je iets wordt afgepakt dan zoek je een alternatief’. Nou is afpakken iets vervelends. Wanneer iets van jou afgepakt wordt dan is dat nog vervelender. Diegene die iets van jou afpakt is het meest vervelend van iedereen.
Soms is iemand iets afpakken stomweg nodig. Denk aan de kleuter met een doosje lucifers. Of aan een doorgesnoven en doorgedraaide figuur die met een mes zwaait. Wanneer ik het goed begrijp dan gaat betreffende kleuter of figuur direct op zoek naar een alternatief. Je zult zo’n iemand dus goed in de gaten moeten houden!
Het is ons allemaal weleens overkomen dat ons iets is afgepakt. Meestal was het nog terecht ook. Een enkele keer was het zeer ten onrechte. Dát gevoel zul je nooit vergeten. Wellicht neem je jezelf voor, onbewust, dat dit je nooit meer zal overkomen.
Plotseling gebeurt er in je leven iets wat voelt als afpakken. Je herkent het gevoel onmiddellijk. Maar …. word jou ook werkelijk iets afgepakt? Waarschijnlijk denk je er niet eens over na maar ga je onmiddellijk op zoek naar de schuldige om ‘het terug te pakken’. Wanneer dat niet lukt dan ga je op zoek naar een alternatief. Je bent boos. Je denkt -dus- niet na. Je wilt ook helemaal niet weten waarom het werd afgepakt.
Wanneer de boosheid iets is gedaald en je er over praat dan kom je misschien tot de conclusie dat jou helemaal niets is afgepakt maar dat jij jouw zin niet hebt gekregen. Ook dat is heel vervelend. Zeker wanneer je er aan gewend was om jouw zin wél te krijgen. Zonder je af te vragen of het wel terecht was om je zin te krijgen. Of om nog steeds je zin te krijgen. De hele situatie zou zomaar veranderd kunnen zijn.
De crux? Wij zijn ernstig eigenwijze betweters die het allemaal zelf willen uitmaken ongeacht de vraag of dat verstandig is of dat de omstandigheden om veranderingen vragen. Wij willen hoe dan ook vasthouden aan onze eigen gewoontes. Wanneer dat niet lukt dan zoeken we een ‘schuldige’ in plaats van te luisteren of na te denken. We willen zelfs niet weten of de ander gelijk heeft. Wat roepen we dan? Dan roepen we dat ons iets is afgepakt. Dat voelt kennelijk beter dan te zeggen dat we onze zin niet hebben gekregen.
De betreffende krantenkop ‘als je iets wordt afgepakt ….’ sloeg op het dichtgaan van de horeca om 22.00 uur. Heel vervelend natuurlijk dat jij je moet aanpassen. Dat jij en vele anderen hun zin niet krijgen. Maar afgepakt?
Daarover doordenkend: Zijn er zo langzamerhand misschien wat veel mensen die stomweg niet overweg kunnen met verstandige of noodzakelijke veranderingen? En dan gaan janken als verwende kleuters? Roepend dat hen iets is afgepakt? Dat het toch altijd gewoon was om ……..? En dat men dat daarom zo wil houden?
Tsja, Nederlanders: Mede verantwoordelijk zijn voor aanpassingen is kennelijk erg moeilijk. Vasthouden aan gewoontes is klaarblijkelijk een recht. Vrijheid betekent voor sommigen ‘hoe dan ook’ je zin krijgen.
Dát laten wij ons niet afpakken!
Rob Franse, 9 oktober 2020
👍