En dus slaan we het boek dicht. We nemen een blanco blad, staren voor ons uit, slijpen de potloden en beginnen met iets helemaal nieuws.
Misschien moet ik eerst nog wat langer staren want het is o zo verleidelijk om door te gaan met het oude verhaal. Daar zat ik ‘zo lekker in’. Het was bijna ‘gewoonte’. Toch merken velen, nu het boek al een paar weken uit is en de brand waarmee het vorige boek eindigde enigszins onder controle lijkt te komen, dat er een zekere drang komt om veel zaken uit het oude boek achter ons te laten en niet te willen herbouwen. Dat herbouwen deden we al in 2012, na de crisis van 2008, en dat is zeker niet iedereen op alle terreinen evengoed bevallen. De eerste tekenen van het oude weer oppakken of zelfs herbouwen gaan in ieder geval bij mij gepaard met de nodige irritatie. Wanneer ik lees over overvolle aanstaande herfstmaanden op het gebied van sportevenementen, theaters, cultuur en wat al niet meer -naast in te halen schooldagen en werkdagen- dan denk ik weleens dat we knettergek zijn.
De inmiddels oude agenda’s zaten overal en bij bijna iedereen veel te vol. Ook en zeker met verjaardagen, feestjes, clubjes, cursussen etc. Menigeen hoor ik de laatste weken roepen dat het ook wel een verademing is om eens even nergens heen te hoeven. Gewoon thuis te kunnen blijven. Tijd te hebben voor elkaar, de maaltijd, het boek, opruimen of stomweg ‘even helemaal niets’. Alles wat minder!
Wat mij betreft starten we een nieuw verhaal. We leren van het oude verhaal wat we niet meer willen en wat juist wel. Daar beginnen we het nieuwe boek. Deels als experiment en dus met nieuwe onzekerheden. Helemaal niet erg, maar wel even wennen.
Nú is de kans om een draai te maken naar een circulaire economie, de kans om anders om te gaan met betaalde en onbetaalde arbeid, met een nu al dreigend watertekort, met een lucht die zo lekker schoon en stil is (een heel enkele keer hoor ik nog een vliegtuig), met prachtige steden waar je plotseling weer pleinen en gebouwen ziet in plaats van eindeloze rijen toeristen uit Verweggistan. Een draai naar productie en werk dichter bij huis, naar minder verplaatsingen van mensen en producten, naar meer ontspanning in de directe omgeving, naar kleinere gemeenschapjes, naar waardering voor ‘tijd voor jezelf’ en zelfs een zekere mate van verveling. Misschien wel naar meer ‘wij’ dan ‘ik’.
Een experiment? Een nieuw boek? Waarom niet! Hoe blij kun je thuiskomen met je nieuwe schoenen, jurkje, boek of fiets? Hoe blij kun je zijn met nieuwe kennissen, collega’s en vrienden? Hoeveel leuke mensen heb je inmiddels leren kennen in de buurt? Hoe lekker was het om dagen achtereen niet in de auto of het openbaar vervoer te stappen?
Voor iedereen die roept ‘ja maar’ wil ik zeggen: Je hebt gelijk. Tegen iedereen die zegt ‘weet je wel dat’ wil ik zeggen: Dat is waar. En tegen iedereen die zegt ‘ik ga het anders doen’ zeg ik: Geweldig! Veel succes!
Kortom: Het is niet anders en dus is het tijd voor nieuwe ogen (in plaats van verre reizen). Nieuwe ogen die nieuwe wegen vinden. Eenvoudige wegen dicht bij huis. Vaak verrassende en inspirerende wegen waarvan je denkt ‘waarom heb ik dat niet eerder gedaan?’. Wegen die nieuwe waarden met zich meebrengen. Herwaardering dus in de breedste zin van het woord.
Rob Franse, 17 april 2020
Hi Rob, nieuwe wegen en inspiratie, heb je ook zo geboeid geluisterd naar Buitenhof vandaag, Ramsey Nasr , Jane Goodle en Jan Terlouw? Liefs Betty
Jazeker.
Bijzonder goede aflevering.
Voeding voor de geest en onze manier van leven