Van Prikkels naar Rust voor de grijze massa

Prikkels voor de grijze massa gaat een beetje veranderen. De reden daarvoor is heel simpel:
‘WE’ ZIJN NIET ALLEEN ZWAAR OVERPRIKKELD MAAR ONZE AANDACHT IS VERSPLINTERD.

Het lijkt er verdacht veel op dat de grijze massa eerst wat rust moet krijgen. Orde moet scheppen. Wat, niet alleen ik maar ook vele anderen, merken is dat velen extreem slordig omgaan met hun mail en wat al niet meer. Niemand lijkt het expres te doen. Het overkomt ons. Dat is nog het ergste.

‘Vroeger’ hadden we een bak ‘In’ en een bak ‘Uit’. In die ‘In’ bak kwam 1 of 2 keer per dag post. Helaas werd je soms gestoord door de telefoon, maar verder was het stomweg je bak leegwerken. Nu word je, niet 1 of 2 maal per dag maar de hele dag door, gestoord door Mail, Whatsapp, SMS, Chat, Twitter, Facebook enzovoort. En o ja, soms ook nog door de telefoon. Er komt bijna niets meer in die ‘In’ bak. Alle informatie maar ook alle dingen die je nog moet of wilt doen ‘zwerven’ op de een of andere manier rond in je hoofd. Zie daar maar eens orde in te krijgen! Niet alleen zakelijk maar (vooral) ook privé. Het vergt hoe dan ook discipline.

Ik heb stellig de indruk dat het de laatste maanden erger is geworden. Dan heb ik het niet over de hoeveelheid informatie en verzoeken maar vooral over alle herinneringen via vele verschillende kanalen en over het gebruik van meerdere kanalen tegelijk. Het effect lijkt te zijn dat we, onbewust, denken: Als het niet direct opgelost kan worden, omdat je er even wat meer aandacht voor nodig hebt, dan ‘komt het later wel’. Maar voor dat later doen hebben de meesten van ons geen systeem, geen orde en onvoldoende alertheid.

Kortom: We doen simpele dingen direct, of niet natuurlijk, en iets moeilijkere dingen ‘later’. Maar dat ‘later’ wordt al snel heel veel later of nooit.

Daar kom ik dan aan met m’n Prikkels voor de grijze massa: ‘Later!’ Terwijl je, om er iets aan te hebben, toch een zekere aandacht, concentratie en alertheid voor moet hebben. Dat is iets wat ik via mijn blog of mijn mail niet kan bewerkstelligen. Waar ik het wel kan bewerkstelligen is in ontmoetingen.

Afgelopen zaterdagavond mocht ik een wijnproeverij aan 15 dames van rond de veertig jaar oud geven. Gedurende een aantal uren ging het over wijn en spijs, proeven en luisteren, vragen en antwoorden. Zo ontstond er een sfeer van rust, voldoening en de juiste Prikkels op het juiste moment. Uiterst aangenaam voor alle aanwezigen.

Het geheim? Zorgen voor de juiste ambiance bij mooie ontmoetingen zodat er TIJD EN AANDACHT is. Dan blijken Prikkels zeer welkom te zijn. Dan wordt er ook gereageerd op Prikkels.

Die kant ga ik dus op. Meer ontmoetingen mét inhoud (ik heb überhaupt niets met verjaardagen en dergelijken waar het over koetjes en kalfjes gaat) en wat minder schrijven.
Hoeveel minder schrijven? Dat weet ik nog niet, maar ik spreek met mezelf af dat het minimaal eenmaal per maand zal zijn.

Ik wens jou rust toe in je kop. Rust om de juiste prikkels met aandacht tot je te nemen. Om goed te schiften. Om adequaat met je mail om te gaan. Om een aandachtig mens te zijn.

Voldoening vind je door je te verwonderen en je te verdiepen. Daarvoor is ruimte in je kop noodzakelijk.

Rob Franse, 30 januari 2020

4 gedachten over “Van Prikkels naar Rust voor de grijze massa”

  1. Hoi Rob
    Je geeft een mooie beschrijving van wat veel mensen ervaren. Gisteren, zaterdag, was ik op de koffie bij mijn oudste zoon. Even bijpraten. Hij vertelde dat het niet zijn gewoonte is om in het week-end zijn werkmail te lezen, maar een uurtje eerder er had hij het toch gedaan. Veel leuke mailtjes, niets aan de hand. Maar l vervelend mailtje. En ja, dan is het gebeurd. Dat kun je niet meer terugstoppen. Als je het hebt gelezen gaat het je hoofd bezetten. En, zo zei hij, als ik zo’n vervelend mailtje op een werkdag krijg is dat minder erg, want dan koppel ik er een handeling aan en is het uit mijn hoofd. Maar dat wil ik niet in het week-end. Dus dan spookt in zijn hoofd “ik doe het later”. Maar later kost nu veel energie (om het terug te krijgen in het kistje en de deksel te sluiten). groet, paul

  2. Rob, begrijp jouw besluit wel. Het grappige is, ook na de reactie van Paul, dat weekend (zaterdag en zondag in ons land) iets is dat we zo met elkaar hebben afgesproken, ook omdat het praktisch is/was. Tegelijkertijd zijn we steeds meer een 24 uurs maatschappij en dat gaat niet meer veranderen. Je ziet ook dat de nieuwe generaties hier al anders mee omgaan. Is het weekend dan überhaupt nog het moment van “verplichte “ rust voor iedereen? Misschien moeten we gaan zoeken naar een alternatief, meer persoons afhankelijk, van momenten waarop je een time out neemt. Ook daar horen dan wel regels bij, waaronder het accepteren bij de zender/vrager dat de ontvanger/uitvoerder niet altijd AAN staat. Kun je daar een keer een blog aan wijden? Spreek je snel weer. Groeten, Ronald

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *