Het ‘oké boomer’ zullen wij omarmen. We gaan het woord ‘boomer’ gebruiken als een geuzennaam. En we gaan los. We zijn behoorlijk klaar met alle betuttelingen. Overal moeten we schaamte voor hebben. Of het nu gaat om roken, drinken, vliegen, vlees eten, in te grote huizen wonen, te veel suiker gebruiken, de wereld verpest hebbend en wat al niet meer.
Wij zijn opgegroeid in een ongekende vrijheid en hebben ons mateloos gedragen. Onze voorbeelden zoals de Rolling Stones en vele anderen doen dat nog steeds. Ze zien er niet alleen nog heel acceptabel uit, maar ze léven ook echt. En hoe! Dat willen wij ook. Daar hebben we ons al die jaren op voorbereid.
We snappen best dat er op schoolpleinen niet meer gerookt mag worden en juichen dat zelfs toe. Zoals we ook snappen dat te veel alcohol of suiker niet goed is voor wie dan ook. Maar voor velen van ons ligt dat nou net even anders.
Een nieuwe generatie zal anders (moeten) leven en moet natuurlijk het goede voorbeeld zien. Nou, dát is simpel op te lossen. Wij boomers, voor diegenen van ons die daar voor kiezen gaan over tot het wonen in een hofje/bejaardenhuis nieuwe stijl en we noemen het gebouw ‘Mateloze vrijheid 1960-2020’. Alternatieven namen als ‘Het grote genot’, ‘Hier mag het wél’ of ‘De hippe soos’ kunnen natuurlijk ook. Onze mateloosheid zullen wij vervolgens vieren binnen de hekken en muren van betreffend hofje. Eenvoudige, niet te grote gelijkvloerse woningen met in het midden een ouderwetse soos waar je naar hartenlust kunt roken, drinken, gebakjes eten, foute grappen maken en nostalgisch kunt zijn tussen stripboeken, druipkaarsen en andere soortgenoten.
We zitten daar afgeschermd. Onder de 18 jaar jong streng verboden toegang. Misschien dat we op de rand van het complex een overgangsruimte maken (met rookverbod) om aldaar de kleinkinderen te kunnen ontvangen.
Hoe we dat betalen? Enerzijds door de verkoop van onze te grote huizen (daar schijnt best wel behoefte aan te zijn bij jonge gezinnen) en het ruilen van onze auto’s voor een beperkt aantal 45km golfkarretjes die net de dichtstbijzijnde supermarkt, bakkerij, sigarenhandel, slijter en restaurant weten te bereiken. Anderzijds door als vanzelfsprekend wat eerder dood te gaan dan gemiddeld doordat wij allen tekenen voor het niet al te lang rekken van onze levens. We zijn dan ook op zoek naar een arts die dit begrijpt en slechts zorgt voor ‘aangenaam’ leven zonder preken. Dat scheelt nogal wat AOW, pensioen en onnodig dure operaties. Bovendien zijn we elkaars mantelzorgers, wat echt veel geld en energie scheelt.
Of we gek geworden zijn? Nee hoor, we zijn nog steeds gek. Gek op het leven zoals we dat ooit zelf vorm gegeven hebben en wat zeer de moeite waard is om te leven. Nog steeds. En dat willen we zo houden.
Of we begrip hebben voor (de noodzaak) een verstandiger leven te leiden? Zeker. Maar dát verstandiger leven is niet voor iedereen en elke leeftijdsgroep hetzelfde. Wij hoeven niet meer met swipende kinderen van hot naar her en het maakt ons niets uit dat we wel eens een bericht op ons mobieltje missen.
Het zou vervolgens, wanneer we inmiddels wonen in Huize Mateloze Vrijheid, zo maar eens kunnen gebeuren dat die hele groep in vrijheid, zonder verboden en zonder preken, elkaar motiveert om op verschillende gebieden ‘het wat rustiger aan te doen’. Mede gemotiveerd doordat je vanzelf merkt dat je sommige zaken minder goed verteert…….
Zonder gekheid: Wij zijn oud genoeg om te weten dat het merendeel van alle beleidsmaatregelen te ver doorslaat. En straks weer net zo hard terugslaat. Wij zijn niet meer van de stoere praat. Wij zijn van vrijheid. Dat zit zo in ons dat wanneer je dat te veel beperkt de kosten voor onze verzorging alleen maar enorm zullen oplopen. De ziekte waar we dan aan zullen leiden zonder er aan dood te gaan heet chagrijn. Een hele nare en vooral dure ziekte.
Een ziekte die bovendien goed te voorkomen is, stoere predikers en beleidsmakers! Maar misschien sla ik nu een klein beetje door in m’n mateloosheid en vrijheid…….
Rob Franse, 2 januari 2020
Ha ha Rob, dit is hem….. Wij mogen dit gewoon doen…..aangeschoten thuiskomen aan de arm van je Tinder-lover (70+), vervolgens aanschuiven bij je huisgenoten die nog doorzakken in “de zaal” beneden.
Nog een glas champagne vragen en vervolgens de Tango willen dansen. Struikelen over je eigen laklaarzen die je net demonstratief hebt uitgegooid, daarna je zwarte net-panty’s stuk lopen, omdat je glas “zomaar” uit je hand viel.
Tafereel uit mijn eigen Mateloze vrijheid (te)huis, waar het goed toeven is.
Groet Ans