Op de een of andere manier durven we tegenwoordig zo’n beetje alles te vragen. Zo’n beetje iedereen doet het. Geen manier en geen toon wordt geschuwd. Met als overtreffende trap het stomweg iets doen zonder te vragen. Ja, onze ‘vraagkant’ is sterk ontwikkeld. Misschien wel zonder enige schroom of beleefdheid vragen en doen we wat ons goed dunkt.
Maar reageren we ook op de antwoorden op de door ons gestelde vragen? Reageren we überhaupt op vragen van anderen? Luisteren of lezen we nog wel?
De laatste weken hoor ik van vele verschillende kanten dat vrij plotseling ook die mensen die normaal gesproken wel reageren plotseling niet meer reageren. Gevraagd naar de redenen (jazeker, ik heb het mensen persoonlijk en op de man af gevraagd) kreeg ik als antwoord: ‘Geen idee! Er bij ingeschoten! Er kwam zo veel informatie op me af! Niet meer aan gedacht! Etc.’.
Het lijkt er bijna op dat ‘we’ inmiddels echt omkomen in de hoeveelheid gevraagde en ongevraagde informatie en in de hoeveelheid vragen en verzoeken die ons dagelijkse bereiken naast de antwoorden op de door ons zélf gestelde vragen. Een stroom aan berichten die zonder enige structuur 24/7 in en uit gaat via vele verschillende kanalen.
Je zou kunnen stellen dat de hoeveelheid ‘persoonlijk gestelde’ inkomende en uitgaande informatie zo groot is dat deze vergelijkbaar is met het enorme media aanbod via kranten, TV, internet en wat al niet meer.
Kan ons bewustzijn dat nog aan? Is dit in te passen in onze dagstructuur of in onze gewoontes? Neen!! Dus wat doet ons bewustzijn dan? Dat schuift vele taken van het overbelaste bewustzijn door naar het onbewustzijn. En dat onbewustzijn is hier onvoldoende geschikt voor! Het onbewustzijn gaat vaak gevoelsmatig met zaken om die eigenlijk beter door het rationele bewustzijn behandeld kunnen worden.
En nu? Hoe krijg ik de door mij gewenste reacties dan wel? Hoe geef ik zelf, op tijd, reacties? Wil ik dat in alle gevallen ook? Vind ik eigenlijk niet vele vragen en verzoeken irritant, onzinnig, op het verkeerde moment en via het verkeerde kanaal verkeerd gesteld?
En als ik het antwoord al heb, moet ik dat dan delen of moet ik dat lekker voor mezelf houden?
Voor dit moment ga ik er van uit dat ik in ieder geval te maken heb met mensen die a). het te druk hebben, b). niet gestructureerd genoeg zijn en c). niet de vaardigheid hebben om snel in de juiste woorden te kunnen reageren.
Wat dan helpt is een gesprek, face-to-face of telefonisch. Klinkt ouderwets, is het ook, maar het is wel bewezen effectief. Het lijkt meer tijd te kosten maar het zou uiteindelijk wel eens heel veel tijd kunnen opleveren. Al was het maar omdat je mensen ‘kunt helpen’ hun antwoord duidelijk te krijgen…..
Misschien moeten we wel vaststellen dat mail, Whats app etc. genadeloos aantonen hoe slecht we eigenlijk kunnen communiceren. Dat alle communicatiemiddelen anders dan face-to-face, telefonisch of per keurige brief vooral een uitkomst zijn voor al diegenen die hun ei kwijt willen zonder er over na te hoeven denken. Laat staan, netjes, te reageren.
Nu ik er over nadenk: Wat zou het veel ellende en ergernis schelen als iedereen die ‘onbeschaamd alles vraagt’ dat alleen nog maar kan doen wanneer hij of zij ook direct de reactie ervaart van de ander. Het zou zo maar eens heel veel ‘overvraging’ kunnen schelen.
Rob Franse, 4 december 2019
Rob,
ik blijf op jouw berichten reageren.
fijn weekend