Wanneer je er met de juiste ogen naar kijkt dan is het meer dan komisch. Zeker in deze vakantietijd. Zo zijn velen van ons al snel verontwaardigd wanneer de wifi op welke plek dan ook niet perfect werkt, terwijl ik me afvraag waarom je zo graag wifi op je vakantie wilt hebben; is het er zo ontzettend saai? of is het gezelschap zo vreselijk vervelend? Hiervan kun je nog zeggen dat het om verontwaardiging gaat en nog niet over de overtreffende trap ‘selectieve’ verontwaardiging.
Mijn kat maakt het al een stuk bonter. Die is verontwaardigd wanneer ze van mijn echtgenote geen stukje kaas krijgt daar waar ik gewoon m’n eigen kaas mag opeten zonder te delen. Maar goed, dan heb je het over kattenstreken.
Ik werd getroffen door een artikel in de NRC waar in de volgende zin stond: ‘Vrouwen niet op een kieslijst willen zetten (de SGP) is seksisme, maar vrouwen in een boerka zouden juist geëmancipeerd zijn (zij zouden zelf die keuze maken)’. Uhhh… Dit enigszins in het verlengde van grappen gemaakt op de zwarte cross over de Islam, wat niet zou kunnen, daar waar grappen over alle soorten Christenen wel kunnen.
Ook een heel mooie: De verontwaardiging over rokers op terrassen of op straat maar geen enkele verontwaardiging over de extreem vervuilende en stinkende brommers op diezelfde straat of vlak langs datzelfde terras. Ik las laatst zelfs de kop ‘tirannieke trekjes van de anti rook opmars’.
Een heel interessante is de verontwaardiging over hardrijders in jouw wijk… En wie rijden daar vooral te hard? Juist ja!
Ook interessant zijn die mensen die het leuk vinden dat meeuwen voedsel wat jij opgooit weten te vangen…. om vervolgens verontwaardigd te zijn dat diezelfde meeuw agressief terugkomt voor meer (bijvoorbeeld jouw frietje). Weten jullie nou nog niet dat meeuwen altijd schreeuwend binnen komen, vooral uit zijn op eigen gewin, om vervolgens razendsnel weer te vertrekken met het achterlaten van een klerezooi die jij mag opruimen? Waar doet me dat ook weer aan denken…..
Kortom: Onze verontwaardiging is al te vaak selectief en al te vaak onze eigen schuld. We zijn wel verontwaardigd over die kl… buurman met z’n teri… harde muziek maar niet over die aardige buurvrouw die nog veel vaker en veel harder muziek draait, want ‘ze heeft het al zo moeilijk’. We zijn wel verontwaardigd over opgeschoten jeugd die hier rondhangt en niet van hier is maar niet verontwaardigd over onze eigen kinderen die rondhangen want die zijn wél van hier en bovendien valt het wel mee en hebben ze het soms nodig.
Onze verontwaardiging is soms zeer terecht en soms op z’n minst bedenkelijk maar nagenoeg áltijd selectief. Het heeft vermoedelijk veel te maken met verwachtingen (over personen) en met vooringenomenheid, waarbij dat volgens mij helaas ook voor mijzelf geldt. Ook ik ben (dus) bizar.
Wat doen we er aan? Ik denk dat het begint met een herdefinitie van jouw eigen vrijheid. Dat is niet makkelijk, maar me dunkt wel de moeite waard!
Rob Franse, 6 augustus 2019