Jongeren, stop het verval!!

Wij, 35-plussers, hebben genoten van deze wereld. We hebben echt geweldig veel opgebouwd maar dat hebben we zo onevenwichtig gedaan dat we jullie nu een ‘puinhoop’ achterlaten. Dat hebben we niet expres gedaan. Veel zaken hebben we stomweg niet (kunnen) voorzien. Maar inmiddels zijn velen zich bewust van onze aftakeling. Met ‘onze aftakeling’ bedoel ik vooral de 50-plussers zelf (qua gezondheid en toekomstkansen), ‘het Westen’ in het algemeen (economisch t.o.v. met name Azië en de VS en vergrijzing), de natuur en het milieu (wereldwijd) en een flink deel van onze waarden en normen. Versnipperde zwart/wit ideeën alom en een verharding in het algemeen, inclusief een tweedeling in de maatschappij.

Velen van ons zijn zich dat inmiddels bewust en wat doen we dan? We proberen datgene wat wij samen en vooral wat wij zélf hebben uit alle macht te beschermen in plaats van het creëren van mogelijkheden en kansen voor de groep die nu ca. 35 jaar oud en jonger is. Het is een vrij normale menselijk reactie die voortkomt uit de 3 drivers die jullie ook hebben: Angst, hebzucht en gemakzucht.

‘Helemaal niet’, zo zal een flink aantal ouders roepen. Moet je eens zien wat wij voor onze kinderen doen! Nou, precies! Daar gaat het al vele jaren van kwaad tot erger want we denken steeds meer aan onze eígen kinderen en steeds minder aan álle andere kinderen. Het maakt de tweedeling niet alleen snel groter maar je kweekt ook zéér afhankelijke én individueel gerichte mensen. Mensen dus die steeds slechter in staat zullen zijn zichzelf te redden laat staan elkaar te helpen.

Terug naar mijn artikel van vorige week over ‘Oma, stem voor jouw toekomst’. Jongeren die stemden op ‘De Groenen’ werkten op dat gebied samen én probeerden oma’s (en opa’s) ook zo ver te krijgen. Misschien moeten die jongeren die kennelijk wél zelfredzaam zijn én bereid zijn zich in te zetten voor de gehele maatschappij nog een paar stappen zetten. Dat moet bij hén vandaan komen en een tegenwicht zijn tegen het ‘vervaldenken’ van een groot deel van deze snel ouder wordende Westerse maatschappij die hard op weg is richting ‘museum Europa’. Een museum dat niet alleen bestaat uit geschiedenis, maar ook uit een collectief gedachtegoed onder de naam ‘ons is altijd beloofd dat’ en uitgesproken wordt door ouderen die dat nog slechts kunnen met behulp van een compleet leger aan mantelzorgers.

Wáár de 35-minner zich voor in moet zetten? En hoe? Kom nou, daar ben ik echt veel te oud voor. Het zou ook van een stuitende arrogantie van een ouwe betweter getuigen wanneer ik bepaal waar de jongeren voor op moeten komen. Ik kan hooguit aanhoren, kritische vragen stellen en meedenken over ‘het hoe’. Maar ik zou wel heel graag uitgenodigd worden door een groep jongeren om mee te mógen denken. Zowel uit ijdelheid als voor het delen van ervaring als voor het een beetje goedmaken voor de achtergelaten ‘puinhopen’. Misschien blijkt het uiteindelijk mee te vallen maar ik vind de zichtbare tweedeling, onderbetaalde flexplekken, tekorten aan betaalbare woningen et cetera stomweg niet prettig om te zien.

Bedenk daarbij vooral dat jullie best een unieke groep zijn qua kennis en ervaring, maar dat je voor welk resultaat dan ook moet willen samenwerken en moet willen zweten cq pijn moet willen lijden.

Rob Franse, 10 juni 2019

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *