Ongetwijfeld zeg jij’ ja’! Maar wanneer ik jou vraag of het leven ‘in het algemeen’ zin heeft dan zou jouw antwoord zomaar ‘nee’ kunnen zijn.
Misschien moet je zelfs wel stellen dat het leven geen zin heeft, maar dat jíj het zin gééft. De vraag is dan: Wat is de zin van het leven voor jou? Misschien ook wel: Wat is de zin van het leven voor al die mensen om mij heen?
Daarbij zal jouw zingeving ergens zitten tussen ‘geheel bepaald door anderen of iets anders’ (geloof?) en ‘dat maak ik zelf wel uit’ (materiele consumptie?). Daarbij hoop ik dat jouw zingeving voor jou tot voldoende tevredenheid leidt en misschien zelfs, van daaruit, tot momenten van puur geluk. Míts ik daar geen last van heb natuurlijk.
Misschien is dat wel de opdracht die een ieder heeft: Geef je leven op zo’n manier zin dat het jou tot tevredenheid stemt zonder dat je daar anderen echt mee in de weg zit of lastig valt.
En dat ís moeilijk!
Ik kan jou ook niet adviseren. Wat ik wel kan is met jou in gesprek gaan. Ik kan jou vertellen wat mijn zingeving is en hoe die gedurende mijn leven steeds weer iets verandert. Ik kan naar jou luisteren en geïnspireerd raken door jouw zingeving. Of ik kan suggesties aandragen hoe jij in jouw situatie het leven meer zin kan geven. Of weer. Uiteindelijk bepaal jij zelf wat jouw zingeving is.
Merkwaardig eigenlijk: We leren van alles en er wordt ons van alles geleerd. We moeten van alles en mogen van alles niet. Wat we helaas niet leren is hoe wijzélf het leven zinvol maken. Toch is precies dat de vrijheid die in de jaren ’60 bevochten is: De vrijheid om het leven niet door anderen zin te laten geven maar om het zelf zin te geven. Maar waar zijn de lespakketten en de gereedschappen? De meesters die ons daarbij helpen?
Laat mij voor heel even meester zijn (wat iets essentieel anders is dan een prediker). Geniet van jouw vrijheid en gebruik en bescherm hem op zo’n manier dat je deze tot in lengte van dagen behoudt. Dat doe je met aandachtige en krachtige edoch vloeiende bewegingen waarvan de anderen denken ‘zo wil ik het ook’.
Ruik aandachtig aan het glas, zet het met een ferme en elegante beweging in één keer aan de lippen en geniet met overgave van jouw voortreffelijke glas wijn. Doe het samen, deel de ervaring en beperk het tot de juiste momenten. Wat die juiste momenten zijn? Daar heb je dan weer een prediker voor nodig, dan wel de prediker in jezelf. Hetzelfde geldt overigens voor werk, opvoeden, liefhebben, tennissen en wat eigenlijk niet.
Proost!
Rob Franse, 3 mei 2019