De huidige 50-plusser wordt als arbeidskracht maar matig gewaardeerd (liever een jongere werknemer voor jou), wordt als werkloze gezien als een kansloze, wordt als gepensioneerde gezien als kostenpost en is al te vaak een dure klant voor de gezondheidszorg. Werkende 50-plussers weten vaak niet meer hoe ze dit moeten volhouden, mantelzorgende 50-plussers (voor ouders, kinderen en kleinkinderen) komen chronisch tijd (en soms energie) tekort en verhuizen naar een kleinere maar comfortabele woning in de eigen wijk is vaak onmogelijk omdat de huizen er gewoon niet zijn.
En dat in een democratisch land, waar de helft van de bevolking komend jaar 50-plusser is. Je zou toch zeggen dat ze via het stembiljet met gemak de absolute meerderheid moeten kunnen halen, te meer daar de groep onder de 18 nog niet mag stemmen. En dus een aantal wetten moeten kunnen afdwingen waardoor alle bovengenoemde zorgen netjes en eerlijk opgelost kunnen worden? ‘Wij, 50-plussers, laten ons toch niet op de kop zitten door een klein groepje politici en managers van tussen de 30 en de 50 jaar oud? Wij, met als onze levenservaring, kennis en kunde?’. Nou, wel dus!
Nou zou het zo kunnen zijn dat veel 50-plussers (terecht?) vooral aandacht willen voor (de toekomst van) hun kinderen en kleinkinderen. Dat zou niet helemaal onlogisch zijn. Of vooral denken in termen van duurzaamheid (ze hebben immers al genoeg vervuild….). Misschien is een groot deel wel zo naïef om te denken dat ze eigenlijk nog 40 jaar oud zijn en dus nog ‘gewoon’ mee moeten kunnen maar helaas om-welke-reden-dan-ook ‘gediscrimineerd’ worden.
Maar dan nog, ook wanneer 50-plussers heel verschillend denken, dan nog hebben ze zo’n stemmacht dat ze bij bijna iedere politieke partij een aantal ‘eisen’ neer zouden kunnen leggen. Bijvoorbeeld via een instantie als een ouderenbond (waar er een flink aantal van bestaan).Maar ja, daar wil je pas bij horen wanneer je véél ouder bent.
Ik denk dat het antwoord waarom 50-plussers zich wél op de kop laten zitten vrij simpel is. Ze komen namelijk wel degelijk voor zichzelf op…… maar níet voor elkáár. En wanneer ze het proberen dan wil het nog weleens uitdraaien op ruzie! Zie als voorbeelden vele ouderenverenigingen en met name de politieke partij van Henk Krol. Waarom er ruzie is? Nou, omdat echt iedereen het beter weet én omdat iedereen zijn of haar eigen mening heeft én niemand iets wil inleveren van al het verworvene. ‘Zolang ík maar… niets hoef aan te passen?’ Of is het vooral ‘IK wil erkenning en waardering? Ook nu ik he-le-maal-niet-oud ben?
Zelfkennis is mooi, zelfkritiek nog mooier en zelfspot is prachtig. En, beste vijftiger, dat gaat ook al om jou en niet alleen om zestigers, zeventigers of tachtigers. Ben jij nog net zo sterk, snel en wendbaar als toen je 25 was? Net zo viriel? Net zo good-looking? Leer je nog net zo makkelijk? Pas je je nog zo makkelijk aan? En vind je 50 te jong en moet het eigenlijk 55 zijn? Prima hoor, maar dat ben je al over 5 jaar :-).
Plotseling vraag ik me af waarom er een tijd is geweest dat er veel meer respect was voor ouderen en er zelfs naar hen geluisterd werd. Misschien wel omdat ze toen zo krakkemikkig waren dat we best wat medelijden hadden; en daarom ‘respect toonden’.
‘Dom?’, vroeg ik in de kop…. misschien wel. Maar vooral wat erg op zichzelf gericht en kijkend door een wensbril. Misschien moet die wensbril ingeruild worden door een ‘Es war einmal’ bril. Mij bevalt het in ieder geval goed. Tot het moment dat iemand mij een ouwe zemelaar gaat noemen natuurlijk.
Rob Franse, 3 december 2018