‘Kennelijk voldoe ik niet’. Wie van ons heeft dat als puber nooit gezegd? Of gedacht? Je wilde niet of je kon het niet. Bekijk het dan allemaal maar. Ik ga het op m’n eigen manier doen. Prima. Dat horen pubers ook met enige regelmaat te doen.
Helaas blijken zeer veel volwassenen het stadium van de puberteit nooit achter zich te hebben gelaten. Velen hoor ik met regelmaat zeggen ‘Ik ga het op mijn eigen manier doen’. Of erger en dan zeggen ze eigenlijk ‘ik doe het niet op jóuw manier’. Of nog erger: ‘Waarom zou ik me überhaupt aan regels houden of me aanpassen?’.
Dat pubergedrag voelt voor veel mensen waarschijnlijk heel lekker. Lekker jezelf niet ontwikkelen of je aanpassen. Samen met anderen niet aangepast zijn en lekker doen zoals jij het wilt. Of doen hoe het jou uitkomt. Doordat het er genoeg zijn en omdat een flink deel daarvan nog altijd een grote puberbek heeft gelooft die complete groep ook nog eens dat ze stoer zijn en dat ze het gelijk aan hun kant hebben. Ze voelen zichzelf zelfs ‘handig’.
Laat me je uit de droom helpen: Hulpverleners lastig vallen, instructies van verkeersregelaars niet opvolgen, voordringen, (veel) te laat komen, afspraken niet nakomen etc. zijn voor pubers misschien een enkele keer stoer (maar meestal is het een kwestie van nog moeten leren) maar zijn voor volwassenen (….) stomweg een kwestie van ‘niet kunnen of niet willen voldoen’.
En dan komt het: Wanneer je daar wat van zegt dan ben je een suffe moraalridder. Je bekijkt het maar. De omgekeerde wereld dus. Lompheid? Niet kunnen? Niet willen? Egoïsme? Waarschijnlijk een beetje van het een en een beetje van het ander. Maar je ‘voldoet’ inderdaad niet. Of je dat zelf niet weet? Misschien in je onbewustzijn wel, maar je bewustzijn in de huidige ‘het-gaat-om-mij-en-mijn-geluk-wereld’ zegt dat jij jouw gelijk moet halen. Hoe dan ook.
Voordat je mij voor moraalridder en betweter wilt uitmaken: Dat hoeft niet. Je hebt namelijk gelijk. Dat ben ik ook. Maar wel met een moraalridder met een grote nieuwsgierigheid: Kun je het echt niet? Waarom kun je het niet? Word je teveel aangesproken op je zelfredzaamheid en zelfregulering? Heb je hulp nodig? Denk je dat jouw eigen (gefundeerde?) mening zaligmakend is?
Ik heb ook wel eens momenten dat ik denk ‘je bekijkt het maar’. Meestal ben ik dan te moe of te chagrijnig. En een enkele keer omdat ik het echt niet snap.Wat ik wel snap is dat ik niet altijd en overal aan ‘kan voldoen’. Daar doe ik niet stoer over maar daar verontschuldig ik me voor.
Ieder z’n eigen stijl.
Rob Franse, 3 juli 2018
Dit moet je toch wat preciseren, Rob. In de eerste plaats waren de toenmalige Griekse en Romeinse steden beduidend kleiner dan de huidige en telden slaven en vrouwen niet mee. Verder waren de onderwerpen waarover besloten moest worden overzichtelijker dan de huidige -althans: dat denk ik.
Verder: hoe zie je dat voor je: met ons allen problemen bediscussieren en uiteindelijk oplossen?
Overigens ben ik het met je aanleiding om “polis”te propageren van harte eens!
Oh sorry: verkeerd gepost!
Dag Evert,
Ook ik ben zoekende. Pasklare antwoorden zijn er niet.
Waar ik over denk, in het verlengde van de polis, is de vraag of je het werkelijke stemrecht kunt beperken tot goed geïnformeerde burgers. Het klinkt misschien eng om stemrecht te beperken, maar in dit land waar je echt overal een opleiding en een diploma voor nodig hebt is dat juist niet zo voor iets extreem complex als stemmen.
Vervolgens mag je ook zomaar op alles en iedereen stemmen.
Stel nu eens dat je het kleiner maakt, waardoor je ook de anonimiteit enigszins wegneemt, dan zouden stemmers uitsluitend mogen kiezen uit een groep mensen die beter geïnformeerd etc. is. Aan die groep laat je het vervolgens over om te stemmen op ‘hoger’ niveau en/of deskundigen te benoemen.
Zo iets?
Rob